Soulfly overdondert Poppodium Volt Soulfly overdondert Poppodium Volt

Al om vijf voor acht staat de zaal vol en betreedt Diggeth het podium. Het trio onder leiding van Harald te Grotenhuis (een Gandalf/ZZ Top lookalike) speelt harde mid-tempo heavy metal. De rockende nummers duren lang maar vervelen niet. De grooves en breakdowns sluiten aan op het werk van Soulfly, al is het muzikaal gezien allemaal net iets simpeler. Op enkele gitaarsolo’s van Wizard Harald na zijn er geen echte technische hoogstandjes. Dit zorgt er wel voor dat de nummers pakkend zijn en goed worden ontvangen in de zaal. Het nummer ‘Soultwister’ maakt de meeste indruk vanavond en is met de dikke groove de ideale opwarmer voor de hoofdact.

De zeer ervaren performer Max Cavalera weet hoe hij met Soulfly een uitverkochte clubshow moet aanpakken. De toon wordt gezet door te openen met de enorme hit ‘Back to the Primitive’. De hardcore-fans starten als neanderthalers meteen een moshpit die het hele concert draaiende blijft. Het back-to-basics principe van Soulfly, waarbij er geen tijd is om na te denken over politiek, oorlog en moderne tijd, zorgt voor een geweldige energie in de zaal. De setlist bevat hit na hit, vol breakdowns en harde riffs, waardoor de tijd voorbij vliegt. Soulfly is het nieuwe kindje van Max Cavalera - nadat zijn oudere kind Sepultura naar eigen zeggen dood is gegaan - maar ook de andere drie bandleden zijn minstens zo belangrijk. Cavalera is wellicht zelf nog de meest stroeve van het viertal.

Gitarist Mike DeLeon en bassist Mike Leon (ja, ze heten echt zo) headbangen zo hard als ze kunnen. DeLeon heeft daarbij een grote smile onder zijn nog grotere snor. Zijn positieve energie is aanstekelijk. De drummer van het viertal, Zyon Cavalera (het echte zoontje van) oogt als een puberige gamer die te weinig daglicht heeft gezien. De inmiddels 31-jarige zoon ziet namelijk helemaal bleek. Dat komt omdat hij zó uitbundig speelt dat hij eigenlijk zijn hele ziel in het drumstel gooit. Meer ‘Soulfly’ krijg je het niet. Frontman Max Cavalera doet ook zijn ding, zonder al te veel poespas of uitschieters naar boven of beneden.

Toch wordt de avond nog uniek. Voor de encore haalt Cavalera alles uit de kast (letterlijk), als hij zich omkleedt en in een Fortuna Sittard wedstrijdshirt terug het podium op komt. Misschien wel omdat Fortuna dezelfde kleuren heeft als Brazilië, waar de roots van Cavalera liggen. Hij krijgt vervolgens de hele zaal door de knieën - alsof we bij een Limburgstalige volkszanger staan - voor aanvang van ‘Jumpdafuckup’. Maar als het nummer wordt ingezet gaat het er wel iets ruiger aan toe dan bij Frans Theunisz. Poppodium Volt eindigt in één grote springende moshpit. De Soulfly Tribe fungeert als een echte stam die danst bij het Cavalera-ritueel. En dat ritueel mag van ons nog vaak herhaald worden.