Uit flink wat inzendingen zijn vijf acts geselecteerd voor de eerste voorronde in De Bosuil. Opvallend genoeg treffen we geen acts uit Weert of omgeving. Maar ook zonder bands die een thuiswedstrijd spelen is de zaal lekker gevuld.

Het is begin oktober en de eerste namen voor Pinkpop-headliners zoemen al weer rond. Voor wat betreft de openingsact van het festival in Landgraaf zijn maar liefst vijfentwintig acts in de race. De invulling van die felbegeerde plek, ook op de vijftigste editie, wordt immers zoals altijd via de bandwedstrijd ‘Nu of Nooit’ geselecteerd. Uit flink wat inzendingen zijn vijf acts geselecteerd voor de eerste voorronde in De Bosuil. Opvallend genoeg treffen we geen acts uit Weert of omgeving. Maar ook zonder bands die een thuiswedstrijd spelen is de zaal lekker gevuld.

De avond wordt geopend door een solo-optreden van singer-songwriter Floortje Hover. Presentator Sander Hoeben benadrukt nog maar eens dat je daar lef voor nodig hebt, maar de jonge zangeres oogt de rust zelve. Ze presenteert zich authentiek en vakkundig en haar liedjes luisteren lekker weg. Dat geldt ook voor de liedjes die niet op debuutalbum Onderweg uit 2017 staan. De Nederlandstalige teksten over haar geliefde (‘Isabelle’), beroep (‘10 minutengesprek’), jeugd (‘Duplohuis’) en huisdieren (‘Twee konijntjes’) zitten knap in elkaar, maar zijn ook zo persoonlijk dat niet iedereen zich makkelijk zal verplaatsen in haar thematiek. Vorig jaar werd de singer-songwriter ook al geselecteerd voor de voorronde van Nu of Nooit, maar zei ze vanwege tijdgebrek af. Dit jaar is Floortje Hover wel klaar voor Pinkpop, dat maakt ze met haar optreden duidelijk.
 

 

Tweede act Point Break opende afgelopen zomer festival Parkcity Live, het openen van grote broer Pinkpop zou uiteraard een mooie volgende stap zijn. Aan de basis van dit crossover drietal uit Heerlen ligt drummer Max Moonen, die stevige op Metal gestoelde ritmes slaat. Bassist Sven Krümmer speelt voor twee, door zijn signaal te splitsen naar een bas- en een gitaarversterker. Zijn spel neigt naar funk, rock en door het gebruik van effecten ook naar psychedelica. Sterkste troef is echter vocalist Calvin Janssen. Hij brengt overtuigende raps in zowel Engels als Nederlands en doet dat met de felheid van Zack de la Rocha (Rage Against the Machine) vermengd met de zuidelijke tongval van pakweg Fresku of Extince. Het sterkst en meest origineel komen de Nederlandstalige nummers ‘Dans met me’ en ‘Samen’ over. Tijdens het nummer ‘Warriors Pride’ wordt het publiek aangemoedigd om op vijf tonnen het ritme mee te timmeren. Het levert een mooi schouwspel dat als ideaal slotstuk van de set had kunnen dienen. De band speelt toch nog twee nummers en vraagt zelfs te vergeefs of er nog tijd is voor een extra nummer, waardoor de set jammer genoeg wat plompverloren eindigt.

Derde act van de avond is Buzzard’s Brew, een vierkoppige funkband die vanavond is uitgebreid met drie uitstekende blazers. Buzzard’s Brew combineert lekkere grooves, jazzy gitaarakkoorden met meerstemmige zang. De liedjes zitten goed in elkaar en zijn voorzien van grappige verhalende teksten. Een nummer als ‘Mr. Funkyboy’ swingt heerlijk. De band speelt verzorgd, eigenlijk iets te netjes voor Funk. Verkoopargument van de band zijn meerstemmig gezongen refreintjes zoals in het nummer ‘97th Floor’. Erg knap als het lukt, maar vanavond is het vocaal hier en daar toch iets te wankel. Waar Point Break maar moeilijk een taal kon kiezen, heeft Buzzard’s Brew keuzestress over wie drumt. Halverwege de set wisselt leadzanger Erik Steegh met drummer Jop Ostendorf van plek. Het is vragen om problemen en voegt weinig toe. Zeker als je nagaat dat beiden heren tijdens de voorronde in Volt weer te zien zijn met de band Oost.

De vierde act is Nighthawker. Met een EP Escape The Hornets' Nest (Side One) op Spotify en een vette uptempo single ‘A shot in the Dark’ in de achterzak zorgt het viertal voor een gesmeerd optreden. We horen stevige rock met verwantschap naar stonerrock en rock uit de sixties, uitwaaierende solo’s en ronkende baslijnen. Drumster Kiki Beemer, vermoedelijk de muzikant met de meest Nu-of-Nooit-caps van de avond, geeft haar drumstel de spreekwoordelijke veeg uit de pan en neemt bij meerdere refreinen de leadzang over van gitarist Steven van der Vegt. Het geeft de refreinen net dat beetje extra power. De band wint, zo blijkt later op de avond, een nieuw optreden in De Bosuil. Een begrijpelijke keuze, net zoals we uitkijken naar kant twee van de EP die later dit jaar schijnt uit te komen.

Ook de laatste band van de avond maakt indruk. Cymbaline, vernoemd naar een vroeg nummer van Pink Floyd, lijkt inderdaad rechtstreeks uit de psychedelische jaren zestig te zijn komen aanlopen. Toch is de muziek van het viertal door kekke gitaar- en orgelpartijtjes ook hip en helemaal van nu. Uptempo stukken worden afgewisseld met rustige overgangen en maffe oneliners. Centraal staat zanger en toetsenist Jeroen Rondeel. Vocaal varieert hij tussen een wat schelle stem met veel Britpop-galm en een wat theatrale bariton. Daarnaast is Thom Rondeel een opvallende gitarist, die de prijs voor beste muzikant van de avond wint. Een nummer als ‘Nicht Weiter als Berlin’ ligt direct goed in het gehoor, al lijkt het refrein wel erg veel op een frase uit de Franz Ferdinand hit ‘This Fire’. De band heeft goed nagedacht over de podiumpresentatie en is behalve een mannelijke en vrouwelijke paspop naar Weert afgereisd met een zenuwachtige manager. Zo steekt het gezelschap haar ambities niet onder stoelen of banken.

Aan het einde van de avond houdt de jury haar kaarten nog op de borst. De finalisten worden pas na afloop van de vijfde voorronde op 26 oktober, als alle acts zich hebben gepresenteerd, bekend gemaakt. Tot die tijd . De vier resterende Nu of Nooit voorrondes zijn te zien in Grenswerk – Venlo (12 oktober), Volt – Sittard (13 oktober), Nieuwe Nor - Heerlen (19 oktober) en De Muziekgieterij – Maastricht (26 oktober). Hopelijk prijkt dan ook weer het door eenieder gekoesterde Pinkpoplogo op de backdrop van het podium.

Gezien: 1e voorronde Nu of Nooit 2018 op 5 oktober 2018, Poppodium De Bosuil te Weert