De zon schijnt, ook op het festivalterrein van Dijkpop. Maar het is rustig, veel te rustig voor een festival van deze omvang. Het is kwart over één en Pun!ca probeert op een enthousiaste en levendige manier het schaarse publiek te vermaken. De meerstemmige punkrock die ze spelen, heeft veel weg van Greenday. De zang kan nog wat vaster en de dubbele basedrum hapert nog af en toe, maar als alles klopt, staat het wel als een huis. Al snel is het twee uur en tijd voor Blue Velvet. Deze Volendamse rockformatie zijn winnaars van The Battle of the Schoolbands dit jaar. En na een verbluffend begin met hun hit, begint de rest van het optreden met de voltallige band toch nog wat onzeker. Maar deze band heeft toekomst! De volgende band, The Lefties Soul Connection, is een band van een heel andere slag. Een basis van soul met hier en daar een vleugje rock en blues. Strakke ritmes, goede gitaarinvulling en een ouderwets goed bespeeld Hammond-orgel. Er mag misschien ietsje meer gezongen worden. De act van GEM ziet er ook erg verzorgd en spontaan uit. Vooral de zanger weet met z’n positieve uitstraling en doorleefde ruige stem het publiek goed te bespelen. Dat de band zich nogal flink ontwikkeld heeft was duidelijk te horen. De nummers van hun tweede CD zijn beter gearrangeerd en met name de baspartijen zijn interessanter geworden. Hierna een vierkoppige rock ’n roll band met de sound van The Black Crowes, maar dan uit Ierland. De vier zijn onvervalste rockers. Vooral de bassist viel muzikaal gezien positief op. De show verveelt snel, maar de muziek niet. Na de rock komt IOS (Is Ook Schitterend). Ooit bekend geworden met de hitsingle ‘Voltooid Verleden Tijd’. Het is kwalitatief een goede band. Het optreden is gelikt en alles klopt. Misschien alleen iets te braaf voor Dijkpop. Vroeg op de avond speelt The Sheer. Het is inmiddels veel drukker. En dat is erg positief. De muziek die door het viertal gemaakt wordt, is afwisselend en origineel door de mengeling van gitaar en synths. The Sheer is er in geslaagd een eigen geluid te ontwikkelen en dat is knap. Bij vlagen komt de muziek als een muur op je af om vervolgens breekbaar uiteen te vallen. De zang is apart, soms raar slepend en dan weer poppig. Een sterk optreden. Zuco103 gaat even later van salsa naar dance. Strakke bas, goed slagwerk en percussie, toetsen, freakie gitaartje en een zomerse zangeres met zonnige glimlach. Andijk kan eindelijk dansen! De overgang naar The Shavers is daarom niet zo subtiel, maar past toch. En wat moet deze recensent nog over The Shavers zeggen. De monumentale Johannes die zich met ziel en zaligheid weggeeft aan het publiek. Ondersteund door Cock en Theo. Een gave show. Hollandse Rock in al z’n puurheid. Het zojuist nog swingende publiek is veranderd in een kolkende massa. Hoe is het mogelijk dat een drum, gitaar en stem zoiets teweeg kunnen brengen. Aanschouw dit wonderlijke gezelschap zolang het nog kan..... en weest trots. The Shavers als slotact zou passend zijn geweest. Er zullen vast redenen geweest zijn om dit toch aan Australian Nirvana over te laten. Ze klinken best wel als Nirvana, maar het blijft een coverbandje. Het publiek maakt het allemaal al lang niks meer uit en springt en zingt; het is ten slotte feest!