Lesoir brengt kippenvel in Theresiakerk Lesoir brengt kippenvel in Theresiakerk

Kristoffer Gildenlöw opent de avond in de sfeervolle Theresiakerk met een set die even ingetogen als charmant is. De Zweed, wiens vlekkeloze Nederlands bijna doet vermoeden dat hij hier geboren is, weet met zijn stem en sterke gitaarspel een intieme sfeer te creëren. Hoewel hij zijn band vandaag in een doosje heeft meegenomen - vooraf opgenomen tracks die wat afstandelijk aandoen - maakt zijn oprechte voorkomen veel goed. Gildenlöw bewijst dat hij de aandacht kan vasthouden, maar we hopen hem de volgende keer óf met een volledige band te zien, óf echt solo. 

Amper een kwartier later staat Lesoir al op het altaar. Terwijl een deel van het publiek nog in de rij staat voor een flesje Primus (bier drinken in een kerk, een primeur voor velen), trapt de Maastrichtse band hun set licht aarzelend af. Dat kan liggen aan het geluid dat nog even zijn weg moet vinden tussen de kerkmuren. Maar als 'Fireflies' wordt ingezet is het gedaan met de voorzichtigheid. Het instrumentale gedeelte klapt er keihard in en wekt zelfs bij de aan het kruis genagelde Jezus kippenvel op. Het momentum blijft: tijdens 'You're The World' - een nummer over moeders en in het bijzonder moeder aarde - schittert Ingo Dassen met gitaarwerk dat zowel technisch als emotioneel perfect raak is. De band speelt met een intensiteit die je niet alleen hoort, maar ook voelt trillen door de kerkbanken. 

Het decor - de sfeervol belichte Theresiakerk - is een droom voor fotografen en ook onze oren worden hier flink verwend. Toch is dit geen muziek die je moeiteloos naar binnen lepelt: Lesoir speelt progrock van het soort waar je voor open moet staan en na een dik uur zou een minder geoefende luisteraar weleens kunnen afdwalen. Gelukkig zorgen de instrumentwisselingen en de subtiele toevoeging van een dwarsfluit hier en daar voor genoeg avontuur om je aandacht vast te houden. Het instrumentale 'Dystopia' is hier een goed voorbeeld van: een nummer met een opbouw van jewelste. 

In het laatste deel van de set nodigt de band een aantal vrienden uit op het altaar, en dat blijkt een gouden zet. Hoogtepunt van de avond is zonder twijfel 'Babel', een episch, twintig minuten durend meesterwerk waarin strijkers, percussie en een dramatische opbouw elkaar de hand reiken. Het nummer gaat telkens even liggen, alleen om nog mooier en grootser terug te keren. Lesoir doet niet aan simpele meezingers. Dit is muziek die je laat verdwalen, en ondanks dat we dat liever niet doen in een kerk, is het een piekfijne aftrap van muzikaal 2025.