Op zondagmiddag 16 september was de binnenstad van Roermond het zonovergoten decor voor het jaarlijks rondreizende muziekfestival de Popronde. In diverse cafés en andere leuke maar minder voor de hand liggende plekken stonden tweeëntwintig, vaak beginnende, acts geprogrammeerd. Zodanig gepland dat je van act naar act een ronde door de stad kunt lopen. 3voor12limburg greep deze kans en maakte kennis met een frisse en talentvolle nieuwe generatie muzikanten.

Eerste stop voor 3voor12limburg is Hotel De Pauw waar Dési Ducrot vroeg in de middag liedjes zingt die variëren van intiem tot groots. Op de hoes van haar eerste album ‘In Too Deep’ kijkt ze door een roze bril, vandaag is ze gekleed in een roze blazer. Haar favoriete kleur zegt echter niets over haar muziek. Die wordt behalve haar aangename stem vooral gekleurd door de twee gitaristen die op akoestische, slide en lap steel gitaar haar fraai begeleiden zodat country en americana nooit ver weg zijn.

Onder de trap van café De Kade begeleidt singer-songwriter Janna Lagerström zich zelf met eenvoudig gitaarspel. Hierdoor ligt de nadruk op haar zanglijnen en eigenzinnige Nederlandstalige teksten. Het geheel doet denken aan de muziek van Eefje de Visser. Lagerström presenteert zich timide en kwetsbaar, maar weet vooral door haar teksten te overtuigen. Trots is ze op haar eerste single ‘Telefoon’, die sinds kort op Spotify te beluisteren is. Vanmiddag speelt ze een uitgeklede versie van het nummer, maar ook die blijft overeind.

Singer-songwriter Roel Pothoven speelt in de etalage van winkel ‘er is PLEK’. Pothoven produceerde onder andere werk van de Belgische singer-songwriter Anna Rune, maar heeft ook een eigen repertoire dat wordt gekarakteriseerd door een fijne vaak kalme stem en zijn gitaarspel in instrumentale nummers. Pothoven speelt overwegend met zijn ogen gesloten, alsof hij in trance raakt, maar weet die opperste concentratie niet bij het publiek te bewerkstelligen. Daarvoor moet hij te vaak van gitaar wisselen of snaren stemmen.

Plots spurt Eline Mann vanuit het publiek dat bij Roel Pothoven staat te luisteren naar de overkant van de straat. Ze lijkt bijna te zijn vergeten dat ze zelf ook aan de bak moet in dierenwinkel Rozely Dog&Cat. Mann zingt soul met een zelfverzekerde presentatie waarbij ze geanimeerd vertelt over de context van haar liedjes. Qua timbre en timing is de vergelijking met Selah Sue snel gemaakt. Met dat catchy stemgeluid droeg ze al eerder succesvol bij aan een house remix van Stones klassieker ‘Paint it Black’. Maar haar eigen werk, zoals de eerste single ‘Seize It’ van het debuutalbum dat na een succesvolle crowd funding actie op korte termijn uitkomt, is misschien nog wel meer het luisteren waard

Na vier singer-songwriters is het gevoelsmatig tijd voor een vette band. In de recent geopende muziekwinkel Jo Joosten krijgen we de kans om de viermansband Bourbon Avenue te aanschouwen. Tussen rekken vol met gitaren staan flink wat mensen aandachtig te luisteren naar zanger en drummer Marlon Pichel. Zijn karakteristieke stem klinkt op en top Amerikaans. De EP 'The Boston Recordings' die Bourbon Avenue eerder dit jaar uitbracht, is dan ook dichtbij de bron van hun favoriete muziek opgenomen. We horen blues (‘Fighting With My Thoughts’), soul (‘Love Of My Life‘), country (‘Rosalita’) en zelfs flarden funk in het nummer ‘Blue Smoking’. Nergens uitzonderlijk vernieuwend, maar wel steengoed.

Halverwege de middag komen tropische klanken uit The Box Concept Store. Het is Angelo Emo alias Camo Columbo die samen David Stolk op gitaar ontspannen niks-aan-de-hand-popliedje vertolkt. Hij reisde na zijn eerdere leven als rapper voor inspiratie af naar Costa Rica en doet nu met een geheel nieuw sound mee aan de Popronde. Op een launchpad wordt regelmatig een beat met exotische arrangementen en klanken als versiering gestart. Daaroverheen zingt Emo ingetogen en overzichtelijke zanglijnen. Ook de pretentieloze teksten over zon, zeesterren, lemongras, toekans, bewegende heupen en jawel … ananas bevestigen dat we hier te maken hebben met een levensgenieter eerste klas. Camo Columbo vat het zelf goed samen als hij ‘Alive’ aankondigt. “Mijn muziek gaat over als je je plots beseft dat je leeft en mag genieten van de kleine dingen van het leven.”

De Limburgse eer wordt vandaag onder meer door het uit Horst aan de Maas afkomstige Coolboxer hoog gehouden. Coolboxer is een viertal dat opgewekte, rammelende indiepop speelt. Terwijl Bagels & Beans vol in bedrijf is klinken nummers als ‘Due Date’ die vooral opgebouwd zijn uit stuwende gitaren en aanstekelijke tweestemmige zang. Met de nodige zelfspot roept drummer Sean Verstraelen terwijl hij na een paar nummers zijn schoenen uit doet: “Als u iets ruikt is er niets mis met uw bagel. Het is drummer.” Ook de leden van Coolboxer krijgen het blijkbaar wel eens warm

In kledingwinkel Our Favourite Shop stuitert de eigenaar door de zaak van genot. Oorzaak is het Amsterdamse viertal Yip Roc, dat de aanwezigen met een meer dan stevig volume, bijna de winkel uit blaast. Yip Roc is energiek, strak en een beetje maf. Met galm op de zang en een lekker orgeltje wordt flink gas gegeven in korte, puntige liedjes. Denk aan het Britse Supergrass maar dan op badslippers en met de turbo aan. In het nummer ‘Terry’ horen we zanger Jorn ten Ham croonen als alsof hij Alex Turner op de nieuwste plaat van de Arctic Monkeys is. Kortom alle kenmerken voor de eerst volgende Britse hype zijn aanwezig, maar wij houden Yip Roc wat mij betreft nog even voor ons zelf.

Singer-songwriter Lotte Walda bouwt met haar liedjes al enige tijd gestaag aan haar naamsbekendheid binnen en buiten Limburg. Deze middag bevestigt ze in Hotel De Pauw andermaal haar klasse. De Heerlense Heather Nova zingt mooie eigen nummers zoals ‘Bag full of Dreams’ en ‘Out of the circle’ en geeft ook een geslaagde vertolking van ‘Beautiful People’ een nummer van een van haar grote voorbeelden, Melanie.

In Café Blond & Blond staat de revelatie van de dag. De Surinaamse zangeres A Mili, de artiestennaam van Milaisa Breeveld, geeft met haar multiculturele band een bijzonder aanstekelijke show met positivisme als boventoon. A Mili zingt in het Nederlands over heimwee naar Paramaribo, liefdesverdriet en de sterke vrouw die ze wil zijn. Met een ontwapende en swingende presentatie pakt ze Blond & Blond met gemak in. We horen een mix van urban, hiphop, rock en een beetje reggae. We luisteren naar Ronnie Flex-cover ‘Energie’. Drummer Volkan Bilir drumt retestrak en geniet openlijk van elke geslaagde break. Na het sterke slotnummer ‘Alleen’ geeft gitarist Remy Driever, die het hele optreden vakkundig less is more propageert, tijdens een heerlijk coda toch nog die vlammende solo. Mili betekent 1.000. “Ik wil klinken als 1.000 man” verklaarde ze eerder. Dat is haar ook in Roermond gelukt

Met de Limburgse garageblues van The Ten Bells wordt de Popronde in Roermond tijdens een afterparty in muziekcafé Den Heilige Cornelius afgesloten. Tijdens het instrumentale ‘Pendulum’ opent zanger Sven Vek de dansvloer, waarna deze niet meer leeg komt. Met nieuwe muziek ‘Big Moves (On a Wet floor)’ en blijvers als ‘Commence’ uit 2017 op de setlijst volgt een krachtige gig. Het rammelt, het stoomt, overstuurt, zweet en rockt. The Tenn Bells zijn eigenlijk alleen net iets te snel klaar, vindt het publiek dat ook na een lange dag geen genoeg krijgt.

Popronde Roermond 2018 was een mooie editie met veel kwaliteit in uiteenlopende genres. De opzet van de Popronde maakt muziek op een laagdrempelige manier voor iedereen toegankelijk. Check daarom zeker de Popronde. Het festival doet de komende weken nog Venlo (vrijdag 19 oktober), Sittard (zaterdag 27 oktober) en Venray (zondag 4 november) aan.