Een podium in de tent en een talentstage buiten vormen de basis. Dit jaar voor het eerst ook Dotjes Dansfabriek waar DJ's van feestcafe Dotje zorgen voor een alternatief voor de bands. De organistie is goed en aan alles is gedacht. Een hapje en een drankje zijn uiteraard ook voorhanden. De randvoorwaarden zijn dik in orde, het is nu aan de bands om er een feest van te maken.

De lokale coverband Plain Bosses trapt af terwijl de eerste bezoekers het veld betreden. Tijd voor The Brahms om de tentstage te openen. Deze band uit Utrecht bestaat nog niet heel lang. Scoorde al een hitje met Golden en was vorig jaar veelvuldig te zien in de popronde. Vrolijke indierock met soms een rauw randje. Gewoon een lekker optreden waarbij je geniet van de vrolijkheid op het podium. Hou ze in de gaten, want we gaan nog veel horen van deze jonge band.

Racoon is de hoofdact van de vrijdag. Deze Zeeuwse heren hebben hun sporen in Nederland al ruimschoots verdiend. Aangevuld met een blazerssectie zijn de verwachtingen hooggespannen. Helaas maken ze dit niet helemaal waar. Het is wel een goede show. Echter lijkt het allemaal een beetje op routine te gaan en komt het optreden niet echt los. Na ruim een uur en zonder toegift verlaten ze het podium weer. Een voldoende, maar meer ook niet.

Dan door naar de zaterdag. De zon schijnt volop en de sfeer is weer dik in orde. Traditioneel is het nog rustig als de eerste band in de tent begint. Bloyatop, uit de omgeving van Sittard en Echt, trapt af. De band heeft inmiddels drie albums uitgebracht. "Fever" is hun laatste wapenfeit. Rock en blues is de basis. Het publiek staat nog buiten in de zon als ze beginnen, maar dat duurt niet lang. Vanaf minuut 1 komt er een enorme energie van het podium af. Een indrukwekkende rij rode versterkers staan er niet voor de sier. Er is veel ruimte voor improvisatie. Gitarist Mark a.k.a. Mr. Ferguson speelt alsof zijn leven ervan afhangt. Lange solo's, allemaal perfect uitgevoerd betoveren het publiek. Veel goedkeurende blikken in het publiek. Zanger en bassist Mr. E zweept de mensen nog verder op en drummer Paul geselt de vellen, hard spelend, met ook de nodige dosis gevoel erbij. Enthousiasme, beleving en vooral heel erg goede muzikanten en nummers die van begin tot eind kloppen. Bloyatop is misschien wel het best bewaarde geheim van onze provincie. Deze mannen overtuigen en hebben kwaliteit. Een act die niet zou misstaan op welk festival dan ook. Ga ze zien, je zal er geen spijt van krijgen.

Project Rakija stond al op Lowlands met hun Balkan muziek. Ska, een beetje reggae, en heel veel mensen op het podium. Een georganiseerde chaos in de goede zin van het woord. Een feestje om naar te kijken en te luisteren. Niks mis mee. Een act die overal waar ze komen een goede indruk achterlaat. Heel iets anders daarna. Mr. Polska is ook afgezakt naar Eghel. Springend en schreeuwend rent hij in hoog tempo drie kwartier lang over het grote podium. Goed? Daar valt over te twisten. De jeugd voor het podium sprint en zingt mee. Er wordt genoten, en dat is altijd het belangrijkste.

Dan mogen Statesmen aan de bak op het buitenpodium. In de finale van Nu of Nooit werden ze tweede. Hun optreden daar was niet helemaal top. Dat zou kunnen komen door de zenuwen. Of omdat ze nog niet heel veel samen hadden opgetreden. Ze hebben net hun eerste single Physical uit en een platendeal hebben ze ook binnen. Een band om te volgen. Ze zijn in ieder geval op de goede weg. Poppy rock nummers maken ze met herkenbare thema's zoals de liefde en de verschillen tussen mannen en vrouwen. Speels wordt het publiek bespeeld door frontman Stan Smeets. Gitarist Jerome Lenders is in vorm en speelt de pannen van het dak. In korte tijd zijn ze heel snel gegroeid. Vanavond spelen ze bijna een uur lang zonder de aandacht te verliezen. De scepsis op voorhand bleek ongegrond. Met Statesmen heeft Limburg een band die kan uitgroeien tot een echte topper in Nederland. Talenten zijn het, een ruwe diamant.

De afwisseling in het programma is groot en er is voor elk wat wils te zien. Als de ene band stopt in de tent gaat de andere band buiten spelen. Geen tijd dus om je te vervelen. Het busje was volgeladen, de muziek uitgezocht en het bier stond koud voor een lange reis. En toen waren ze er al na twintig minuten. Aldus Niek Nellen van Afterpartees. Hij kan dan ook gewoon Limburgs praten. Zoals altijd gaat de band er vol voor onder aanvoering van Niek. Hij springt, rent door het publiek en maakt er een goede show van. Een doorbraak ligt op de loer voor Afterpartees.

Veel goede muziek en de tijd gaat snel vandaag. Kill Ferelli maakt zich klaar om het buitenpodium af te sluiten. Al jaren een vaste waarde in Limburg. En terecht. Vanaf de eerste tonen wordt je zowat weggeblazen door de power van Kelly Kockelkoren en consorten. Strakke show zonder uitglijders. Het nieuwe album is uit en hopelijk breekt de band verder door. De kwaliteit is er zeker. Een beetje geluk ontbreekt wellicht nog.

Headliner Di-rect staat alweer klaar. Spike is jarig vandaag en komt het podium op met een verlicht kroontje op zijn pet. De band doet wat er van haar verwacht wordt. Onder aanvoering van hun charismatische zanger sluiten ze in stijl het festival af. Heel erg goede band waar we nog lang van kunnen genieten.

En dan is het alweer voorbij. EGOpop is een klein, maar erg leuk en gezzellig festival met iedere keer weer een sterke line-up. Het is te hopen dat de vrijwilligers er achter blijven staan zodat er nog vele editie's gaan volgen.