Lenny “the show must go on” Monsou speelt gestaag door Lenny “the show must go on” Monsou speelt gestaag door

Jesse laat ons als opener een aantal reeds bekende nummers horen, maar geeft ons ook al een teaser van het nummer ‘Undefined’, dat officieel gelanceerd wordt op 9 januari. Wat mooi is aan het optreden van Jesse, is dat hij zijn kwetsbaarheid laat zien. Hij vertelt waar de nummers over gaan en zet zichzelf daardoor letterlijk én figuurlijk dichtbij zijn publiek. Ook wanneer de gitaar maar niet gestemd wil raken laat hij zich niet van de wijs brengen en covert ‘My Hero’ van Foo Fighters, in een akoestische, intieme versie. Later zien we hem genietend van de show van Lenny Monsou in de zaal.

Hierna is het de beurt aan Lenny zelf. Hij opent in zijn eentje, rustig en ingetogen met een van zijn bekendste nummers 'Idolizer', terwijl hij zichzelf begeleidt op de toetsen. Het is een mooi begin; het eigen stemgeluid van deze twintiger komt goed tot zijn recht bij deze versie. Richting het einde van het nummer komt de rest van de band het podium op lopen. De show verloopt gestaag. De band van Lenny speelt steady. Het is een groep geschoolde muzikanten, zo lijkt het. Wat ons opvalt is dat alle bandleden veel contact maken met het publiek en daardoor komt er een positieve respons uit de zaal, met een grote variatie aan leeftijd binnen het publiek. Er lijken invloeden van David Bowie, Duran Duran, the 1975 en Harry Styles in de nummers te zitten.

Tijdens het nummer 'American Life', dat Lenny wederom op de toetsen speelt, komen er vanuit een fangroep aan tieners rode, papieren hartjes tevoorschijn die worden uitgedeeld om achter de lampjes van de telefoons te houden. Het geeft een romantische, vertederende sfeer en het valt Lenny meteen op. Maar dan gaat het even mis... Ineens is er in de hele zaal geen geluid meer te horen, er lijkt een stop doorgeslagen. Midden in het nummer horen we niks meer, maar de lichtshow draait wel door. Lenny lijkt geen seconde na te denken, stapt naar voren en pakt zijn gitaar erbij. Hij speelt zonder te aarzelen akoestisch verder, het publiek is muisstil. De show was al intiem, maar dit akkefietje werkt zeer positief voor Monsou, die onder het trotse toezien van zijn vader laat zien dat hij het absoluut in zich heeft om een grootse artiest te worden.

De technische problemen worden uiteindelijk opgelost en de show kan verder. Halverwege komt er een cover voorbij: 'Karma Police' van Radiohead. Opnieuw valt het geluid uit. Lenny zing het nummer akoestisch af terwijl hij midden in het publiek staat en iedereen meezingt. Waar een ander wellicht boos zou worden of zou stoppen, speelt Lenny als één brok positiviteit bewonderenswaardig door.

Na een mooi duet met zijn zangeres eindigt de show met een aantal bekendere nummers, waaronder 'Telephone' dat een absolute hit is bij het publiek. Ook laat hij zijn nieuwe song 'Middle of the Night' horen. Wij kunnen zijn muziek absoluut waarderen, maar zijn stiekem ook blij dat er een extra onverwacht showelement bij kwam kijken. Er is een duidelijke eigen sound aanwezig, maar sommige nummers leunen sterk op dezelfde structuur, waardoor er soms wat variatie mist in onze luisterervaring.

Lenny Monsou gaat zichzelf de komende tijd laten zien op tours zowel binnen Nederland als in Europa. Met wederom een optreden op Eurosonic Noorderslag kan hij zijn muziek laten horen aan iedereen die maar geïnteresseerd is. Wij zijn heel benieuwd wat 2026 deze jonge singer-songwriter zal brengen!