Voor een deel is het verschil te verklaren door socialisatie en patriarchale normen. Zo krijgen meisjes en jongetjes in de basisschoolleeftijd vaak andere instrumenten aangereikt: dwarsfluit en viool voor meisjes, gitaar en drums voor jongetjes. Ook is het heersende ideaalbeeld van een muzikant mannelijk: een artiest die zich volledig stort op muziek, ten koste van een gezins- of sociaal leven. Dat traditionele beeld vindt de goegemeente minder passend voor vrouwen. Toch vormen deze stereotypen verre van de enige reden. Een belangrijke oorzaak is het feit dat de muziekwereld wordt gedomineerd door mannen, en dat mensen het liefst mensen kiezen – en talent bij anderen herkennen – wanneer ze op hen lijken. Uit onderzoek van BumaStemra blijkt dat van de tienduizenden aangesloten componisten, producenten, tekstschrijvers en uitgevers slechts 13% vrouw is, wat duidt op een genderkloof onder professionele muziekmakers in de Nederlandse muzieksector.
Met Fxmme Frequency beogen Myrthe en Julie de hardnekkige stereotypen en belabberde representatie van vrouwelijke en queer muzikanten te verbeteren. Dat is belangrijk, allereerst vanuit het oogpunt van gelijke kansen. Net als andere persoonlijkheidskenmerken is muzikaliteit immers niet gendergerelateerd, en iedereen verdient dezelfde mogelijkheden om talenten te ontplooien. Ten tweede: we lopen met z’n allen een massa goede muziek mis, wanneer de focus blijft liggen bij een beperkte groep. Deugdelijke representatie, met artiesten die verschillende identiteiten en geluiden vertegenwoordigen, is dus in het belang van iedereen.