Een volle zaal, met de nodige diehard fans, hunkert duidelijk naar de eerste decibellen van de band. Wanneer het intro begint is er géén weg meer terug. De band schiet uit de startblokken met 'Holy Water'.

Zonder tussenstop krijgen de metalheads meteen 'Elipse' voor hun kiezen. En rust lijkt er vooralsnog niet te komen, want hun enige volledige album kent weinig rustpunten. Dus wordt er vrolijk doorgehakt. Met name de ex-Manowar drummer Rhino weet daarover mee te praten, want na enkele nummers moet er van alles opnieuw vastgezet worden aan zijn drumkit.

Met 'The Fall' wordt er even gas terug genomen en mag frontvrouw Maria Breon haar hogere vocale bereik tonen. Titels als 'Armageddon', 'Prophecy' en 'Apocalypse' zijn niet doorsneetitels voor een love song. De band die bestaat uit jong talent en oude rotten weet dan ook als géén ander hoe een metal nummer moet klinken.

De niet geheel onbekende gitarist Joe Stump, laat geregeld zien waarom hij tot een van de snelste 'shredders' gerekend mag worden. Met de eerste twee toegiften brengt de band een ode aan Ronnie James Dio. 'Children Of The Sea' (van Black Sabbath) en 'Holy Diver' (van Dio) zwepen het publiek dusdanig op dat het niet meer stil te krijgen is. Dus besluit de band nogmaals twee toegiften te spelen.

Eerst zetten ze een vette versie van Pat Benatar's 'Heartbreaker' neer en er wordt in eigen stijl afgesloten met het snelle 'Rising Force'. Met hun debuut mini-cd en cd heeft deze kwalitatief sterke band een positieve stempel gedrukt op de female fronted symfonische power metal. The Rock Temple heeft vanavond kunnen zien en horen dat er in de toekomst gerekend moet worden met deze 'Rising Force'... Holy Hell.