De plaats voor de overnachting tijdens het driedaags ProgPower festival, Kasteeltje de Berckt in het Limburgse Baarlo, loopt weer leeg, als zondag middag Knight Area de derde en laatste dag opent. Was het de voorgaande dagen met name de metalkant van de progpower die overheerste, deze Nederlandse band trakteert het publiek op sfeervolle symfonische rock. Weliswaar voorzien van een rauw randje, is dit toch een welkome afwisseling op de bands die hen voorgingen. Doorspekt met veel toetsenwerk krijgt hun melodieuze geluid de verdiende aandacht van het publiek.

Na deze in verhouding rustige opstart, keert het tij weer. De van oorsprong heavy-metalband Prospect uit Slovenië heeft door de jaren heen een meer en meer progressieve sound gekregen. Dit resulteerde uiteindelijk in het album 'Moments'; mooie gitaarsolo’s afgewisseld met snelle ritmes. Ooit stonden de Sloveense jongeheren in het voorprogramma van niemand minder dan Queensrych tijdens diens tour in Australië. Dat geeft een goede indicatie voor de kwaliteit van muziek van Prospect. Aan de podiumperformance mag nog worden gewerkt, want alleen de zanger en toetsenist gaan zo nu en dan uit hun bol.

Dan is het de beurt aan de enige Engelse band tijdens het festival. De roots van Enochian Theory worden al snel duidelijk, als het experimentele symfonische werk uit hun instrumenten klinkt. Gepiel op de gitaar wisselt zich af met heftige uitbarstingen. Zowel de muziek als het surrealistische artwork van hun album 'Evolution: creatio ex Nihilo' verklappen, dat deze band wars is van de mainstream. Het optreden is goed opgebouwd. Langzaam wordt naar een climax gewerkt. De zanger gitarist, die zo door kan gaan voor Neil uit 'the Young Ones', maakt trots duidelijk, dat dit hun eerste Europese optreden is. Na afloop van het optreden pakt hij z’n compact camera en met armbewegingen vraagt hij het publiek dichter bij elkaar te gaan staan. Trots maakt hij een foto van 'zijn' publiek, dat voor de gelegenheid enthousiast de armen omhoog steekt. De band staat nog echt in de kinderschoenen en zal zich iets moeten laten invallen als ze het grote werk ambiëren.

De organisatie heeft ’t voor elkaar gekregen dat de Zweedse band Evergrey, die geboekt staat als hoofdact van de avond, tijdens de break een akoestische sessie van een half uur speelt. Dan al wordt duidelijk, dat de geluidsman van de band erg veel moeite heeft het geluid goed afgestemd te krijgen. Iets wat tot dan toe bij geen enkele band een issue is geweest. Dit doet overigens niets af aan de kwaliteit van de gig, die goed wordt ontvangen door het publiek.

Neverland is begonnen als een project tussen de Turkse progband Dreamtone en de Griekse artieste Iris Mavraki. Tijdens het optreden maakt Iris hun statement duidelijk: Muziek doet grenzen verdwijnen en verbroedert, uithalend naar de vijandelijke banden tussen Turkije en Griekenland. Turkse muzikale invloeden zijn duidelijk herkenbaar. De band staat garant voor een energiek optreden.

Met een muur van geluid presenteert de Franse postmetalband Hacride zich in Baarlo. Het is nauwelijks voor te stellen, dat de buren van zaal Sjiwa daar helemaal niets van hebben meegekregen. Het publiek wordt wakker geschud met bombastische postcore-klanken. Iemand die de band voor het eerst ziet vraagt zich in eerste instantie af, of de organisatie bij het contracteren van de band heeft gehandeld in een vlaag van verstandsverbijstering. Echter wie goed luistert kan de progressieve invloeden wel degelijk horen. De band kiest voor zeer summiere belichting, hetgeen weliswaar recht doet aan de donkere sound, maar een ‘pain in the ass’ is voor de fotografen. Van het publiek echter niets dan lof, want dat staan het hele optreden terecht te smullen.

Het festival wordt afgesloten door Evergrey. Wederom lijkt het erop dat men moeite heeft het geluid goed getuned te krijgen, want geen enkele ander band heeft tijdens het festival een uur en een kwartier nodig gehad. Het publiek wordt dan ook onrustig. Een half uur later dan verwacht gaat het doek dan toch open. De muziek wordt gedragen door het gitaarwerk. De zang gaat op een gegeven moment vervelen. De muziek kent erg weinig variatie. Het kost onze verslaggever dan ook geen moeite, halverwege het optreden het bijltje erbij neer te gooien. De maandagochtend nadert daarbij ook nog eens gestaag.

De organisatie van ProgPower Europe laat zich ook in 2009 weer van de goede kant zien. Alles tot in de puntjes verzorgd, drie dagen topbands, veel variatie en een gezellige sfeer.