Rock & Soul van Marlon Pichel in de Nieuwe Nor Rock & Soul van Marlon Pichel in de Nieuwe Nor

Jort Broekhuizen, zijn piano op keihard volume. Als je op YouTube een filmpje van Jerry Lee Lewis kijkt en je zet de afspeelsnelheid op 300%, dan krijg je Jort Broekhuizen. Helemaal afgereisd uit Coevorden (Drenthe) laat hij ons verbijsterd achter. Zijn eigen nummers - totaal onbekend en nergens te beluisteren - passen precies tussen de covers van Hank Williams en Jimmy Rodgers op de setlist. En hoewel hij met zijn gladde schoentjes en extreem hoog water eruitziet alsof hij nog nooit een kroeg van binnen heeft gezien, doet hij ons met zijn ijzersterke song ‘Drinking My Heartaches Down’ toch iets anders vermoeden. Na een half uurtje heerlijke en swingende jukebox-muziek laat hij ons warm achter voor de hoofdact. 

Na de show moet Broekhuizen zijn piano even een half uur in de vriezer gooien en zijn eigen handen in een emmer met ijswater houden om af te koelen. Anders vliegt de boel in de fik. En nu: back on the road to Coevorden. We zijn benieuwd of hij een nummertje schrijft over zijn roadtrip naar Heerlen. Het zou wel bij hem passen. We hopen het in ieder geval.

Ondersteund door een zeskoppige band komt Marlon Pichel met een enorme grijns de planken op. Multi-instrumentalist Stan de Kwaadsteniet geeft daarbij zijn plek achter het drumstel (en zijn functie als bandleider) weg aan Pichel. Na een paar voltreffers van nummers als opening is de toon gezet. 

Zijn prachtige vintage soul drumstel uit 1966 bespeelt Pichel klassiek. En hoewel hij zich in het begin nog inhoudt, trakteert hij ons later in het concert op een drumsolo waarvan meerdere monden in de zaal openvallen. Waar we van veel drummers juist de motivatie krijgen om zelf een betere muzikant te worden, krijgen we bij Pichel het gevoel dat we de stokken zelf beter kunnen neerleggen - dit niveau gaan we nooit evenaren... 

Pichel speelt zijn songs uiterst relaxed en improviseert veel. “Wat zullen we vandaag eens spelen?” was het motto. Wie heeft er namelijk een setlist nodig? Al swingend en boogiënd speelt de band Pichels nummertjes en bij ‘Can’t Find My Baby’ krijgt de band de zaal aan het dansen. Gedurende het optreden zijn er geen nummers die er echt uit springen (het is allemaal even goed) maar toch zijn ‘Good Ol' Lovin’ en ‘I Wanna Boogie’ twee van de publieksfavorieten. 

Alle zeven topmuzikanten krijgen hun eigen momentje tijdens het concert om te laten zien wat ze in huis hebben. Zo steelt tenor-saxofonist Paul van de Calseijde de show bij ‘Please Please Please’ en legt bassist Brian Kruit op meerdere momenten zo veel seks in zijn bas dat alles gewoon fenomenaal klinkt.

Tijdens zijn show maakt Pichel veel ruimte vrij voor korte anekdotes. Hij vertelt zijn verhaaltjes (over zijn verloving van vorige week bijvoorbeeld: proficiat!) met evenveel passie als hij zingt en drumt. Veel andere artiesten kunnen de quotes tussendoor beter achterwege laten, maar bij Pichel is dat zeker niet het geval. Het publiek hangt helemaal aan zijn lippen en op het einde van de show krijgt Pichel de zaal zelfs helemaal stil - alsof de Dutch Disease niet meer bestaat. 

Als je het ons vraagt kan Pinkpop een act als Marlon Pichel - the upcoming king of rock & soul - goed gebruiken. Zijn nieuwe nummers (zoals ‘A Little Bit of Cha Cha Cha’) zijn nog geen wereldhits, maar het begin is er.