Bij deze band of eigenlijk een singer/songwriter is het, rijst de vraag of dat er zo weinig aanmeldingen waren of dat er niks beters meer te vinden was. Na uitleg van Bazz blijkt dat dit het allereerste optreden is van de uiterst nerveuze Natugal Mystic. Maar de zoetsappige reggae komt totaal niet uit de verf. De drummer zit erbij alsof hij niet weet wat ie aan het doen is, van metaldrummer naar reggaedrummer is uit den boze en de bassist blijft onopgemerkt. De lol is ver te zoeken. Wellicht als Natugal Mystic solo op het podium had gestaan, had het stukken beter geklonken hoewel er nog flink gewerkt mag worden aan de eentonige zang. Op zijn minst zijn andere bandleden gewenst. Gewaagd is het zeker voor een eerste keer maar dan hoort het nog niet thuis op Nu of Nooit.
Nu of Nooit voorronde 4
Amish Winehouse, Jamestown, Natugal Mystic, Cherry Darling en Sparrow Falls
Verslag van Nu Of Nooit voorronde vier in de Muziekgieterij, Maastricht.
Amish Winehouse
Deze band heeft in de verste verte niks met Amy Winehouse te maken, dat je in eerste instantie wel eraan doet denken. Amish Winehouse maakt een mengeling van folk en indiepop waarbij zo nu en dan de naam Sigur Ros komt opzetten. Jammer genoeg is de muziek net te rustig en niet catchy genoeg om de aandacht van het publiek volledig tot zich te vestigen. De helft staat bij de bar of achter in de zaal gezellig te keuvelen terwijl een klein gedeelte zich wel de moeite neemt om in een melancholische sfeer te komen. Kwalitatief gezien staan de melodische nummers wel degelijk overeind maar het grijpt je niet bij je ballen.
Jamestown
Het hele podium wordt in beslag genomen door deze band want de bandleden stuiteren alle kanten op. Het energiegehalte ligt zo hoog dat je bijna gaat denken dat er drugs in het spel zijn of in ieder geval dat er backstage een traytje Red Bull doorheen gejaagd is. Muzikaal technisch gezien zit het zeker niet slecht in elkaar, lekkere gitaarriffs en goede lyrics maar het is zo herkenbaar. De emopoppunkliedjes lijken allemaal op elkaar en er worden er zoveel mogelijk in de maar 25 minuten die elke band mag spelen, gepropt. Het wwoohhh-gehalte ligt erg hoog en de cover van The Boomtown Rats, ‘I Don’t Like Mondays’ is enigszins overbodig. De grootste complimenten gaan uit naar de drummer die met een zinderende strakheid de boel bij elkaar houdt.
Natugal Mystic
Cherry Darling
Cherry Darling is een zeer solide rockband met een flinke knipoog naar de grootheden uit de woestijn- en stonerrock. Dikke baslijnen, logge, strakke drums en een een zanger die - geheel in de traditie van het genre - mooi samensmelt met het slepende ritme van de gitaren. Het staat vanavond als een huis. Ondanks dat hij om onduidelijke redenen niet overal in de zaal even goed te horen was, sleept de tweede gitarist van Cherry Darling geheel verdiend het predikaat 'beste muzikant van de avond' in de wacht. Ook het beste nummer van de avond komt - volgens de jury - uit de compacte set van dit viertal. Een mooie opsteker voor een overtuigend optreden.
Sparrow Falls
Als laatste band treedt een zestal kwajongens aan, luisterend naar de naam Sparrow Falls. Net als Cherry Darling geen onbekende in het Nu of Nooit circus. De band speelt integraal de zeven nummers tellende EP Maelström die ze recent uitbracht. Het materiaal wordt met veel verve en enthousiasme gebracht. Gedubbelde gitaarlijnen, mooie samenzang en een ronkende hammond maken er een stevig spektakel van. Met zes man op het podium gebeurt er soms wel érg veel... maar de show boeit desondanks van begin tot einde. Qua genre valt Sparrow Falls wat lastig te duiden. Er komen flarden vroege Iron Maiden voorbij, maar ook invloeden uit de Keltische Rock spelen een prominente rol. Al met al een band met een zeer eigen geluid, die over de jaren heen alleen nog maar beter lijkt te worden.