Explosions In The Sky en de kunst van het ontroeren zonder woorden Explosions In The Sky en de kunst van het ontroeren zonder woorden

We worden welkom geheten door leadgitarist Munaf Rayani, die vervolgens zijn ogen sluit en het eerste dromerige gitaarritme op ons loslaat. In de zaal valt ook plotseling alles en iedereen stil en dat blijft zo gedurende de hele show (op een incidenteel applaus na). Geopend wordt met ‘First Breath After Coma’ en dat is ook de openingstrack van hun meesterwerk The Earth Is Not A Cold Dead Place uit 2003.

Drummer Cristopher Hrasky zit op de achtergrond, maar speelt een cruciale rol in het geluid van de band. Zijn ritmes vormen de hartslag van elk nummer en zijn tempo bepaalt de intensiteit van de nummers. Het lijkt alsof er een draad vanuit zijn drumstel naar elk van de andere bandleden loopt. De vijf heren zitten elk in hun eigen wereld en spelen vooral met gesloten ogen, zodat zij ook de intensiteit voelen, maar toch is het technisch subliem en is het indrukwekkend hoe zeer de bandleden op elkaar ingespeeld zijn. Dit blijkt ook halverwege de set als bassist Michael James zijn kunsten laat horen op de toetsen en van plek wisselt met Jay Demko, die moeiteloos de basgitaar ter hand neemt.

Bij het tweede nummer ‘The Birth and Death of the Day’ worden we ook geconfronteerd met de kracht van het gitaargeluid als de rem er even af gaat. We worden meegenomen naar een grote hoogte om vervolgens weer heel rustig terug te worden gezet op onze beide voeten.

Het nieuwe album End werd in september 2023 uitgebracht en natuurlijk worden er ook vandaag een aantal nummers van dit album gespeeld. ‘Peace Or Quiet’ en ‘It’s Never Going To Stop’ zijn herkenbare nummers, waarbij ook de piano even een hoofdrol krijgt en er een aantal vreemde geluidseffecten worden toegevoegd. Deze geven de nummers net een beetje extra intensiteit. Rayani laat zien een meesterlijk gitarist te zijn en gebruikt zijn gitaar en effecten op een dusdanige wijze dat het een ander instrument lijkt te zijn.

Een van de hoogtepunten is ‘The Fight’. Na een spacy intro wordt het nummer steeds gelaagder en wordt de muur van geluid langzaam opgebouwd. Natuurlijk mogen de epische nummers  ‘Your Hand in Mine’ en ‘The Only Moment We Were Alone’ niet ontbreken. Met het laatste nummer wordt deze show afgesloten. We waren met gesloten ogen getuige van een ijzersterk optreden.