Waarom Gadget en waarom geen Gadget, dat is de vraag. Het zijn eigenlijk twee vragen. Twee vragen die bij mij meer losgemaakt hebben dan de twee antwoorden. De twee antwoorden zijn makkelijk. Waarom wilde ik Gadget zien en horen spelen op een dinsdagavond in Atlantis? Door de bezetting van de band, 2x gitaar, een basgitaar en een cello, was ik nieuwsgierig geworden. Vooral mijn voorliefde voor het geluid van de cello gaf de doorslag. Maar hun muziek ken ik niet, het zou een verrassing worden. Waarom dan geen Gadget? Het podium in Atlantis bleef leeg. Gadget was nog niet helemaal terug van vakantie. De muziek bleef beperkt tot het surrogaat dat van die zilveren schijfjes wordt afgespeeld. En daar zit je dan met je 3voor12 t-shirt. Geen zin om gelijk weer 10 km terug naar huis te fietsen. Dus drink je wat, observeer je wat er nog op z’n avond binnenkomt en mijmer je wat. Het zou niet echt druk zijn geworden, maar dat had ik ook niet verwacht voor de dinsdagavond. Het publiek zou heel gemengd zijn geweest. Van begin twintig tot dik in de vijftig en nog wel ouder ook schat ik in. De meeste gezichten plooiden zich bij binnenkomst in de verbazing. Hee, er zou toch wat spelen? Niet dus. Mijn conclusie was wel dat er toch mensen op af komen zo’n dinsdagavond, maar het is niet echt veel. De volgende keer kan het wel nog minder zijn. Zo’n miscommunicatie waarbij mensen voor niets komen is niet echt bevorderlijk. Al vaker heb ik me afgevraagd waarom er bij dit soort optredens zo weinig mensen komen. Waarom blijft het dan niet gewoon helemaal leeg. Hoe kan het zijn dat er maar een handje vol mensen zich weet los te weken van de sleur van de week en het magische krachtenveld rond de eigen cocon. Daar, waar de tv regeert. Maar dan nog, er zijn tal van voorbeelden van verenigingsactiviteiten in de avonduren. Waar week na week, maand na maand, mensen wel in actie komen. In Alkmaar en omgeving moeten dat er toch duizenden zijn, slechts een fractie van het aantal inwoners. Wat mist muziek, levende muziek, niet die schijfjesmuziek. Is live muziek te hard? Is de muziek moeilijk te vinden of gewoon niet leuk? Is het de onbekendheid met het genieten van de muziek? Schamen mensen zich er misschien voor als ze vertellen dat ze steeds naar live muziek luisteren terwijl iemand anders aan sport doet? Ik kom er nog niet uit. Het is in ieder geval geen gewoonte in deze buurt. Het is ook niet georganiseerd en veilig geregeld door min of meer natuurlijke leiders. Leiders die je af kunt rekenen op hun beslissingen. Je moet het zelf ondernemen, geen kuddegedrag, geen pinguÔns. En dan blijkt in onze sterk geïndividualiseerde samenleving dat op je eigen houtje toch wel een erg eenzaam houtje is.