Pinkpop perspresentatie 2015

Winnaar NON15 komt goed binnen bij publiek Paradiso

Angelique Leurs en Roel Geurts ,

Vandaag is het zo ver, het moment waar elke Pinkpopganger elk jaar weer naartoe leeft. Het is tijd voor de traditionele perspresentatie van Pinkpop 2015. 3voor12 limburg is erbij, hier, in Paradiso in Amsterdam, waar bekend wordt gemaakt welke bands op Pinkpop te zien zullen zijn.

We hebben geluk. Zodra het buiten begint te regenen, gaan de deuren van Paradiso in Amsterdam open en begint binnen het ieder jaar terugkerend fenomeen: de Pinkpop Perspresentatie. Waar Lowlands alleen op een bepaald moment de lijst online knalt, pakt Pinkpop uit met traditioneel een feestje, omlijst door het commentaar van 3FM-coryfee Giel Beelen, zien wij optredens van een aantal Pinkpop-acts en een heel groot scherm op de achtergrond. Allemaal in het kleine doch erg gezellige Paradiso. Het is voor Jan Smeets (en ons) een hele reis vanuit Limburg, maar het is het waard. (RG)

Daar ik zaterdag al bij de finale van Nu of Nooit was, wist ik die avond ook welke band ik vandaag als eerste ging zien. Jick Munro & The Amazing Laserbeams natuurlijk, de winnaar van. Jick Munro start rustig. Het publiek weet niet wat het kan verwachten. Aangezien de band volledig nieuw is voor hen, zal het een enorme proef op de som worden. Maar het eerste nummer komt goed binnen bij het publiek. Ik krijg er een bepaalde folk-stemming bij. Deze regenachtige dag voelt opeens niet meer zo enorm regenachtig, het zonnetje zou zomaar heel fel kunnen schijnen en ik krijg zelfs het gevoel dat er zo een aantal kabouters met groene hoedjes langs kunnen komen rennen. Ik dwaal af... (RG)

Het tweede nummer start direct wat energieker en het publiek gaat er leuk in mee, mijn gevoel is niet heel anders dan bij het eerste nummer. De toon is dan in ieder geval gezet! Na dit nummer wordt er geseind vanaf de zijkant dat de band nog één kort nummer mag spelen, die tijd is er namelijk. Na dit laatste lied, wordt de boel snel ingepakt, het is namelijk tijd voor de eerste rits namen. (RG)

Voordat deze rits namen op het scherm komt gaat het woord naar de vertegenwoordiger van Amnesty International. Hij komt namelijk het eerste, hoe verrassend ook, roze hoedje gemaakt voor Pinkpop 2015 uitreiken aan Jan Smeets. Omdat Jan Smeets nu toch op het podium staat, gaat men maar direct verder met het uitreiken van de Jan Smeets Award. Deze wordt al enkele jaren uitgereikt aan een instantie die zich enorm bezig houdt met muziek. Vorig jaar kreeg Popronde deze uitgereikt en het jaar daarvoor Stichting Popmuziek Limburg. Dit jaar krijgt Kunstbende deze award uitgereikt. Het is, zoals Jan Smeets het noemt, niet enkel en alleen een beeldje maar er zit ook een geldbedrag van 20.000,- euro aan vast. Dit bedrag is bedoeld als financiële boost waardoor de organisatie eventuele dromen kan verwezenlijken. (RG)

Na dit alles wordt dan eindelijk de eerste rits met namen bekend gemaakt door een projectie op het grote scherm achter het podium. Elke band wordt met een kort filmpje, vaak een videoclip, even uitgelicht, vaak in slechts enkele seconden. Terwijl deze projectie plaatsvindt, wordt er met man en macht gewerkt om alles tijdig klaar te krijgen voor de volgende act: Kovacs. (RG)


Wat een stem, wat een uitstraling! En dat terwijl alles aan haar ingetogen is. Daar staat een tenger meisje dat zich verbergt achter een grote bontmuts. Onopvallend is Sharon wel, tot zij haar mond opent en ons verblijdt met haar zangstem... Wow, dan slaat ze je volledig omver met dat volume! Een donkere, zwoele, bijna doorleefde stem die prachtige nummers zingt. En dan de jonge band naast haar, muzikanten die hun instrumenten voor zich laten spreken. Je hoeft niet eens naar de teksten te luisteren, je hoort gewoon de pijn, de ballast, het is sprookjesachtig mooi met een duister randje. Vanmiddag brachten ze hun twee hits ten gehore, na dit dacht ik maar aan één ding: meer! (AL)

Wanneer er na de act van Kovacs enkele anekdotes zijn verteld over avonturen drie jaar geleden, is het tijd voor die volgende rits namen van de Pinkpop-zaterdag. Ditmaal iets sneller dan de eerste serie, want de award is natuurlijk al uitgereikt. (RG)

Oscar & The Wolf staan daarna klaar voor het volgende optreden. Een Belgisch duo gewapend met een microfoon en een elektrische piano, dit alles om een aantal treffende klanken de zaal in te sturen. Het klinkt allemaal heel goed, hoewel ik mij er zelf niet zo in kan vinden. Naar mijn idee zijn er al zat van deze acts. Hoe dan ook, niet slecht en het zegt ook wel wat dat ze grote zalen steevast uitverkopen en zelfs geboekt worden voor South X South West in de Verenigde Staten. (RG)

Tijd voor de laatste rits namen, de Pinkpop-zondag. Waarover al bekend was dat onder andere de Foo Fighters en Rise Against hier mogen aantreden, maar nu volgen nog een aantal namen. Ergens verbaast het mij toch dat het in mijn ogen maar een kort lijstje is. Ik ben dan ook blij om te horen dat er nog twaalf acts bekend zullen worden gemaakt in de aanloop naar juni. (RG)


De enige echte verrassing van vanmiddag is Typhoon. Niets ten nadele van alle anders acts, maar bij deze band begon het feestje pas echt! Wat een energie straalt Glenn uit. Hij straalt puurheid uit. Liefde voor muziek, hip hop en taal. De hele zaal kon niet anders dan meezingen en gezellig mee springen. Wie er tegelijk met dit collectief gepland wordt zal mij weinig boeien, Typhoon gaat dan toch echt voor! Verfrissend, vernieuwend en leuk. Dat is Typhoon. (AL)

Typhoon verlaat het podium weer en Giel Beelen vertrekt samen met Jan Smeets naar een overzichtsfoto van Megaland in Landgraaf. Hier krijgt de pers de gelegenheid om vragen te stellen. Enkele vragen die langs komen zijn omtrent de veiligheid naar aanleiding van de storm vorig jaar en de huidige terroristische dreigingen van met name IS. Jan geeft aan dat ze hier wel degelijk voor rond te tafel zitten. Voor de afwisseling gooit er iemand ook nog een vraag doorheen waarom er in Friesland geen fysiek verkooppunt is voor de felbegeerde Pinkpop tickets.

Een verrassende vraag, maar even verrassend is het zodra John Coffey start. Een retestrakke band die momenteel flink aan de weg aan het timmeren is. Van een afgebroken X-Ray op Lowlands, een uitverkochte Melkweg en weer een geplande tour in het buitenland naar een plaats op Pinkpop. En bewijst ook direct waarom. De energie spat er vanaf, alles moet het ontzien, want John Coffey speelt! De microfoon vliegt door de lucht van Paradiso, microfoonstandaarden worden omver getrokken en de stagehand moet er ook aan geloven. De goede man raakt verstrikt in de microfoonkabel van de zanger en deze peinst er niet over om hem los te maken. Een val over diezelfde kabel laat de zanger even beduusd achter, maar dat mag de pret niet drukken. John Coffey knalt, knalt behoorlijk. Voor mij toch echt het hoogtepunt van dit spektakel en ik vind het dan ook jammer wanneer zij het podium weer moeten verlaten.

Dit was het. Wij krijgen nog een drankje van Giel, daarna stroomt de zaal snel leeg en het publiek mengt zich weer in de meute van het nooit slapende Amsterdam. (RG)