Born From Pain keert terug met urgentie Born From Pain keert terug met urgentie

Dat moment bleek cruciaal voor Siege Mentality. De EP voelt daardoor niet als een inhaalbeweging of verplicht nieuw hoofdstuk, maar als het resultaat van wachten tot het echt nodig was. De ideeën dienden zich langzaam aan. Riffs, songstructuren en schetsen ontstonden thuis in de ruwst mogelijke vorm. “Dat zijn vaak halve songs, soms bijna complete nummers,” vertelt Rob. “Die nemen we mee naar de oefenruimte en daar dwingen we onszelf om te kijken: werkt dit echt?” In die gezamenlijke ruimte krijgen nummers pas hun definitieve vorm. Structuren worden aangescherpt, riffs herhaald of juist geschrapt. Ook de eerste contouren van zanglijnen en teksten ontstaan daar vaak al.  “Ik hoor meestal vrij vroeg een zanglijn of een bepaald ritme,” zegt Rob. “Soms heb ik ook al een titel of een thema in mijn hoofd en soms helemaal niet. Dan staat de song er eerst en komt de tekst pas later.” Hoewel iedereen ideeën aandraagt is er zelden één vaste songwriter. “Dat kan in principe iedereen zijn,” zegt Rob. “De ene keer komt iemand met betere ideeën dan de ander. Dat wisselt. Zo werkt het bij ons.” Uiteindelijk lagen er tien á elf nummers klaar. Genoeg voor een full-length, maar die gedachte werd losgelaten. “Die zes nummers en de intro waren gewoon de sterkste,” zegt Rob. “De rest voelde meer als stiefkindjes. Dan kun je proberen ze in het geheel te forceren, maar dat wilden we niet.” De keuze voor een korte, compacte EP past ook bij hoe muziek tegenwoordig wordt geconsumeerd. “Veel mensen luisteren geen albums meer van begin tot eind,” zegt Rob. “Na drie of vier nummers haken ze af als het niet pakt. Dan kun je beter zes nummers hebben waar je honderd procent achter staat.”

Muzikaal klinkt Siege Mentality feller en directer dan eerdere releases. Niet omdat de band terug wilde naar “vroeger”, maar omdat het zo moest voelen. “We wilden met deze release gewoon de deur opnieuw intrappen,” zegt Rob. “Meer to the point, soms sneller, soms groovier, maar zonder omwegen.” Born From Pain heeft zich nooit iets aangetrokken van kritiek dat het geluid veranderd zou zijn. “Volgens mij klinkt geen enkele band twee keer hetzelfde,” zegt Rob. “Je voegt dingen toe en haalt dingen weg. Dat is gewoon songwriting. ”Wat deze EP onderscheidt van eerder materiaal is de focus. Geen overdaad, geen uitweidingen, maar maximale impact in een korte speelduur.

De titel Siege Mentality vat voor Rob veel samen. Het begrip staat voor een naar binnen gekeerde houding, waarbij alles van buitenaf als potentiële vijand wordt gezien. Een mentaliteit die hij herkent in de regio waar hij is opgegroeid. “Dat komt vaak voort uit een sterke onderlinge band,” zegt Rob. “Maar het kan ook verstikkend worden.”  De teksten zijn sociaal kritisch, maar nooit belerend. “Het gaat niet om prediken of ideologie,” benadrukt hij. “Maar als ik iets zie waar ik het niet mee eens ben, dan heb ik daar een mening over.” Wat Born From Pain onderscheidt van veel andere hardcorebands is de nadruk op regionale identiteit. “Er wordt vaak persoonlijk of politiek geschreven,” zegt Rob. “Maar regiotechnisch wordt er weinig gekeken. Terwijl dit allesbepalend is voor wie ik ben.” Teksten ontstaan vaak pas laat in het proces. Soms klikt het pas op het allerlaatste moment. “Dat kan letterlijk vijf minuten voor een opname zijn,” zegt Rob. “Dan weet ik: dit is ’m. De flow klopt, de woorden kloppen.”

Het visuele aspect van Siege Mentality is geen bijzaak, maar een bewust verlengstuk van de muziek en de thematiek. Voor het artwork werkte Born From Pain opnieuw samen met Marcel Ströper, met wie de band al jaren een hechte band heeft. “Hij snapt precies wat wij willen uitstralen,” zegt Rob. “We hoeven hem eigenlijk weinig uit te leggen.” Het uitgangspunt voor het artwork was helder: de sfeer van de regio voelbaar maken, zonder te vervallen in clichés of sentiment. Geen romantisering, geen slachtofferschap. “Het mocht absoluut niet zielig worden,” benadrukt Rob. “Onze regio heeft klappen gehad, kansen gemist en is op een bepaald moment afgegleden. Maar het gaat ook over opkrabbelen, doorgaan en kansen pakken wanneer ze zich wél aandienen. De vibe van het artwork past bij de muziek,” zegt Rob. “Het is ruw, functioneel, geen opsmuk. Dat is precies hoe deze nummers bedoeld zijn.” “Als je het ziet moet je eigenlijk al voelen hoe het klinkt.”

Op Siege Mentality zijn gastvocalen te horen van jonge bands uit de regio. Niet als marketingkeuze, maar als bewuste weerspiegeling van wat er nu gebeurt. “De scene hier heeft op dit moment echt momentum,” zegt Rob. “Bands als Cold Grip en Out of the Blue steken er voor mij bovenuit.” De gastartiesten waren niet betrokken bij het schrijfproces, maar hun aanwezigheid voelt logisch. “Die gasten doen precies wat wij vroeger deden,” zegt Rob. “Overal heen rijden, alles aanpakken en keihard werken.” Voor Born From Pain is die kruisbestuiving essentieel. Niet vanuit nostalgie, maar vanuit betrokkenheid. “Ik heb altijd een hekel gehad aan oudere bands die boven op de rots blijven staan en zeggen: ‘doe eerst maar tien jaar je ding en dan mag je je eens melden’. Zo zit ik niet in elkaar.”

Volgens Rob bevindt de harde muziekscene in Zuid-Limburg zich op dit moment in een opvallend sterke fase. Niet omdat er één dominante band is, maar juist door de breedte aan nieuwe initiatieven, jonge bands en plekken waar dingen ontstaan. “Er gebeurt hier gewoon heel veel,” zegt hij. “Niet alleen in Heerlen, maar ook in Urmond en Weert bijvoorbeeld, overal zie je nieuwe bands opkomen.” Wat hem vooral opvalt, is de leeftijd en houding van het publiek. Tijdens shows ziet hij steeds vaker jonge bezoekers die niet langs de zijlijn blijven staan, maar actief deelnemen. “Je ziet kids die dansen, stagediven, meezingen. Dat is echt een nieuwe generatie die interesse heeft in harde muziek.” Die instroom heeft volgens Rob meerdere oorzaken. Social media en streaming spelen daarin een duidelijke rol: jongeren rollen sneller van grotere, toegankelijkere acts door naar de underground. Waar hardcore vroeger een gesloten wereld leek, is de drempel nu lager geworden. “Mensen komen nu via andere bands of playlists binnen en denken dan: dit is ook vet. Dan ga je verder kijken.”

Cruciaal in die ontwikkeling zijn plekken waar ruimte is om te experimenteren. Locaties fungeren als ontmoetingsplek, oefenruimte en podium tegelijk en zorgen ervoor dat een scene zichtbaar blijft. “Plekken als Outpoet, Nieuwe Nor en Bluff: dat zijn vliegwielen,” zegt Rob. “Daar komt alles samen.” Volgens hem is het belangrijk dat zulke plekken niet alleen programmeren, maar ook meedenken. Dat ze openstaan voor jonge bands, nieuwe ideeën en onverwachte combinaties. “Je moet ergens terechtkunnen met je band. Niet alleen als alles al perfect is, maar juist als je nog aan het zoeken bent.”

Regelmatig klinkt kritiek op het grote aantal shows in de regio. Te veel aanbod, te weinig publiek, versnippering. Rob herkent die discussie, maar plaatst er kanttekeningen bij. “Ja, er zijn heel veel shows, maar dat betekent niet automatisch dat het te veel is.” Volgens hem is het logisch dat niet iedereen alles kan meepakken. Jongere bezoekers hebben niet altijd de financiële middelen, oudere bezoekers hebben gezinnen en werk en dat betekent keuzes maken. “Het hoort erbij dat je niet meer elke week kunt gaan, maar als je geen shows hebt, gebeurt er sowieso niets.” In Robs ogen is overvloed juist een teken van leven. Het dwingt bands om beter te worden, organisatoren om creatiever te zijn en publiek om bewust te kiezen.

Binnen die dynamiek ziet Born From Pain zichzelf niet als leidende partij, maar als verbindende factor. Rob gebruikt het woord ‘patriarchaal’ met enige voorzichtigheid, maar bedoelt het nadrukkelijk niet hiërarchisch. “We zijn geen band die wil bepalen hoe het moet,” zegt hij. “Maar we hebben wel ervaring, connecties en zichtbaarheid.” Die positie brengt volgens hem ook verantwoordelijkheid met zich mee. Niet om jongere bands te sturen, maar om ruimte te maken en deuren te openen. “Als wij ergens spelen en we kunnen één of twee lokale bands meenemen, dan doen we dat. Dat is niet meer dan logisch.” Het doel is niet om een scene te claimen, maar om het vliegwiel draaiende te houden. Zodat er continu nieuwe energie bijkomt en de volgende generatie weer haar eigen geluid kan ontwikkelen. “Je wilt dat mensen zich geïnspireerd voelen en dat ze denken: dit kan en wil ik ook.”

Voor Born From Pain is de releaseshow een logisch onderdeel van hoe de band altijd heeft gefunctioneerd. Muziek krijgt pas echt betekenis op het podium. “We zijn altijd meer een liveband geweest dan een studioband,” zegt Rob. “Dus zo’n show is voor ons geen uitzondering, maar gewoon: spelen.” Toch voelt deze avond anders dan een reguliere show. Niet omdat er iets gevierd móét worden, maar omdat alles samenkomt: een nieuwe release, een sterke lokale line-up en een scene die zichtbaar in beweging is. “Wat je kunt verwachten? Volle bak. Veel zweet. Energie. Zoals een hardcore show hoort te zijn.”

Born From Pain speelt bewust niet vaak in de eigen regio. Maximaal één keer per jaar, en alleen als het moment klopt. Juist daarom heeft deze releaseshow extra lading. “Als we hier spelen, willen we ook dat het echt iets is. Geen halflege zaal, geen tussendoor-show.” De keuze voor Outpoet als locatie is daarin logisch. Niet alleen omdat Jeff van Outpoet er tijdens het maakproces van Siege Mentality nauw bij betrokken was, onder meer via preproductie en ondersteuning bij opnames, maar ook vanwege de mentaliteit van de plek. “Outpoet is flexibel,” zegt Rob. “Er wordt meegedacht. Je kunt daar met ideeën aankomen die niet standaard zijn en dan wordt er gekeken hoe het wél kan.” Die houding sluit aan bij hoe Born From Pain zelf werkt: DIY, praktisch en zonder onnodige franje. Het is geen zaal die alleen programmeert, maar een plek waar dingen ontstaan.

De line-up rondom de releaseshow is bewust samengesteld. Jongere bands krijgen een prominente plek, niet als voorprogramma’s die ‘hun minuten maken’, maar als volwaardig onderdeel van de avond. “Voor mij is deze show ook een soort statusupdate,” zegt Rob. “Dit is hoe de scene er nú voor staat.” Dat zie je niet alleen op het podium, maar ook in het publiek. Jong en oud door elkaar, vaste gezichten en nieuwe bezoekers, lokale betrokkenheid en nieuwsgierigheid. “Je ziet jonge gasten die vol erin gaan. Dat is vet om te zien. Dan weet je: dit leeft.”

Rondom de show gebeurt er meer dan alleen optredens, zo is er o.a. een karaoke-aftershow. Het zijn geen gimmicks, maar verlengstukken van de scene-mentaliteit: samenkomen, blijven hangen, onderdeel zijn van iets groters dan alleen een optreden “Als je je ooit hebt afgevraagd hoe momentum in de Mijnstreekse underground eruitziet,” zegt Rob, “dan is dit het.” Niet omdat alles perfect is, maar omdat het beweegt en omdat bands elkaar meenemen.

Over de toekomst van Born From Pain is Rob opvallend open en tegelijk realistisch. Er ligt geen meerjarenplan klaar, geen belofte over een volgend album en geen druk om het verleden te herhalen. Wat er wél is, is beweging. De eerste focus ligt op live spelen. Niet een handvol optredens, maar een periode waarin de band weer zichtbaar en actief is, in Nederland én daarbuiten. Daarbij wil Born From Pain bewust lokale bands blijven meenemen als support. Niet als formaliteit, maar als verlengstuk van hoe de band zichzelf ziet binnen de scene: onderdeel van een groter geheel, niet erboven.

Daarna volgt het schrijven. In de lente en zomer wil de band opnieuw de oefenruimte in, zonder vooraf vast te leggen wat dat moet opleveren. Een nieuwe EP, losse nummers of iets anders, alles ligt open. Rob benadrukt dat Born From Pain niet meer werkt vanuit formats of verwachtingen. Of er ooit nog een full-length album komt, laat hij bewust in het midden. Niet uit onwil, maar omdat die vorm geen doel op zich meer is. Voor Rob telt nog maar één criterium: het moet kloppen.

Siege Mentality heeft voor hem bevestigd dat die noodzaak er nu nog is. Dat de band nog iets te zeggen heeft en belangrijker: dat het ook zo vóélt. Als dat gevoel ooit verdwijnt, dan is dat geen falen, maar een conclusie. Born From Pain kijkt daarmee vooruit zonder zichzelf iets op te leggen. Eerst spelen, dan schrijven en alleen doorgaan zolang het voelt als iets wat móét gebeuren. Te beginnen komende zondag.

De releaseshow van Siege Mentality vindt op zondag 28 december plaats in Outpoet. Tickets zijn hier verkrijgbaar. Op de line-up vinden we de volgende bands: Out of the Blue, Lies!, Reverse the Flow, Brain Damage, Failed Territory en natuurlijk Born From Pain.