Parkhof buitenfestival deel II

Natuurlijk kon een goede punkband hier niet ontbreken

Jochem Boom, ,

Het Parkhof buitenfestival was vanaf het begin een redelijk geslaagde onderneming. De middag begon gezellig met de feel-good britpop van The Tunes, een jong bandje uit de omgeving Alkmaar. Er waren redelijk wat mensen geïnteresseerd in The Tunes en het was dan ook al gezellig druk bij deze opener. Lees hier het tweede deel van het verslag van het Parkhof-festival.

Natuurlijk kon een goede punkband hier niet ontbreken

De middag begon gezellig met de feel-good britpop van The Tunes, een jong bandje uit de omgeving Alkmaar. Er waren redelijk wat mensen geïnteresseerd in The Tunes en het was dan ook al gezellig druk bij deze opener, veel mensen gingen er eens lekker bij zitten in de zon om te luisteren naar de muziek. Muzikaal gezien was het niet erg bijzonder en klonk het nog heel erg als een doorsnee britpop bandje, gelukkig maakte het goede spel van de muzikanten en overtuigende performance veel goed. Iets meer een eigen geluid hebben zou de band goed doen. Ondanks dat was het een leuke opener die veel beloofde voor de rest van de dag. Direct nadat de jonge honden van The Tunes begon er op het regiopodium een band van een heel ander kaliber. Daar was inmiddels metalband Septic Isolation begonnen. Metal is niet mijn straatje, maar aan de reactie van het publiek te zien was de vijf koppige band goed bezig. Septic Isolation is een veelbelovende band en stond eerder al in de finale van de Rob Acda Award 2005/2006. Parkhof staat dan ook bekend om zijn punkgeschiedenis en een goede punkband kon daarom dan ook niet ontbreken. The Queers werd in het programma boekje omschreven als garage rock&roll, maar is eigenlijk gewoon punk van het simpele soort. Meer dan drie akkoorden en drie woorden per nummer was eerder regel dan uitzondering. Gelukkig weten we dat dit best goed uit kan pakken en bij The Queers was dat ook zo. Simpele rechttoe rechtaan punknummers om mee te zingen. Voor een half uur leuk maar langer niet. Een band die vooral bij de punks in de smaak viel en goed bij het karakter van Parkhof past. Het festival had verder voor ieder wat wils en dus na punk van The Queers, tijd voor rock&roll van The Jugs. The Jugs speelt rock&roll in de stijl van Peter Pan Speedrock, de riffs zijn soms snoeihard en goed gevonden en naast de goeie muziek zorgt het samenspel en de uitstraling dat beetje extra wat bands nodig hebben om succes te hebben. Na goeie recensie’s gekregen te hebben op hun EP en debuutalbum en diverse succesvolle optredens in Nederland en België voorspel ik meer succes voor The Jugs ; hou ze dus in de gaten! Van de Noord Hollandse Jugs gaan we terug naar het hoofdpodium voor de ska van ADHD Spietmobiel. ADHD Spietmobiel bestaat uit voormalig bandleden van bekende Groningse bands The Boegies (pretpunk) en Jammah Tammah (ska). Dit leverde een vol podium vol goeie muzikanten op die er veel plezier in leken te hebben en duidelijk zin hadden om een feestje te bouwen. Wonderbaarlijk genoeg lukte dit ook ondanks het verschrikkelijk slechte geluid. De bassist en slaggitarist waren slecht te horen terwijl die juist zo belangrijk zijn voor de ska sound. Door dit gemis verzonk het geluid in één grote brei van herrie. Ik geef de band het voordeel van de twijfel, een volgende keer met goed geluid krijgen ze nog een kans om mij te overtuigen. Inmiddels stond binnen Nederlands jongste punkband te spelen. The Freckles stonden in 2003 als ‘jongste band ooit’ op Lowlands toen de jochies nog maar een jaar of 14 waren. Vreemd genoeg had deze punkband nog nooit in hét punkhol van Nederland, Parkhof gespeeld, hoog tijd dus om daar verandering in te brengen. In de tussentijd zijn de jongens ietsje ouder geworden en hebben eind 2005 hun debuutalbum uitgebracht. De muziek klinkt volwassen, overtuigende gitaarriffs en solo’s, en typische punkrock samenzang. Kortgezegd: jong, leuke uitstraling en performance, ook deze band gaat het nog ver schoppen.