"It's as if he's found a big box of vinyl at the end of a rainbow", schreef Dublin’s Boxed. In werkelijkheid is Loud-E’s collectie het resultaat van jarenlang graven in stoffige, dertig jaar oude platenbakken op rommelmarkten. Platen die vaak voor een grijpstuiver in zijn tas belanden, platen ook waar veel serieuze muziekliefhebbers hun neus voor ophaalden. Tijdens deze strooptochten blies hij het stof van het ene juweeltje na het andere. Uiterst obscure, spacy disco gemaakt tussen 1977 en 1983, van vergeten artiesten die de volle breedte van een maxisingles benutten om te experimenteren met drumcomputers en synthesizers. Muziek die zijn tijd ver vooruit was en die meer overeenkomsten vertoont met huidige house dan met gedateerde disco. Rard Laudy, alias dj Loud-E, weet precies wat de aantrekkingskracht van die oude platen is: “Je ktijgt een sfeer gepresenteerd, er zit iets gimmickachtig in, waardoor het op een dansvloer goed werkt. De cheesy stukken mix ik óf weg óf ze zorgen voor een meligheid die heel erg stimulerend is voor een compleet geschifte dansvloer. Als de dj gek doet en de muziek gek is, dan gaat jouw vriendin gek dansen en ga jij ook meedoen!” Hij zag het ook terug op de beelden die Tako, waarmee hij regelmatig achter de draaitafels te vinden is, maakte tijdens een optreden in Keulen. “In het begin van de film zie je allemaal ruige gasten bier drinken en de hele dansvloer staat vol met meisjes en aan het einde staan al die gasten te dansen. Zo werkt dat met deze muziek, heel lang durfden mensen er niet aan toe te geven, het is ongegeneerd, camp, kitsch”, lacht Laudy. “Maar het is wel heel goede muziek, want de scheidingslijn met serieuze psychedelica is nauwelijks te zien. ‘I Feel Love’ van Donna Summer heeft ook die trans, alleen zegt dan iedereen: daar heb je die plaat weer en het leuke is dat je kunt laten horen dat er nog veel meer was.” Het begon allemaal met zijn vriendschap met de Haagse undergroundheld Ferenc, die hem in 2003 met zijn nieuwe vierentwintiguurs onlineradiostation Cybernetic Broadcasting System een platform bood. CBS groeide uit tot een internationale gemeenschap van discofielen en met elke mix groeide Loud-E’s ster. Op het forum van de site werd druk gediscussieerd over welke platen hij nu weer draaide en zijn vlooienmarktvondsten werden gezochte platen die goede zaken deden op veilingsites als E-Bay. Rard’s archeologische vondsten kennen echter vaak maar een paar briljante passages, waarna de tand des tijds genadeloos toeslaat: “Een nummer begint met een mooie string en een bas en dan gaan ze het helemaal verpesten met de zang.” Hij lost het op door de bruikbare stukken met behulp van een minidisk op te knippen. “Het is het meest makkelijke en goedkope”, legt hij uit. “Ik kan niet met een computer werken. De kwaliteit zal wel iets minder zijn door de compressie die een minidisk heeft, maar ik ben geen hifi freak. Het moet ook niet te serieus zijn, het moet niet te pretentieus worden, het gaat wel uiteindelijk om een bende zatte lui die geamuseerd moeten worden!” De dj vind het een uitdaging: “Veel mensen editen een goede plaat tot een nog betere plaat, ik vind het leuk om écht slechte platen te kopen, echt kutplaten en die te editen!” Nadat twee van zijn staaltjes huisvlijt uitkwamen bij het Berlijnse Must Records en het mysterieuze Magick Edit Allstars, tekende de Brit Stevie Cotey Laudy op zijn Bear Entertainment. Het ultrahippe label brengt muziek uit van vooraanstaande artiesten als Theo Parrish, Chicken Lips, Idjut Boys, Lindstrøm en Todd Terje. Binnenkort verschijnen er een elftal ‘Loud-E-Fied Edits’ op 12” via Bear Entertainment, gevolgd door een dubbellp vol knip en plakwerkjes met de voorlopige werktitel ‘Discoïne’. Als dj was hij dit jaar onder andere te vinden in superclub Fabric in Londen en op Sonar 2007 in Barcelona. Tijdens een optreden in het Londense Turnwalls was dj Dimitri From Paris zo enthousiast over zijn set dat hij hem uitnodigde voor zijn beroemde Respect Is Burning-bootfeesten op de Seigne. In februari toerde Loud-E met Tako en Lovefingers tien dagen door de Verenigde Staten. Rard stond in de VIP room van The Avalon in Los Angels, het voormalige Hollywood Palace, dat ooit het decor vormde voor de Oscar uitreikingen, het eerste tv optreden van The Jackson 5 en het laatste concert van The Ramones ooit. In San Francisco draaide hij in de RX Gallery in een ‘no go-area’, waar het hem werd afgeraden om verder dan het portiek van de club te gaan, in New York zat hij in een uitzending van WYNU Radio. Dj Loud-E trad verder op in Toronto en Detroit. Aan het optreden in Motorcity bewaart hij de beste herinneringen. “Alles klopte, mensen gingen helemaal in trans en stonden te schreeuwen”, vertelt hij. “Op het hoogtepunt van een plaat, waarop eigenlijk de beat in moest vallen, viel alles uit, de versterker bleek te zijn opgeblazen. Iedereen dacht dat het afgelopen was en ging langzaam weg. Ik ben nog bij de uitgang gaan staan om mensen tegen te houden. Er waren twee hiphoppers, echte ghettodudes met gouden tanden en bontkragen, ze waren er terecht gekomen omdat ze door de gladheid en de sneeuw niet verder kwamen met hun auto. Eén van hun bleek een mc te zijn en ik nodigde hem uit om in het dj hok te komen staan en te mc-en. Hij zei: nee, disco, daar kan ik niets mee. Maar uitgerekend zij kwamen bezweet naar mij toe en bleven wachten totdat de versterker vervangen was. This is far out man!”