MADI - MADI

Album recensie

Ernst Jan Hölscher ,

Madi Hermens is al jaren een graag geziene artiest in het Limburgse popcircuit. Ze kwam op 15-jarige leeftijd als winnares uit het Kunstbende-traject en stond enkele jaren later - na het winnen van provinciale popwedstrijd Nu of Nooit - mét band op Pinkpop. De goedlachse Geleense leek in razend tempo op weg naar een plek in de top van de Nederlandse popmuziek.

Tweeënhalf jaar na Pinkpop ligt er een CD op mijn bureau. Prachtig vormgegeven, voorzien van eén enkel woord; MADI. De tracklist verraadt zes nummers, waaronder the single 'Kings'. Met een totale speeltijd van krap 21 minuten hebben we het feitelijk over iets dat in vinyltijden als EP door het leven ging.

Het is interessant om te horen waartoe Hermens met vijfkoppige band toe in staat is. De nummers zijn stuk voor stuk prachtig uitgewerkt, goed gearrangeerd en smaakvol opgenomen. 'Summer Sun' is een geweldig nummer om mee te openen, en brengt de prachtige stem van Madi over de volle breedte in beeld. Een mooi ingetogen, zomers liedje dat begint met slechts een acoustische gitaar als begeleiding, en gaandeweg het nummer de volledige band - inlusief blazers - introduceert. Het vliegt voorlopig nog nergens écht uit de bocht, maar het maakt nieuwsgierig naar meer.

'Minute By Minute' lost deze belofte niet helemaal in. Het borduurt een beetje verder waar de opener ophoudt. Heel anders is het effect dat 'Heartbeat' na een paar seconden al teweegbrengt. Gehuld in een mooie galm stijgt Hermens vér boven zichzelf uit, en ontvouwt het nummer zich tot een waar juweel. Het refreintje netstelt zich stevig in mijn muzikale bovenkamer, en blijkt er de dagen daarna ook niet meer uit te jagen.

De single 'Kings' snelde het album al voor de jaarwisseling vooruit, en is nog steeds een lekkere uptempo popsong. Andermaal valt op met hoeveel aandacht en gevoel de teksten geschreven en gezongen worden. Goed engels is nog steeds een zeldzaamheid in het Nederlandse poplandschap, maar MADI is absoluut een positieve uitzondering.
 
Met de laatste track lijkt de band wat te ontspannen en toe te komen aan wat ze het liefste doen; lekker muziek maken. Met een hoofdrol voor saxofoon en handclaps biedt het vrolijke 'Fed Up' een mooi doorkijkje naar een naderende lente.
 

Al met al levert MADI een prima album af. Toch is het onderscheidend vermogen van het gros van de liedjes te klein om echt op te vallen. Ook de single schiet wat dat betreft toch nèt wat tekort. Heartbeat is echter een pracht van een song, die alle aandacht verdient en hopelijk een voorbode is van wat MADI ons de komende jaren nog gaat brengen.