Zero for Three: Yerra Yerra, marcel en Ioana Iorgu Zero for Three: Yerra Yerra, marcel en Ioana Iorgu

De van oorsprong Roemeense artieste heeft al een aardig oeuvre opgebouwd en is zeker geen ‘groentje’ in het Nederlandse postpunklandschap. Hoewel haar laatste album Mean Time alweer uit 2022 dateert, werden wij begin dit jaar aangenaam verrast met de single 'Doll House', die tot dusverre alleen is uitgebracht op het geweldige compilatiealbum Girls to the Front met 14 FLINTA*-fronted acts (*Female Lesbian Intersex Non-Binary Trans & Agender) uit de hoeken van postpunk, elektropunk en darkwave. Of de single ook een voorbode is voor een nieuw album liet zich tot vanavond alleen maar raden. Ioana deelt namelijk mede dat we volgend jaar zomer een nieuw album mogen verwachten opgenomen in haar eigen thuisstudio.

De set die we vanavond horen is goed opgebouwd met 'The Wife' als absoluut hoogtepunt. Ioana weet in dit nummer een ijzingwekkende sfeer neer te zetten met zwaar aangezette lange gitaaruithalen die op het juiste moment worden afgewisseld met rustigere passages. Dit alles bijgestaan door een harde en repetitieve drumpartij waardoor we volledig in beslag worden genomen door de muziek. Haar spoken-word zang ontlaadt op het einde van het nummer zelfs in een felle stem waardoor de lading van het nummer nog meer tot de verbeelding spreekt. Waar een nummer als 'Bad Dream' dan weer meer dromerig klinkt, laat ze haar gitaar in 'Doll House' vanavond werken als een sloopkogel – rauw, woest, en vastberaden – die zich een weg baant recht op je af, klaar om alles te verpulveren. Maar net op het moment dat de inslag onvermijdelijk lijkt, houdt haar fluweelzachte stem dit weer tegen. En dat gebeurt bij meer nummers die ze vanavond speelt, wat haar muziek zo spannend maakt. Het is muziek die je niet alleen hoort, maar die je ook ondergaat. Een boeiende en bij vlagen broeierige set met voldoende afwisseling die ons snel doet verlangen naar volgend jaar zomer wanneer het nieuwe album zal uitkomen. Tot die tijd hopen we haar zeker live nog een aantal keren te mogen zien.  

Onbekend maakt onbemind, maar dat geldt niet voor deze Belgen uit Aarlen die met hun anarchistische noisy postpunksound een sterke indruk achterlaten vanavond. De band bracht in maart dit jaar hun tweede album Ô Fornaiz uit waarop een nummer met de fantastische titel 'spirit of eden hazard kicking ball-boy' (refererend aan de enige rode kaart die voetballer Eden Hazard ontving nadat hij een treiterende ballenjongen een schop had gegeven) ons nieuwsgierig maakte. En die nieuwsgierigheid wordt al gelijk na de eerste nummers bevredigd. Want welke band introduceert zichzelf met carillonmuziek om vervolgens vlijmscherp en venijnig met nummers als 'Basho Basho Basho' en 'Six Seconds' in dikgedrukte letters een visitekaartje af te leveren voor de rest van het optreden? Waar we niet graag aan banddropping doen ontkomen we niet aan het opnoemen van bands als Dead Kennedys, IDLES, Fugazi of The Clash, zoals op het vanavond te horen 'Manu Militari' dat niet misstaan had op het album Sandinista van laatstgenoemde band. Wat begint als een vrolijk ska-nummer ontaardt in een chaotische postpunksound. Zanger Amaury Louis werpt zich op als absolute blikvanger met voldoende charisma. Stilstaan komt in ieder geval niet in zijn woordenboek voor.

En wat te denken van het koffertje dat hij voor zich heeft staan en waar hij het ene na het andere verrassende instrument uit tevoorschijn tovert? Waar wij tot vanavond nog nooit hadden gehoord van een otomatone zullen wij dit instrument niet snel vergeten. Het heeft de vorm van een achtste noot en produceert geluid via een "mond" op de bolvormige kop waar twee oogjes op geplakt zijn. Amaury bespeelt het allemaal. Een ander hoogtepunt van de energieke set is het nummer 'Task Force Diane', gewoon een steengoede single met een refrein dat je niet snel loslaat en waarin de heren volledig losgaan. Jammer genoeg is er weinig beweging in de zaal te bespeuren behalve drie jeugdige meisjes voor het podium. De muziek van marcel leent zich optimaal om te moshen, te springen of te dansen en zeker niet om stil te staan. Natuurlijk komt 'spirit of eden hazard kicking ball-boy' op het einde ook nog voorbij en krijg je spontaan zin om die ballenjongen nog een natrap te geven. Wij kunnen niet anders dan concluderen één van de leukste bands tijdens de laatste 043-editie te hebben ontdekt.       

Ook voor deze Hasseltse band geldt dat het alweer enige tijd geleden is dat ze hun gelijknamige titelalbum hebben uitgebracht. Maar stilzitten doen ze zeker niet. Begin deze maand stonden ze als één van de vier finalisten op Red Rock Brugge (360 bands schreven zich in via het Vi.be-platform) en vorige week stond de band nog in de Bosuil in Weert in het voorprogramma van The Last Internationale. De band staat voor de lastige taak om de energie die Marcel de zaal heeft ingepompt minimaal vast te houden, aangezien ook steeds meer mensen het voor gezien houden. En waar de vorige band vooral buiten de lijntjes kleurt daar doet Yerra Yerra het tegenovergestelde, waardoor onze aandacht soms wat verslapt. De band heeft een aantal goede nummers op naam staan waarvan 'Hard World', het nummer waar ze vanavond mee openen, misschien wel het bekendste is. Zangeres Inge Henrotay beschikt over een juiste portie charisma waarbij haar stem soms doet denken aan die van Anne-Sophie Ooghe van High Hi. Maar in zijn geheel missen wij net die vonk om ons als toehoorder ook echt te grijpen.

De meeste nummers die vanavond gespeeld worden komen van hun titelalbum maar er is ook ruimte om een nieuw nummer ten gehore te brengen. De no-nonsense rock met strakke drumpartijen en een hard scheurende gitaar wordt in ieder geval met de nodige energie de zaal ingeslingerd, hetgeen het nog aanwezige publiek zeker kan waarderen. Het techno-achtige 'Swimming' is wat ons betreft het beste nummer van hun set vanavond en laat horen dat de band meer in haar mars heeft dan het spelen van stevige rockmuziek. En zo eindigt wederom een mooie editie van 043 en kunnen wij alleen maar hopen dat dit concept stevig verankerd blijft in de Maastrichtse popcultuur. Wij zijn er in ieder geval weer bij op 5, 6 en 7 september wanneer het eerste 043-festival gaat plaatsvinden.