Vlak voor het einde van Bospop 2008, waarbij twee grootmachten uit de jaren '80 voorbij komen (Europe en ZZ Top), spelen nog twee totaal andere acts. Ten eerste een voor Bospopbegrippen recente artiest, namelijk Danko Jones. Vervolgens een hardrockende redneck met een carrièreomvang van alweer drie decennia; Ted Nugent. Één van de meest energieke optredens tijdens deze laatste dag van Bospop 2008 is zonder twijfel dat van Danko Jones. De Canadese rocker staat al jaren zijn mannetje als het gaat om publiek tijdens festivals aan het bewegen te krijgen. Menig hoofd op Bospop schudt dan ook driftig mee op de vlugge gitaarriffs van Danko. De muzikant racet als een Formule 1-auto door zijn setlist heen, waarbij een deel van zijn ronkende motor bestaat uit songs van zijn meest recente album ‘Never Too Loud’. Soms gaat hij scherp door de bocht, zonder daarbij af te remmen, maar hij blijft wel keurig op de baan. Voor wie het nog niet wist, bij deze de bevestiging; Danko Jones is een oerdegelijke festivalact! Een beetje een onbeholpen boer is het wel. En een vuilbek. En een schreeuwlelijk. En een redneck. Maar ja, je bent Ted Nugent of je bent het niet. Toch geeft deze hardrockcowboy een prima show weg. De venijnige gitaarpartijen en brullende zang van de oppermacho uit het diepe zuiden van de VS klinken los van enige verdere associaties die je bij een man als deze hebt - of spontaan krijgt - best lekker. In een hoog tempo poept Nugent een groot aantal van zijn bekendere nummers uit op Bospop. De rocker put uit zo’n dertig jaar aan songmateriaal, dus een soort van ‘Greatest Hits’-show mag je het wel noemen. De fervente jager vindt mooi de aansluiting tussen de rockende oldies en de jongere rockbands vandaag. Maar laten we het maar niet over de inhoud van zijn teksten hebben…