Het blijft altijd een risico, veel acts in de buitenlucht. Zeker op het eind van september… Je weet nooit of het weer een beetje meespeelt. Gelukkig voor DVERS was dit wél het geval. Op hun jubileum, de tiende keer, was het frisjes maar door de muziek werd het publiek goed opgewarmd en stond men meer dan eens knusjes tegen elkaar aan. Uiteraard was 3voor12limburg ook aanwezig en was voornamelijk benieuwd naar de meer bekende namen. Konden deze bands zich onderscheiden?
De aftrap op de markt was voor Walden. Een thuiswedstrijd, de zoveelste. Zijn mensen al Walden moe? Nee! Uiteraard niet. Natuurlijk is het geen Pinkpop maar wederom is de tent vol en spelen de vier heren een fijne show. Naast de wellicht al bekende tracks, is er voor de oplettende bewonderaar ook nieuw werk te horen. Absoluut de moeite waard. Helaas mogen ze geen laatste nummer spelen… Die verdomde stagemanager!!
Naar de volgende tent dan maar. Hier speelt Mt. Atlas, een gemixt gezelschap. Leden van The Ten Bells, Recession Youth en Sugar Plum Fairy zorgen voor een kleine supergroep. Hard? Jazeker! Goede stoner, grunge en garage samen en het knalt uit de tent. Uiteraard een beetje risicovol dat Jeffrey Hanssen in een Roda shirtje in Sittard staat te spelen maar gelukkig gaat het om de muziek en die is goed!
Even wat anders, Josh Island. Deze singer songwriter speelt in de Hollande een set. Alleen met gitaar, wel afwisselend elektrisch & akoestisch. Deze deelnemer aan de voorronde van Nu of Nooit verteld genoeg tussen de tracks door waardoor het niet allemaal pakkend is maar als het alleen muziek maken is, is het goed. Het stukje waar Josh Oudendijk, wat zijn echte naam is, echt volledig akoestisch in het goed luisterende publiek komt staan, is sterk. Geen angst!
Na een korte pauze door naar Tamarin Desert, dit viertal schreef misschien wel historie. Drie keer spelen op DVERS en ook drie keer in Ernesto’s. Dat de band in trek is, is duidelijk. Het staat helemaal vol en de sfeer zit er goed in. Kwalitatief zit het snor en de sound blijft altijd fenomenaal goed. Zanger Loek Hendrikx laat het zo makkelijk klinken en de psychedelische saus smaakt altijd naar meer. Ze verdienen toch wel een groter podium ondertussen…
Door naar de Philharmoniezaal, The Ten Bells spelen daar. Je verwacht een garage rockband niet meteen in een repetitielokaal van de Phil in Sittard, toch werkt het goed. Ook hier is het erg goed gevuld en geven ze ook lekker gas. De sfeer zit er lekker in, er is een kleine sit down, er worden nieuwe nummers gespeeld en het is ook feest. Op het einde wordt er zelfs een extra track gespeeld! Toch een kleine bittere nasmaak want het bleek dat de merchendise na afloop is gestolen… Zeer zonde en triest uiteraard!
Een band die ook weer in een tentje mocht spelen was Coolboxer uit Horst, uit de ‘stal’ van de Afterpartees. Ze stelen eigenlijk de show want ze hebben voor de bezoekers bier meegenomen! Kijk! Maar het is niet alleen vanwege dat presentje want hun optreden is gewoon top. Kwaliteit herbergen ze, fijne vibe die door de tent gaat alleen is het niet zo druk als ze zouden verdienen. Hou desondanks deze naam in de gaten, de mannen weten wat ze doen!
Wederom een uniek plekje, de oude Vroom & Dreesman! Daar spelen de heren en dame van Crazy Cult Roadshow met kersverse papa Roel Peijs. Uiteraard een show met alles erop en eraan, waar goed volume erop zit en waar alle bandleden gewoon deliveren. Daarbij is het heerlijk energiek, ondanks het feit dat er al een poos niet meer gespeeld is. Nummers van hun album gaan erin als koek en blijven goed hangen. Missie geslaagd!
Op het lijstje om te zien staat als laatste The Ragtime Rumours op het programma. Deze bluesy/gypsy/rock ‘n roll formatie is zeker niet onbekend en stonden afgelopen jaar in de finale van Nu of Nooit, daarbij komt hun album er snel aan. Frontman ‘Tom Howlin Stone’ heeft een heerlijke uitstraling, Thimo Gijezen kan alles bespelen lijkt het, Sjaak Korsten zorgt voor een lekker ritme op de drums en natuurlijk Niki van der Schuren die het grotere werk niet schuwt. Misschien niet hun beste show maar zeker een feestje!
Het is uiteindelijk zeker geen slechte zet geweest om weer eens de ‘gearriveerde’ namen te zien & horen. Natuurlijk is het moeilijk om vaak binnen een half uur een goede show neer te zetten maar eigenlijk hebben ze dit allemaal geflikt. Volgend jaar maar weer eens op pad om de onbekende Limburgse, Duitse & Belgische te zien! Iets waar het ook om gaat tijdens DVERS.