Justice debuteert met verve op Pinkpop

Pinkpop 2008 / Review 2.5: Justice, Kaiser Chiefs, The Verve

Pierre Oitmann, Erik Daems, ,

Een gevarieerd blok tijdens deze editie van Pinkpop. Het Franse dansduo Justice laat de tent dansen, The Verve maakt een onverwachte comeback en Kaiser Chiefs doet het bijzonder geslaagde Pinkpop-optreden van 2006 nog eens dunnetjes over: "Lalalalalalalalalalalalaaaaaa!!!"

Pinkpop 2008 / Review 2.5: Justice, Kaiser Chiefs, The Verve

Een gevarieerd blok tijdens deze editie van Pinkpop. Het Franse dansduo Justice laat de tent dansen, The Verve maakt een onverwachte comeback en Kaiser Chiefs doet het bijzonder geslaagde Pinkpop-optreden van 2006 nog eens dunnetjes over: "Lalalalalalalalalalalalaaaaaa!!!" Het Franse duo Justice, Xavier de Rosnay en Gaspard Auge, maakt zijn debuut op Pinkpop. Met verve overigens, want de dansdeunen die de tent in worden geknald ontvangen veel respons en dan voornamelijk in de positieve zin. De hitjes, als 'D.A.n.C.E.' en 'DVO', zijn niet eens de meest aanstekelijke nummertjes in de set van de Fransozen. De ene aanstekelijke dreutel na de andere rolt voorbij en het publiek vindt het prachtig. Visueel gebeurt er eigenlijk helemaal niks. Je ziet twee hoofdjes bewegen achter een soort dj-altaar met een groot verlicht kruis. Dat is alles. En dat na de spektakelshow van Metallica gisteravond, met grote hoeveelheden vuurwerk en een enorme lichtshow. Justice laat zien dat goede dance, zonder specifieke podiumact, anno 2007 gewoon kán op een rockfestival als Pinkpop. (PO) Op de Main-stage begint het optreden van Kaiser Chiefs met een reggaedeun, gevolgd door de fikse dreun die 'Everything Is Average Nowadays' inluidt. Alle successen van hun platen 'Employment' en 'Yours Truly, Angry Mob' komen wel voorbij, waaronder 'Everyday I Love You Less And Less', 'Heat Dies Down' en 'Modern Way'. De Pinkpoppenaren zijn natuurlijk al bekend met de stevige, vrolijke synthesizerrock van de Britten. Tot ver na de geluidstoren klapt, zingt, na-na-na-naat en roebie-roebie-roebie-roebiet het publiek mee, hetgeen door zanger Ricky Wilson wordt beantwoord met een netjes "Danke wel". Kaiser Chiefs brengt ook een nieuw nummer ten gehore, met zware melodieën gespeeld door de linkshandige gitarist met George Harrison-haar, op een bedje van piep-knor synthesizerintro. Het geheel wordt gelardeerd met Beateleske koortjes. Opvallend luchtig. Het doorbraaknummer 'Oh My God' bewaart Kaiser Chiefs voor het einde van het optreden, voorafgegaan door 'I Predict A Riot'. De twee albums die Kaiser Chiefs tot nu toe hebben uitgebracht hebben al dikke scores behaald. Dolf Jansen heeft vlak na Pinkpop 2006 deze poprel al voorspeld. Oh mijn God, dat belooft nog wat. (ED) Toen The Verve in 1997 aan kwam zetten met de single 'Bittersweet Symphony', leek deze band rondom zanger en liedjesschrijver een gouden toekomst te hebben. De sound van de single was monumentaal en dat bleek het nummer dan ook te zijn. Het bleek echter geleend van een andere monumentale compositie: 'The Last Time' van The Rolling Stones. Jagger en Richards, de schrijvers van dát nummer, vonden het vervelend dat er geen officiële toestemming was gevraagd en eisten 99% van de royalties op. Want ze waren nog niet rijk genoeg. Andere prachtsingles van The Verve, zoals 'Lucky Man' en 'The Drugs Don't Work', wisten het succes van 'Bittersweet Symphony' niet te evenaren en korte tijd later (na in 1999 nog op Pinkpop te hebben gestaan) viel de band uiteen. Ashcroft was vooral in zijn thuisland succesvol als solozanger. Tijdens Live 8 in 2005 vertolkte hij 'Bittersweet Symphony' nog met Coldplay en nu staat Ashcroft weer op de planken met The Verve. Op Pinkpop blijkt een reünie van The Verve goed uit te pakken. Ashcroft geeft met zijn gebroken stem geluid mooi kleur aan de sfeervolle rocknummers. De hits worden tot op het laatst bewaard, met het sterke nieuwe nummer 'Love Is Noice' als voorlaatste nummer. Afsluiter, is (hoe kan het ook anders) dat monumentale 'Bittersweet Symphony' (PO).