Om klokslag 21:00 uur start Hughes zijn show met 'Stormbringer'. Alsof hij het met de weergoden heeft afgesproken, trekt op dat moment de laatste bui van de dag over Valkenburg. Zodra het nummer is afgelopen stopt de regen en kijkt Hughes tevreden naar het publiek. ‘’I’m gonna give you the greatest show tonight, hopefully, you have ever seen.”
We hebben meteen door dat Glenn Hughes met zijn band meer in zijn mars heeft dan zijn oud-collega Ian Paice (drummer van Deep Purple) die we twee maanden geleden hebben gezien in de Nieuwe Nor. Het lijkt of de tijd heeft stilgestaan bij Hughes. Met zijn lange haren, een zonnebril die niet wordt afgezet en een paars, strak pak met wijde broekspijpen brengt hij het nostalgische gevoel van Deep Purple in de fans naar boven. Hij krijst de hoge zangnoten nog steeds en speelt bas alsof hij 25 is. De band die Hughes bij zich heeft is een stuk jonger, maar speelt net zoals de oude rot zelf ijzersterk.
De fenomenale drummer Ash Sheehan heeft dezelfde zeldzame souplesse als Ian Paice en legt, al rokende, geweldige drumfills op de mat. Rotterdammer Bob Fridzema speelt zijn partijen perfect op het orgel en de keyboards. En gitarist Soren Andersen komt akelig dicht in de buurt van Ritchie Blackmore; hij oogt echter minder flashy, eerder trailer park.