Voor voorronde 3 van Nu Of Nooit zakken we af naar ’t zuiden van de provincie. Variatie is de belangrijkste troef van deze voorronde, met wisselende resultaten tot gevolg.

Waar hiphopact Het Verzet tijdens de eerste voorronde van Nu Of Nooit maar weinig indruk maakte, slaagt De Nachtploeg er vanavond duidelijk beter in om te laten zien dat er degelijke rapmuziek uit Limburg komt. ’t Leven uit de Maastrichtse volkswijk De Heeg staat centraal in de teksten van De Nachtploeg. Vooral de dj, Vieze Vingers, verdient lof voor zijn draaikunsten en scratches. Vieze Vingers samplet enkele uitstekende soulplaten, met als kanttekening dat De Nachtploeg hierdoor als geheel wat zoetjes overkomt. Zo hard is het leven in het getto van Mestreech blijkbaar niet. Een betere hiphopgroep dan De Nachtploeg gaan we tijdens deze editie van Nu Of Nooit niet horen. (PO)

Rutger Smeets (ex-Reckless Pilots, ex-The Mad Trist) is teruggekeerd naar zijn muzikale idealen. In zijn nieuwe band Sungrazer lijkt de frontman dan ook eindelijk zijn draai gevonden te hebben. In vergelijking met eerder genoemde bands ligt het tempo een stuk lager en moet Sungazer het vooral hebben van epische songstructuren en psychedelica. Vanaf het begin is duidelijk dat de band Kyuss hoog heeft zitten, met name in de opbouw van de nummers. Het legendarische ‘Blues For The Red Sun’ kon wel eens model hebben gestaan voor het totaalgeluid. Sungrazer is echter een meester in het creëren van (onderhuidse) spanning waarin atmosferische passages en gitaardrones hand in hand gaan met woeste geluidsorkanen. Als saxofoniste Conny Schneider zich bij het trio voegt, worden echter alle Kyussreferenties overboord gegooid en ontaardt Sungrazer in een freakende stonerjazzband. Sungrazer klinkt avontuurlijk en geeft niet toe aan de wetten van de commercie. Een hypnotiserende powertrip! (GS)

Met toch duidelijk minder publiek dan tijdens voorgaande bands, zorgt Rebzjie voor het tweede Maastrichtse rap collectief van de avond. Deze band voegt zelfs meer stadsliefde toe door, zeer origineel, in het Maastrichtse dialect te rappen. Roelio Iglesias - voorzien van bijpassende pet, maar zonder pukkel - en zijn kompaan Jules worden bijgestaan door beatproducent Bart Rikers en verrassend genoeg een gitarist. Praktisch leidt dit echter tot een quasi-onversterkt gitaargeluid, waardoor deze nauwelijks hoorbaar is en tot beats, die in tegenstelling tot de creaties van Vieze Vingers, niet altijd even passend zijn. Rebzjie geeft toe niet echt “gangsta” te zijn, maar naar eigen zeggen “leedjes” te maken. Om dit statement kracht bij te zetten wordt het nummer met de tekst “stap met de linkse voot veur de rechse, stepke veur strepke, loap neet te stresse” ingezet, inderdaad niet echt gangsta! Nadat Nederland Ali B als knuffelmarokkaan heeft omarmd, zal dit in Maastricht ook wel het geval zijn bij de knuffelrappers van Rebzjie. Ook zij hebben zich vorige week lovenswaardig ingezet voor het goede doel (Haïti). Twee vingers in de lucht graag! (BS)

Waarschijnlijk als zijnde de oudste voorronde kandidaat van Nu of Nooit ooit, betreden de heren van Moons of Neptune het podium. Openingsnummer 'Give Me', dat tevens als eerste is terug te vinden op hun album 'The Awful Truth', is een verassend spannend nummer. Heel origineel met een erg lekkere baslijn. Jammer genoeg is 'Give Me' de enige uitspatting in deze stijl, waar wel weer uit blijkt dat Moons of Neptune niet voor één gat te vangen zijn. De heren zijn zeer gevarieerd in stijl, zonder hierbij hun eigen identiteit te verliezen. Na een korte onderbreking door technische problemen, volgt de rest van de set. Deze is echter beduidend minder spannend dan de opener. Ondanks de prettige close harmony-gedeelten en fraai gitaar- en drumwerk, waarbij het soms raakvlakken met de Eagles heeft, blijven de nummers echter niet hangen. Dat de jury een en ander wel heeft weten te waarderen blijkt uit het feit dat drummer René van Engeland tot artiest van de avond wordt gekroond. (BS)

Het toch al hoge niveau van deze derde ronde beleeft zijn climax met TV Off, want wat een energie, emotie en seks spat er van deze band af. Een explosieve cocktail van punk, garage, blues, country en rockabilly waarin een dreigende ondertoon nooit afwezig is. Daarbij balanceert TV Off soms op de grens van de goede smaak, maar dat komt de spanning alleen maar ten goede. Zelfs als banaliteit de overhand dreigt te krijgen in de wat vrolijkere nummers, is het venijn aanwezig. De personificatie daarvan is zanger, danser en adhd’er Floris, die als een bezetene op het podium tekeer gaat. In sommige nummers (‘Shake Your Thing’ en ‘Franjels’) ligt de nadruk op het repetitieve aspect van de muziek waarin de gebalde energie van ruwe gitaarriffs elk moment op hol kan slaan. Een andere troef waar TV Off gretig gebruik van maakt, zijn de herhalende teksten die ervoor zorgen dat de nummers blijven hangen en bovendien een volwassen gevoel voor humor laten horen. Ook de podiumpresentatie voldoet aan de intensiteit van de muziek en verveelt geen moment. Dat deze energiestoot van een live-ervaring resulteert in een finaleplek, lijkt dan ook voor de hand te liggen. (GS)