In je eentje de gehele kapel van de Roepaen vullen zal veel tegenwoordige (country) blues artiesten niet lukken. Rory Block doet het op een gewone zondagmiddag. Met een simpele buiging loopt ze rustig het podium op en gaat zitten, pakt de gitaar en begint met Robert Johnson's Crossroads. Alsof de predikant aan zijn preek begint, zit het publiek muisstil te kijken en luisteren naar deze doorleefde vrouw.

Al snel wordt duidelijk dat het overgrote deel van haar setlist niet door haar eigen nummers wordt bezet. Bluesgrootheden als de eerder genoemde Robert Johnson, Mississippi John Hurt en Son House worden veelvuldig ten gehore gebracht. Tussen de nummers vertelt 'juffrouw' Block ook over haar ontmoetingen met veel van die mannen. Doordat er maar een gitaar op het podium staat is Rory veel bezig met stemmen van haar gitaar. Dit laat veel tijd over voor verhalen, zo blijkt deze middag een beetje een bluesles voor beginners te worden.

Ondanks dat het podium slechts wordt gevuld door een gitaar, een stampende voet en een stem, geeft het geluid nooit een kaal gevoel. Dat wordt het wel als Rory besluit een a capella nummer te doen. Ondanks haar onmetelijk krachtige stem, wordt het ritme van gitaar gemist. Dat ze naast een geweldige stem ook een begaafd gitariste is, laat ze zien aan de technieken die ze bezit. De slide gitaar is haar favoriet, maar ook de fingerstyle doet ze er even tussendoor. Al gebruikt ze de gitaar vooral als ritme instrumenten.

Op het einde van de eerste set speelt zij al haar bekendste hit Lovin' Whiskey, aan het einde van de tweede set laat ze het publiek kiezen. Op het moment dat ze voor de laatste keer op deze dag het podium verlaat, gaat de bel en is de les afgelopen. De bluesles voor beginners zit er weer op.