Zonder voorprogramma vulde ‘New Cool Collective’ de vrijdagavond in het Venlose Perron55. Met voldoende publiek om een goede sfeer neer te kunnen zetten. De zomerse klanken kenmerken de band. Cuba was bij hun vorige plaat ‘Out of Office’ hun grootste inspiratiebron. Alhoewel de sfeer op het album mij vooral doet denken aan de soundtrack van een film als Ocean’s Eleven. Het laatste meesterwerk van de instrumentale band heeft, vreemd genoeg, veel Afrikaanse invloeden. Deze invloeden en de verschillen tussen de twee albums zijn goed merkbaar als de nummers door elkaar worden gespeeld in een lange set.

‘New Cool Collective’ bestaat uit acht bandleden waarbij de percussie door verschillende leden wordt gespeeld. Saxofonist Benjamin Herman is duidelijk de bandleider. Als hij op het podium staat verhult niets zijn enthousiasme voor de composities. Dit enthousiasme slaat ook over op het publiek; er wordt zelfs gedanst en af en toe meegezongen, ondanks twee dissidenten die het hele concert stug op de grond blijven zitten voor het podium. Dit zal voor de band ook vast erg geïnteresseerd overkomen.

De eerste nachtvorst zit er aan te komen. Dat zorgt toch voor een bizar contrast van de koude Nederlandse buitenlucht en de warme klanken uit Cuba of Afrika. De band wisselt deze warme klanken dan ook snel achter elkaar af door een goede mix te spelen van oude en nieuwe nummers.

Ondanks de afwisseling tussen de klanken uit verschillende werelddelen gaat het drukke geluid van een volledige band met twee percussionisten soms vervelen. Tegen het einde van de set verlangde ik naar een uitgekleed nummer. Zelfs alle solo’s werden begeleid met minimaal percussie. Bij drumsolo’s is dit een groot voordeel, zodat de drummer niet blijft hangen in onsamenhangend gepiel. Drummer Joost Kroon toont zich niet alleen tijdens de set als een uitermate strakke en functionele drummer. Ook zijn solo’s, ondersteund door de beide percussionisten, zijn begrijpbaar, strak en blijven een groove houden.

Persoonlijk ben ik groot liefhebber van jazzgitaristen. Anton Goudsmit, niet alleen bekend van New Cool Collective, is een technisch en muzikaal zeer kundige gitarist. Tijdens zijn solo’s passen zijn fraseringen perfect op de muziek. Het is dan ook jammer dat de rest van het nummer de gitaar vrijwel niet te horen is. De muziek wordt gedragen door drums, percussie en bas, met heel erg op de achtergrond de toetsen. Misschien ligt dit wel aan de geluidsman, want voor mij mochten alle solo’s sowieso beter naar voren komen. Benjamin Herman is een van de beste saxofonisten die ooit een podium heeft betreden. Hoe mooi zijn geluid is blijkt eigenlijk pas echt als hij tijdens het laatste nummer, de toegift, zonder begeleiding speelt. Hier hadden we tijdens de rest van de set dus ook meer van kunnen genieten.

Herman blijkt temeer een echte entertainer en groepsleider te zijn tijdens die toegift. Als hij het nummer begint en afsluit. Zonder microfoon loopt de saxofonist de zaal in, tussen het publiek door en speelt de laatste melodieën van de avond. Wat een muzikant.