Een affiche met op het eerste oog tegenstrijdige stijlen trekt doorgaans meteen de aandacht. Op het eerste gezicht zou je bij de naam Power Folk Festival verwachten, dat een band als Metallica optreed met in het voorprogramma zoiets als The Dubliners (of andersom). Niets is minder waar. Bands die zich proberen te profileren met een muzikale mix van metal en folk schieten als paddenstoelen uit de grond. De (immer donkere) Azijnfabriek vond de tijd rijp deze stroming te promoten middels een thema-avond, vrij van entree.

De band Viatora bijt het spits af. Zeven jonge gasten uit de regio Maastricht geven in Roermond vanavond hun eerste optreden. Toetsen, bas en drum geven de aanzet. Als vervolgens, na de eerste scheurende akkoorden van de gitaar, plotseling de klanken van de 'Tin Whistle'  invallen, is het nog maar een fluitje van een cent om te raden wat folk-metal is. Voeg daar nog een violiste en zangeres aan toe en het plaatje is compleet. De band weet met de traditionele instrumenten moeiteloos Keltische deuntjes te produceren en die te voorzien van een rauw randje. Petje af voor het eerste optreden van deze nog jonge band, die wel nog moet werken aan de podium act.

Iets meer doorgewinterd wat dat betreft is de Duitse groep Men Enter Tavern, die vervolgens het podium betreedt. De vier heren vertolken folk-metal met drum, bas en twee gitaren, op een iets andere wijze. Hier zijn het niet de bijzonder instrumenten die het verschil maken, maar de bombastische klanken en ritmes, die associaties leggen met Vikingen tijdperk. De veelzeggende titels als ‘Hebe Das Horn’ en ‘Germanenkrieg’ doen de rest.

Bij Encorion zijn de Keltische sferen iets verder te zoeken, al zijn deze wel degelijk aanwezig. Ook deze Rotterdamse band hanteert fluit en viool, aangevuld met het nodige grunt-werk, om hun eigen draai te geven aan folkpower. Een iets eentonigere variant op het genre van de avond.

Chain Of Dogs uit de regio Sittard-Heerlen timmert al wat langer aan de weg. Hun demo 'Bridgeburners' is alweer enkele jaren oud. Op 10 december staat de presentatie van hun eerste volwaardig album ‘Gebroake, Gehange en Gewroake’ gepland in Fenix. De groep verstaat de kunst snelle thrash ritmes te combineren met folkloristische viool- en fluitklanken.

Nostalgie en liefde voor de regio staan centraal. Zo prijkt de Limburgse vlag midden op het podium en wordt het historische 'koelmans leave' bezongen. Daarnaast schuwen de mannen niet een uitstapje te doen naar horrorpunk. In de korte tijd die ze hebben, brengen ze enkele veelbelovende nieuwe liedjes ten gehore.

Chain Of Dogs kampt deze avond helaas met technische problemen. Na enkele nummers begeeft de elektrische viool het, waardoor de track ‘Blood Follows’ van z’n ziel wordt ontdaan. Tijdens het afsluitende nummer breekt een snaar van de gitaar, waardoor iets eerder afscheid moest worden genomen dan voorzien. Schrale troost blijft de in het verschiet liggende cd presentatie.

De avond wordt afgesloten door de Gelderse band Myrkvar. Wat het meest blijft hangen is de podium-act, die niet onderdoet aan voorloper in dit genre Heidevolk. Op het doek dat de synthesizer camoufleert, pronkt de kreet 'Ten strijde', koehoorns bengelen aan leren riemen. Tunieken, vossenvachten en traditioneel leren schoeisel zetten de toon. De muziek klinkt weliswaar iets rommelig, maar kan het nog aanwezige publiek wel degelijk bekoren.

Daarmee komt een einde aan de Power Folk avond, die matig werd bezocht maar enkele belovende bands kende.