Recensie: Catawba River Fox

Zanger van DeWolff presenteert interessant nieuw project

Erwin Bongaerts ,

Catawba River Fox is een 'nieuw' project van de Limburger Pablo van de Poel. Klinkt deze naam bekend? Dat kan kloppen, want Pablo heeft al de nodige roem vergaard met DeWolff. Samen met een zestal andere muzikanten heeft hij onder de mysterieuze naam Catawba River Fox een album opgenomen. Het gelijknamige resultaat is gemastered door Brian Lucey (bekend van zijn werk met onder andere The Black Keys).

Het eerste nummer, dat ook 'Catawba River Fox' heet, laat geen twijfel bestaan over de smaak: southern rock overgoten met een hartige retrosaus. Catawba River Fox is dan ook duidelijk een eerbetoon aan artiesten als Leon Russell, de Allman Brothers en Creedence Clearwater Revival.  Interessant feit is dat de LP volledig analoog is opgenomen. De opnames (op tape, jawel!) zijn op de 'lijn' Utrecht-Eindhoven-Geleen gemaakt. Bijna alle partijen zijn opgenomen in Geleen, de piano in Eindhoven en de zang in een oude Utrechtse werfkelder.

Tracks twee en drie zijn een goed voorbeeld van het ontspannen tempo van de plaat. Met name het derde nummer, 'Gold Blossom Meadow' roept een relaxte stemming op. Opvallend is wel dat, na een kalme opbouw, er halverwege een psychedelische gitaar uit de speakers knalt. Jammer is dat dit gave gitaarwerk verder niet wordt benut in het nummer, waardoor de tweede helft eigenlijk niet zo boeiend is. Een iets langere solo als afsluiter had niet misstaan. Overigens speelt de band doorgaans geen noot verkeerd – niet zo gek natuurlijk gezien de rij namen: Mischa Porte (drums), Joep Bollinger (bas), Stefan Wolfs (gitaar), JP Hoekstra (pedal steel guitar) en Pablo’s beide DeWolff-companen Robin Piso (toetsen) en Luka van de Poel (drums). Met deze band is er flink gewerkt aan de opname van Pablo's composities. En dat allemaal in de schaarse uurtjes tussen de activiteiten van DeWolff door.

Vanaf track vier wordt het album weer iets swingender. Al bij al onderscheidt de band zich met een wat frivole stijl, wat in bijvoorbeeld 'Ramblin’ Man' goed tot uitdrukking komt. De pedal steel guitar van JP Hoekstra (tijdens live shows bespeeld door Stefan Wolfs) zorgt daarbij voor een onmiskenbaar southern geluid. Je zou haast denken dat de bandleden ergens aan de Mississippi zijn opgegroeid. Het hoogtepunt van het album is waarschijnlijk track acht: 'Ballad for the Narrow Minded'. Dit lang uitgesponnen nummer van acht minuten kent vele verrassende wendingen, alsook sterk gitaarwerk. Daarnaast komt de samenzang in dit liedje goed uit de verf. 

Catawba River Fox kent hetzelfde retro-stijltje als DeWolff, maar is doorgaans iets minder opzwepend. De vos bijt iets minder hard dan de wolf, want de scherpe kantjes ontbreken soms. Desondanks zal Catawba River Fox liefhebbers van DeWolff zeker aanspreken. Wat dat betreft is Pablo van de Poel daarin zeker geslaagd.