Elmer sluit tour af in Venlo Elmer sluit tour af in Venlo

Langzaam druppelt het publiek binnen. De zaal is nog lang niet vol wanneer er plots een fragment uit de leesbijbel 'De geboorte van Johannes' ten gehore wordt gebracht. Het geroezemoes verstild: Johannes is Zijn Naam heeft zojuist het podium betreden. Deze voormalig frontman van The Van Jets bracht in 2023 zijn solodebuut uit. Een mix van experimentele synthesizer klanken gecomplementeerd met scherpe lyrics. Vanavond start hij met het catchy 'Johnny Will Be King' en met iets te veel “Woooohs” tussendoor probeert hij het publiek tevergeefs op te zwepen. Johannes trekt ons mee zijn duistere wereld in. Vanuit de grimmige club van 'Party Boy', gaan we naar de eenzaamheid van 'Baby Kom Thuis'. Het voelt alsof we steeds verder in een psychedelische trip worden getrokken. Wanneer zijn nieuwste single 'Symptomen' wordt ingezet kunnen we voor het eerst weer even ademhalen. Johannes sluit zijn show in ruste af zoals hij begon: met een tekst uit de bijbel. Wij blijven beduusd, net ontwaakt uit de trip, achter.

De zaal is inmiddels beter gevuld wanneer Elmer met veel drama en gekleed in zwarte cape en pelgrimshoed, het podium op komt. Er lijkt wat fout te gaan in de techniek en ze begint zich ongemakkelijk te excuseren, waarbij ze naadloos over gaat in het nummer 'Sorry'. De toon is gezet. Ze ontdoet zich van de cape: Ze draagt oudhollandse kledij met een wit kapje op haar hoofd en groene regenlaarzen aan. Na een muzikaal betoog waarbij ze haar mening deelt over het huidige kabinet, plaatsen de danseressen het decor op het podium: Een kartonnen draaiorgel. Zelf zijn ze verkleed als draaiorgelpoppen. Het geheel voelt aan alsof de lokale basisschool een toneelstuk opvoert.

Hierop volgt dan ook 'Dorpsfeest', een nostalgische kijk op het idyllische dorpsleven waarin Elmer is opgegroeid. Wanneer ze tijdens 'Wij' het publiek oproept om de laatste zin in koor te herhalen, ontstaat er een vreemd saamhorigheidsgevoel. Als een kudde hippies in trance zingt iedereen mee: “Wij zijn meerdere mensen, Wij zijn meerdere mensen”. Hierna verrast Elmer ons met een persoonlijke noot. Ze deelt dat het een speciale dag is, naast dat het de laatste dag van haar tour is, is het haar moeders verjaardag. Haar moeder is al vroeg overleden en Elmer voelt zich de hele dag wat melancholisch. Dit blijkt de opstap te zijn naar 'Druk'. Waarin ze beschrijft hoe je jezelf kan verliezen in werk, gevoelens kan verdringen en vooral niets hoeft te voelen. 'Fantastisch' sluit perfect aan op dit thema, wat tevens gaat over het verbloemen van emoties door maar te feesten en vrolijkheid te veinzen.

Tijdens de show halen de danseressen continue nieuwe (kartonnen) attributen tevoorschijn. Het voelt alsof we op een op hol geslagen kermis carrousel zitten. Het journaal komt voorbij, er worden honden uitgelaten tijdens 'De Buren Moeten Dood' en Elmer speelt op een kartonnen gitaar. Behalve de vaste clan aan fans, is het publiek maar moeilijk warm te krijgen. Op 'Platland' stampt iedereen er dan toch eindelijk lekker op los. De twee orgelpoppetjes slaan op hol, krijgen geen genoeg van het stampen en we zien de slechtste moshpit ever ontstaan, waarvoor Elmer tien seconden van diepe rouw inluidt.

Het is intrigerend om te zien hoe ze haar energie, haar woede en andere emoties feilloos weet af te wisselen. Iedereen ziet een schreeuwend stadsmeisje op een podium in een oudhollandse jurk, maar daarbinnen zit een kwetsbare, integere Merel Pauw. Ze deelt hoe ze connectie weet te vinden, tussen alle haatreacties in op internet. In nummers als 'Ga Vreemd' en 'Nothing Ontploffing' krijgen we een kijkje in haar liefdesleven. Dat echt niet alleen maar oversekst is, zoals sommige teksten impliceren, maar juist een wirwar aan emoties zoals schaamte, schuld en een spel van aantrekken en afstoten. Meestal verborgen onder een masker van manie en hysterie.

Wanneer ze tijdens het afscheid verder wordt uitgekleed door haar danseressen, geeft ze het publiek nog een stukje rauwe ranzigheid met de gruwelijke moord fantasieën in 'Petteflet'. Het publiek gaat uit z'n dak wanneer verrassing van de avond MEROL op komt in een zwart kittig pakje met stekels op haar rug. Na 'Lekker Met De Meiden', zingen de naamgenootjes samen 'Superlatieven', opgevolgd door 'Mannen Met Gevoel'. Elmer sluit de avond af, hoe kan het ook anders, met de knaller 'Je Vader'. Eenmaal buiten zit iedereen nog vol in de adrenaline en horen we de leuzen nog hard over straat gaan. Elmer heeft onze verwachtingen niet alleen bevestigd (ja, het is rauw, het is grof, het is hard), maar tevens overtroffen met haar veelzijdigheid. Zoals zij haar emoties weet te verwerken in een knap staaltje muzikale kleinkunst hysterie, kan geen ander. Elmer's tour is hiermee beëindigd, ze is wel nog samen met MEROL te zien tijdens Koningsnacht in Het Concertgebouw te Amsterdam.