Bij binnenkomst wordt er in de gang al commentaar geleverd over het optreden van support act Lite: "Het is mij iets teveel elektronica". Een blik op het podium en je kunt je voorstellen waar dit vandaan komt. Een van de vier hippe Japanners met punky haar is nauwelijks zichtbaar omdat hij zich pontificaal verschanst heeft achter zijn Mac. Ondanks deze ietwat uitheemse vervreemde aanblik spelen de jongens van Lite alsof hun leven ervan af hangt, vol overgave en toch loei strak.

Daarna is het de beurt aan Maybeshewill uit Leicestershire. Onder het blikkerig digitale geluid van een sample komt het vijftal, bestaande uit James Collins (drum), Matt Daly (toetsen), John Helps (gitaar) en Jamie Ward (bas), een beetje bedeesd het podium oplopen. De volle vijftig minuten die daarop volgen zijn een strak gespeelde wisselwerking tussen zachte, rustig kabbelende stukken en golven van geluid die stuk slaan op het meedeinende publiek. Af en toe klinkt er een krakende ruis die goed in deze sfeer past maar stiekem afkomstig blijkt te zijn uit de zwaarbeproefde speakers.

Bij een volledig instrumentale muziekstroming als post-rock, waar zowel Maybeshewill als Lite vertegenwoordigers van zijn, is het voor de aan zang verknochte luisteraar soms moeilijk om geconcentreerd te blijven. Er is weinig om je aandacht aan vast te houden. Maybeshewill heeft dit bij een aantal nummers handig opgelost door een intro met een soundbite uit een film of serie. Het daarop volgende gaat qua sfeer verder op de soundbite en dit helpt voor de film als introductie voor de muziek.

Nadeel is dat de band weinig afwisseling heeft in de lengte van hun golven. Ongeveer elk nummer begint met een zachte gevoelige intro met veel toetsen en beheerst jankende gitaar ondersteund door samples en elektronica. Of barst vanaf moment een los om dan na een poos weer te verzachten. Deze wisseling van de volume-wacht vind telkens ongeveer om de twee minuten plaats. Zeker geen straf om naar te luisteren, maar van zolang achter elkaar dobberen op een zee van geluid, kan je toch wat slaperig worden.