Je kunt je natuurlijk afvragen of een tweede presentatie van een nieuw album wel zinvol is. Zo'n feestje met alle toeters en bellen geef je maar één keer, natuurlijk in de Nederlandse progtempel in Zoetermeer. Als primeur laat je alle gastmuzikanten een partij meespelen, en krijgt elke aanwezige het nieuwe album gratis.
Een herhaling in The Rock Temple Kerkrade, zoals die plaats vond op 13 maart 2010, is dan toch... anders. PBII (een reïncarnatie van het oude Plackband) neemt als extra bagage alleen een kartonnetje CD's mee naar Kerkrade. Progprominenten John Jowitt (IQ), en John Mitchell (Arena, Frost*) schitteren deze keer door afwezigheid. Ontzettend jammer! Want buiten hun niet misselijke verdiensten op PBII's nieuwe album 'Plastic Soup' komt de gemiddelde progfan voor deze namen graag uit zijn luie stoel.
Het aantal belangstellenden is letterlijk op twee handen te tellen. Gekscherend maakt de band enkele grapjes over de magere opkomst. De Nederlanders laten zich niet kisten, en maken er iets gezelligs van. Wie thuis blijft, zal weten wat 'ie gemist heeft.
PBII speelt dapper en met karakter een bijna integrale versie van het nieuwe album. De nieuwe groepsnaam staat voor een frisser en moderner geluid, en rekent af met het klinken als oud-Genesis. Het nieuwe materiaal is sterk, solide, en opvallend gevarieerd. Tekstueel is er ook aan diepgang gewonnen, en presenteert men zich bijdetijds.
'Plastic Soup' thematiseert over de drastische gevolgen van milieuverontreiniging, en de linke soep waarin we met z'n allen rondzwemmen. De ritmetandem is met de komst van basbeest Harry den Hartog danig gepimpt. Melodieuze meezingpassages vallen treffend tussen het rijke aantal muzikale intermezzo's. Het blijft natuurlijk wel symfonische rock, maar PBII ontwijkt de valkuil van overdreven muzikale pretenties. Toetsenist Michel van Wassem neemt tegenwoordig de vocalen op zich. Ook een verstandige investering, want voormalig zanger Kees Bik klonk als een gecastreerd edelhert in de bronstijd. Van Wassem zingt beter, zuiverder, en haalt gemakkelijk de hoge passages.
Jawel, het nieuwe werk overtuigt en de band krijgt van het publiek het voordeel van de twijfel. Dat ruilt dan ook meteen na afloop het entreekaartje voor de gratis nieuwe CD. Maar het haast zich daarna naar huis. Zo krijgt een goed bedoeld initiatief de wrange nasmaak van een flaterige afterparty.