Dana Fuchs: blij worden van bezongen bedroefdheid

Interview met een orkaan die schildert in duizend kleuren

Raymond Kruijen ,

Dana Fuchs is steeds meer een vast begrip op de Nederlandse poppodia aan het worden. Toen 'orkaan' Dana over Limburg raasde was 3VOOR12/Limburg dan ook van de partij. De uiterst vriendelijke zangeres stond ons enthousiast te woord. Het volgende interview vond plaats op 20 september 2009, even nadat de 'orkaan' weer was geluwd, in De Bosuil.

Interview met een orkaan die schildert in duizend kleuren

Je bent geboren in het zuiden van de Verenigde staten. Ik neem aan dat muziek je dan met de paplepel is ingegoten?
Ja, en dat terwijl mijn ouders nooit echt muziek hebben gespeeld. Maar ze luisterden wel altijd naar muziek, van Ray Charles, Billy Holliday, Stevie Wonder en Hank Williams.
Ik ben de jongste van 6 kinderen, al mijn broers en mijn zus zijn zeer muzikaal. Dus ik kreeg van alles mee, van Queen tot Fleetwood Mac en van The Grateful Dead, tot de blues tot R&B-artiesten.

Op de leeftijd van 19 ben je naar New York vertrokken om er je geluk te beproeven. Waarom ben je niet naar Memphis gegaan? Uiteindelijk is de muziek die je maakt daar geboren, toch?
Zeer waarschijnlijk, maar als klein kind wilde ik al naar New York. En mijn ouders waren van New York. Ik wilde daar hoe dan ook de blues spelen.
Mijn vader keek eens naar een film, gebaseerd op het verhaal van Billy Holiday. "Lady sings the blues" heette die film. Ik was zeven jaar oud, en zei tegen mijn vader: "Ik ga naar N.Y., word heroïneverslaafd en zing de blues."

Ik ben opgegroeid in het Zuiden en er zijn veel vooroordelen over het Zuiden. Ik woonde in een wijk waar voornamelijk Afro-Amerikanen woonden. Mijn eerst vriendje was ook een Afro-Amerikaan, en mijn ouders hielden van hem. Maar mijn schoolgenoten waren nogal van streek. Het Zuiden was voor mij te bekrompen qua denkwijze. Daarom wilde ik niet naar Memphis, maar naar New York. Daar durven ze ruimer te denken.

Wat inspireert je tot het schrijven van nummers?
Mensen die ik zie en ontmoet en natuurlijk mijn eigen ervaringen. Bedroefdheid en lijden zijn thema's waar ik vaker over schrijf. Omdat iedereen dat meemaakt,  ieder op zijn eigen manier.
Ik denk ook dat het iets universeels is, iets dat alle mensen verbindt. Ik houd ervan om dat in mijn nummers te beschrijven, ook al zijn het vaak droevige ervaringen. Maar door dit te delen in je muziek, komt het voor dat iemand zegt: "Hey, ik voel me een stuk beter". Dat is toch fantastisch!

Heeft je rol in de Broadway-hit 'Love, Janis' bijgedragen aan je hedendaagse succes?
Het heeft me veel vertrouwen gegeven. Ik zong altijd al op een manier waarvan de platenlabels eerst zeiden: "Ze is te agressief." Ik ben beïnvloed door rockzangers als Robert Plant, Mick Jagger en Freddie Mercury, maar ook door blueszangers als Ottis Redding en Muddy Waters. Uiteindelijk vroegen ze me om de rol van Janis Joplin te doen. Daarna ging het in een stroomversnelling. Meer aandacht van de media, meer fans en uiteindelijk een platencontract.
 
Je muziek is een mix van funk, gospel, blues en rock. Zit daar nog een speciale gedachte achter, of houd je van zoveel muziekstijlen?
De gedachte erachter is dat ik als een kind wilde zijn, met een helder doek en heel veel kleuren. En ik wilde niet dat een platenlabel me zou zeggen hoe ik het muzikaal zou moeten 'inkleuren'. Op het volgende album zullen er ook weer verschillende stijlen te vinden zijn.
Door de jaren heen ontwikkel je jezelf en je groeit in een stijl waarbij je ontdekt wie je bent en wat er bij je past. Ik heb veel kanten, omdat ik veel stijlen leuk vind. Op het nieuwe album komt zelfs een countrynummer te staan. Ik houd ervan om die vrijheid te hebben.

Sommige nummers van je live-cd staan niet op je debuut-cd. Zijn dat nieuwe nummers of 'leftovers'?
Het zijn geen 'leftovers', ze zijn tussendoor opgenomen met een bekende producer uit New York. Echter, hij wilde me meer laten klinken als Norah Jones. Nu vind ik haar wel goed, maar ik wilde zélf niet die richting uit. Sommige nummers van die sessies vond ik echter zo sterk, die zullen opnieuw opgenomen worden voor het nieuwe album.

Terugkomend op die nummers, het nummer "Misery" is fantastisch!  Wat is het verhaal achter dat nummer?
Dank je! Het is inderdaad een van de nummers die opnieuw opgenomen gaan worden. Wel... ik zal heel eerlijk erover zijn. Toen ik naar New York verhuisde voelde ik me op een gegeven moment nogal verloren. Ik leerde Jon (mijn gitarist) kennen en voelde me thuis bij hem en zijn familie. Uiteindelijk werden we meer dan vriendjes. Maar na een aantal jaren gingen we uit elkaar. Wij schreven dit nummer samen en het gaat dus over onze breuk. Na het schrijven van dit nummer heeft ieder de draad weer opgepakt. Jon is nog altijd de gitarist van de band en nog steeds mijn beste vriend.

Wat kunnen we van je nieuw album verwachten?
Er zullen nummers op komen te staan met een 'nasty groove' en 'nasty vocals', anderzijds ook zachte poëtische nummers. En uiteindelijk gospelachtige nummers met een boodschap van 'celebrate or fuck off'.
Ik hoop dat we het gevoel kunnen vangen van passie en alles wat je in je leven tegen kunt komen. Ik houd van nummers die over lijden gaan (zoals van Tom Waits en Bob Dylan). Bij hun nummers zit er altijd zoveel passie achter dat je je goed voelt terwijl je luistert naar zoveel bedroefdheid. Dus mijn nummers zullen gaan over blijdschap, hoop, pijn en boosheid.

Gaan we je binnenkort nog op Broadway of in een film terugzien?
Mogelijk in een film. Broadway was een onvergetelijke ervaring. Ik ben recentelijk wel nog gevraagd maar je legt je dan vast voor een jaar, voor 8 shows per week. Dat is wat ik niet kan omdat ik wil toeren. Ik kan en wil nu niet 1 jaar op dezelfde plek zijn. Wel bestaat de mogelijkheid dat ik in een film ga spelen, met een bekende rapper. Ik speel dan de rol van een prostituee met een hart van goud.

Wat is je levensmotto?
Ik houd van het boeddhistisch gezegde: "Vertrouw op niets dan een geest in balans, niets van buiten maakt je blij of bedroefd." Je kunt altijd kiezen of je je gelukkig of bedroefd voelt.

Tot slot, je hebt me verteld dat je er voor een show rituelen op na houdt. Wat doe je dan zoal?
Hahahaha... nu zal ik eraan moeten geloven. Wel, de tourpromotor kwam laatst backstage en trof me in een hoofdstand aan, en vroeg me of ik me goed voelde.  Ik heb wat tijd voor mezelf nodig om energie op te doen. Tevens maak ik met strekoefeningen mijn lichaam los en warm al doende mijn stem op. Daarnaast is het ook een moment van waardering en dankbaarheid, om er even bij stil te staan dat ik me gelukkig voel dat ik dit kan doen.