De Britse band The Chameleons is bekend van hun postpunk en new wave nummers, waarvan ‘Swamp Thing’ hun bekendste hit is. De band was actief van 1981 tot 2003 en is in 2021 in nieuwe formatie weer hervormd. De originele leden die vanavond te zien zijn, zijn zanger en bassist Mark Burgess en gitarist Reg Smithies. De opkomst van de band is ingetogen en het publiek reageert dan ook soortgelijk. Terwijl de bandleden hun plek innemen op het podium is te zien dat de outfit van zanger Mark Burgess goed past bij de tijdsgeest van deze avond. Met zijn zwartgeverfde warrige haar en giletje op verder ontbloot bovenlichaam lijkt het alsof het in Grenswerk nog steeds 1983 is. Wanneer je ziet dat de bandleden en het publiek zich qua leeftijd ergens tussen de vijftig en zestig begeven, weet je dat dit echter niet het geval is.
De mensen in de zaal zijn deze avond rustig, maar je ziet iedereen genieten. Het overgrote deel van het publiek neemt genoegen met een knikje op de maat van de muziek en een handvol mensen waagt een voorzichtig dansje of steekt zelfs de handjes in de lucht. Ook Burgess geniet op zijn eigen manier van het optreden. Hij versterkt het romantische karakter van de muziek door de songteksten theatraal uit te beelden. Hij zet bijvoorbeeld de woorden “I’m Free” kracht bij door zijn denkbeeldige handboeien sierlijk te doorbreken. Tussen de nummers door spreekt hij ons als intermezzo een aantal keer toe. Hij wil ons overtuigen van het grote belang van livemuziek. “Een ervaring is veel meer waard dan de kleren die je aan hebt of de auto waar je in rijdt. Een ervaring neem je voor altijd mee als herinnering”. Waarschijnlijk wordt het publiek na deze korte preek niet minder kapitalistisch, maar het is wel lief dat Mark ons buiten een muzikale ervaring ook een levensles meegeeft. Gratis en voor niets!
Op deze koude zondagavond biedt poppodium Grenswerk een warm bedje voor oude postpunkers die heel even willen genieten van een portie sentiment. Een heerlijk gemoedelijke avond waarop het zachte, bijna lieve karakter van de ervaren band goed tot zijn recht komt.
Op de kwaliteit van de muziek is tijdens dit concert weinig aan te merken. De bandleden zijn merkbaar goed op elkaar ingespeeld waardoor alles soepel verloopt en de livemuziek niet onder doet voor de studioversies. Tijdens de ballad ‘Free Now’ is te horen dat Mark Burgess qua zang heel wat in huis heeft. Het hoogtepunt van de avond is wat ons betreft het moment dat de iconische hit ‘Swamp Thing’ wordt ingezet. Nog voordat de echte intro begint horen we in de verte al de iconische gitaarnoten van dit nummer en deze herkenning wordt meteen beloond met gejuich vanuit het publiek. Tijdens de opbouw van het nummer is te merken dat wij stiekem allemaal al een uur hebben gewacht op dit moment. Er wordt geklapt, gefloten en er wordt een zwarte ballon door de zaal hooggehouden. Dit nummer, zeker gevolgd door ‘P.S Goodbye’ lijkt een logische afsluiting van de avond, maar niets is minder waar. Na een korte pauze komt de band terug en sluit deze geslaagde avond af met een zugabe van wel zes nummers. Wie ’t heurt! Oude liefde roest blijkbaar echt niet.