De ‘The Unforgiving Theatre Tour’ van Within Temptation is van start gegaan. Begonnen in de schouwburg van Almere begin maart, is de extra show in Parkstad Limburg Theaters te Heerlen alweer de achtste show.

Tien minuten later dan gepland, begint Within Temptation aan haar eerste set die ongeveer drie kwartier duurt en bevat voornamelijk songs van het laatste album ‘The Unforgiving’. Met een intro bestaande uit Keltische invloeden met cello, rustige drums en akoestische gitaren wordt een spanning opgebouwd totdat het doek omhoog gaat. Voor de gelegenheid is er een cellist aan de band toegevoegd waardoor de bekende nummers een overtuigende transformatie krijgen. Dit maakt het tot een bijzonder programma.

De bijna uitverkochte show is van begin tot eind tot in de puntjes verzorgd; mooie videobeelden met 3d-effecten op een podiumbreed videoscherm en nog eens twee kleinere schermen aan beide kanten van het podium die voor de backline zijn geplaatst. Dit gecombineerd met een grootse lichtshow maakt het tot een waar bombastisch en dynamisch spektakel. En dat is zoals Within Temptation het wil overbrengen op het gevarieerd publiek. Soms net iets te strak en gelikt geregisseerd maar uitermate catchy en imposant.

Dat publiek bestaat uit zowel jonge alternatieve kids als ouderen en gezinnen. Er wordt dan ook voor elk wat wils gespeeld. De eerste helft bestaat zoals al aangegeven uit voornamelijk akoestische songs die op een bijna soundtrackachtige manier worden uitgevoerd waarbij de Schotse hooglanden een grote rol spelen. Groots, imposant en theatraal zijn de steekwoorden. Interactie ontbreekt maar de band staat zijn mannetje. Alle aandacht gaat uit naar de muziek en de bijbehorende videobeelden. Door het 3d-effect lijkt het soms alsof je er zelf middenin staat.

Na een klein half uur pauze wordt overgegaan naar de zwaardere set. Hier worden vooral de hits gespeeld en door de herkenning raakt het publiek door het dolle heen. De stoelen worden ingeklapt en de grootste fans begeven zich naar voren om zo dicht mogelijk bij de band te staan. "The Promise", "Ice Queen", "Stand My Ground" en "Mother Earth" gaan erin als zoete koek bij de joelende menigte. De laatste single "Faster" is ouderwets bombastisch en bevat een typisch HIM-gehalte.
Na "Faster" wil de band "Stand My Ground" inzetten maar door een technisch mankement bij de synthesizer valt de stroom uit. Om de tijd op te vullen wordt er een intermezzo gedaan met een lokale fan die de microfoon van Sharon mag overnemen. Een juich applaus dondert door de zaal wanneer het jonge meisje zonder blikken of blozen haar strot opentrekt. Inmiddels is het mankement verholpen en gaat de band verder met waar ze gebleven waren.

Na een toegift van maar liefst vier nummers, worden er nog enkele mensen bedankt en wordt de aandacht gevestigd op een aantal Limburgse acteurs die in de film speelden en vanavond te gast zijn. Ook krijgt Sharon die uitermate zuiver bij stem is, een bloemetje aangereikt. Dan verdwijnt de band van het podium en gaat het zaallicht weer aan.