Wie had dat gedacht? Een succesvolle old school death/ thrashmetal-release van de band genaamd Witchfukker (ja, echt waar) in het hartje van Zuid-Limburg. Juist als de lokale heavy metalscene in die regio zo’n beetje op zijn gat ligt in 2024 – eerlijk is eerlijk – rijst uit het niets Witchfukker op met hun debuutalbum. 'Tapestry of Unspeakable Horrors' is voor de no-nonsense metalfans vol passie voor agressieve, niet-kinderachtige hoofdpijnmuziek.

Deze tweekoppige, mainstream-terroriserende band bestaat ondergronds al een aantal jaar, maar verdient een groter podium. En dat hebben zanger/gitarist Jesper (The Witchfukker) en drummer Giljam (The Mütilator) ook door. Geen garage-tapejes meer die opgenomen zijn met een oude Nokia, geen onduidelijke demo’s meer die uitgebracht zijn op een videoband (ja, dat hebben ze ook gedaan), maar gewoon een volledige langspeelplaat die secuur is opgenomen en uitgebracht op vinyl. Tapestry of Unspeakable Horrors is alles dat God verboden heeft en het pronkstuk van de band.

Openingstrack ‘Pain Beyond Death’ zet de toon. De scheurende gitaarriffs worden begeleid door snelle houthakker-drumbeats. De vocals klinken alsof The Witchfukker seppuku pleegt en hij – terwijl de ledematen uit zijn open buik bengelen – het uitschreeuwt van de pijn met zijn laatste adem. Ook de ijzersterke opvolger ‘Sordid Aggression’ zaagt als een kettingzaag overal doorheen door de snelle riffs die worden afgewisseld met doom-breakdowns en raggende gitaarsolo’s. We krijgen het gevoel dat de zon nooit meer zal schijnen.

Op de B-kant is wederom elke track goed. Voor de luisteraars die misschien wat moeite hebben met de zang, geven we als tip om het zenuwslopende instrumentale nummer ‘March of the Metal SS’ eens een draai te geven. Klinkt goed toch?

Let op: de sound van dit album is even ruw als de muziek. Dit past precies bij de nummers en ondanks dat het een fikse geluidsmuur is die op ons afkomt, horen we dat de drie verschillende gitaarpartijen elkaar perfect aanvullen, boven op de drums die af en toe versnellen of vertragen – een metronoom is namelijk verboden. We zullen je de lyrics hier besparen, maar mocht je ze ooit lezen, doe dat dan op een nuchtere maag.

De songs zijn dus loeihard, zeer grof en uiterst smerig, maar ook navolgbaar, pakkend en donkerder dan ooit. Witchfukker heeft zichzelf overtroffen en dat grotere podium komt er ongetwijfeld aan. Een top 40-hit zit er natuurlijk niet tussen, maar Tapestry of Unspeakable Horrors past geweldig in je platenkast naast de LP’s van Autopsy en het eerdere werk van Darkthrone en Sepultura. Gooi je Amon Amarth platen maar weg: Witchfukker is het echte werk.