Marillion speelt een akoustische set in de Parkstad Limburg Theaters te Heerlen. Op het nieuwe album ‘Less Is More’ stript de band een aantal bestaande nummers, en voorziet deze van akoestische arrangementen. Maar Marillion behandelt haar liedjes als ware het met de zuigfles grootgebrachte schatjes.

Dit is niet zomaar een akoestisch project; Ambitie, bezieling, en integriteit; daar draait het om. Of zoals de nogal verwaande slagzin op menig fan-shirt beweert: “Marillion; for a better way of life”.

Deze quasi-filosofie is versluierd in de oprecht en verhalende liedteksten. Welbekend bij de fanatieke Marillion-aanhang, maar het doorsnee publiek beseft nauwelijks de boodschap. Dat vergaapt zich aan de weloverwogen en verrassende arrangementen, en de sfeervolle impact van een sobere presentatie. Niets wordt overgelaten aan het toeval of de belemmering van muzikale transparantie. Dat is een doodzonde in de stijlvolle ambiance en de voortreffelijke akoestiek van de Heerlense schouwburg. Marillion kent de strenge normen en waarden van een theater. Frontman Steve Hogarth is het stereotype charismaprins. Een gebeeldhouwde glimlach, en met zuiver fluweel belegde stembanden. Zijn irritant gemompel als interactie met het publiek, neemt men maar voor lief. Net zoals de sluimerend, benauwde serieusheid. Een onvermijdelijke bijwerking van een akoestische set.

Gezien hun creativiteit nauwelijks reduceert, kan Marillion dik teren op een akoestische set. ‘Less Is More’ smaakt juist naar meer. Misschien wel naar integrale, akoestische uitvoering van ‘Brave’, bijvoorbeeld.