Blackbriar en Solarcycles hullen Sittard in een prettige duisternis Blackbriar en Solarcycles hullen Sittard in een prettige duisternis

De avond wordt geopend door de uit Hoofddorp afkomstige band Solarcycles. Zangeres Sascha van der Meer is het middelpunt van de band. Gehuld in een blauw gewaad en gewapend met haar basgitaar is zij de frontvrouw. Solarcycles bracht in 2023 hun debuutalbum Lunar uit. Een prima album vol met melancholische, symfonische folkmetal. Live komt het vandaag iets minder goed uit de verf, maar dat ligt niet aan de energie van de band. Op het podium wordt er veelvuldig van plek gewisseld en is er een fijne interactie tussen de bandleden, ook al oogt het soms iets geforceerd. Jammer genoeg is het geluid niet helemaal zuiver, waardoor de fijne nuances minder goed hoorbaar zijn. Gitarist Iwan IJsbrandij gooit er regelmatig een prima solo doorheen, maar die vallen enigszins weg door het doffe geluid van de drums en de bas. De viool van Silvana Jirka is wel prominent op de voorgrond te horen en zij geeft de songs het extra laagje folk. We zien een talentvolle band met goede muzikanten en met een aantal sterke songs zoals ‘Grows Then Dies’ , ‘Rhythm of the Sun’ en vooral afsluiter ‘Ode to the Forest’. Het publiek reageert wel enthousiast en dat is ook zeker terecht. Solarcycles is een mooie aanwinst binnen de Nederlandse metalscene.

Blackbriar is langzaamaan een stevige naam voor zichzelf aan het opbouwen. De band uit Assen brengt in augustus hun derde album A Thousand Little Deaths uit en we krijgen vandaag alvast een voorproefje. Met ‘Crimson Faces’ wordt er meteen een stevig startschot gegeven, waarbij de energie van de band ook meteen overslaat op het publiek. In de voorste rijen worden vuisten gebald en in de lucht gegooid. Wat meteen opvalt is het stemgeluid van zangeres Zora Cock. Ondanks dat haar zang niet typisch is voor een band in dit genre, zorgt zij wel voor de lichte en soms kille noot tussen stevige riffs. Blackbriar is meer metal dan de meeste symfonische metalbands en dat komt vanavond ook live goed naar voren. De sfeer in de nummers wordt vooral bepaald door toetsenist Ruben Wijga, die weergaloos goed inspeelt op de thematiek van de nummers.

Een eerste hoogtepunt in de set is ‘Deadly Nightshade’, waarbij vooral de dreigende drums van René Boxem een hoofdrol spelen. ‘Floriography’ is het eerste nummer van het nieuwe album dat op ons wordt afgevuurd. Een toegankelijk, maar toch stevig nummer. Daarna volgt ‘The Séance’, waarbij de kille sfeer van het oproepen van geesten goed wordt neergezet door de afwisseling in de stem en de sfeer die door de toetsen wordt gevormd. Het tweede nieuwe nummer is ‘The Fossilized Widow’, een klassiek symfonisch metal nummer met de dreigende, zwevende sound en een ijzig lieflijke ondertoon in de zang, maar toch met een prettig donker rafelrandje.

Eén van de bekendste nummers van de band is ‘Selkie’ en dat is ook te merken in de zaal. Er wordt her en der meegezongen en ook de band zoekt veelvuldig het contact met het publiek. Verder springen de nummers ‘Bloody Footprints in the Snow’ en ‘Deadly Diminuendo’ er bovenuit. In de toegift krijgen we nog ‘Cicada’ en ‘Until Eternity’ te horen, waarbij het laatste nummer een prima weergave is van de complete sound van Blackbriar.

We waren vandaag getuige van het optreden van een band die binnen het genre buiten de lijntjes durft te kleuren. Een band waarbij vooral de gitaren steviger zijn dan bij de gemiddelde symfonische band en de zang meer toegankelijk is en minder klassiek. Met het nieuwe album zullen ook weer nieuwe deuren opengaan en zal Blackbriar nog een flinke stap op de ladder gaan zetten.