Voor het vijfde achtereenvolgende jaar gaf Stichting Popmuziek Limburg het verzamelalbum 'Allemaal Winaars' uit. Op deze compilatie-cd's staan de finalisten van de jaarlijkse bandwedstrijd Nu Of Nooit. Met Viberider, These Seats Are Taken, INFA, 21 Eyes Of Ruby en The Filthy Red Horse is het dit jaar een erg leuke verzameling geworden van wat de Limburgse popscene zoal te bieden heeft. Bovendien valt het op dat de producties over het algemeen van een prima kwaliteit zijn, met hier en daar enkele verbeterpunten. Maar uiteraard hoor je ook welke bands de meeste studio-ervaring hebben en het zal geen verrassing zijn dat dit hier Viberider en 21 Eyes Of Ruby zijn. Nu Of Nooit-winnaar Viberider is de knallende opener van deze verzamel-cd. Niet alleen live maar ook op plaat komen de nummers van Viberider uitstekend uit de verf. Er staan vrijwel geen skippers op het debuutalbum 'Evolve The Long Lead' en dat is al een hele prestatie op zich. Dat het daarnaast ook nog ontzettend lekker klinkt is dan helemaal een must. Op 'Allemaal Winnaars Vol. V' staan twee van de leukste nummers van dat fantastische debuutalbum: 'On And On' en 'The Device'. Ook op deze cd de winnaar der winnaars! De nu-waveband These Seats Are Taken kwam ondanks een demo van beroerde kwaliteit toch de voorselectie van Nu Of Nooit door. En achteraf gezien is dat meer dan terecht geweest, want de liedjes klinken uitzonderlijk Brits, met grappige tekstuele kwinkslagen en quasi-apathische zang. Op 'Allemaal Winnaars Vol. V' staan daar twee mooie voorbeelden van, te weten het lichtneurotische 'Strange & Fascinating' en het humoristische 'Hasselhoff (When Chesthair Was Still Fashionable)'. Wat jammer is, is dat de opnames eigenlijk nét niet goed genoeg zijn. Het klinkt allemaal een beetje dof, terwijl dit soort nummers opgebouwd horen te zijn rondom hoekige gitaargeluiden en veel nuances in de vocale partijen. De nummers klinken meer punk dan pop en bij These Seats Are Taken is het juist díe mix die het live zo aanstekelijk maakt. De 'garage sound' die we horen bij de twee liedjes van INFA past erg goed bij deze band. Het klinkt een beetje vies en smoezelig, zoals rock-'n'-roll volgens menigeen bedoeld is. En dan krijg je inderdaad dubbelzinnige titels als 'Pistol Of Love'. Vooral de tweede track van INFA komt goed tot zijn recht, de single 'Electrogroovy Superstream'. Deze song is net zo over de top als een willekeurig optreden van INFA, met als enige verschil dat de voortreffelijke toetsensolo in dit nummer alleen op cd te vinden is. Ook de productie verdient een pluim, vanwege het feit dat alles op z'n plek valt. En frontman Pablo van de Poel klinkt als een volwassen Amerikaanse (of op z'n minst Zweedse) rockzanger. Met ruim tien minuten neemt 21 Eyes Of Ruby de meeste tijd in beslag op dit amper veertig minuten durende cd'tje. Lang van stof, maar zeker niet langdradig, dit superrocktrio. De ervarenheid spat van het zilveren schijfje af, zo getuigt ook het wervelende debuut 'Conquer The World pt. 2 & 3'. De nummers 'Million Seconds' en 'Make A Mess' kenden we al. Misschien niet de 'stand-out tracks' van 21 Eyes Of Ruby, maar de muzikale capaciteiten van de heren worden hierin wel breed uitgemeten. En ook het productionele verhaal klopt hier. Al zou bij een soortgelijke band op een major label de zang waarschijnlijk iets meer naar voren staan in de mix. Dit met het oog op de radio en al zijn compressiesystemen. Bij een optreden van The Filthy Red Horse is het vooral de grappige performance die lang in het geheugen blijft steken, de liedjes iets minder. Toch, wanneer je luistert naar 'The Virus' en 'Candybar', hoor je dat deze maffe Roermondse rockband best wel leuke liedjes maakt. Frontman Dick Purple lijkt een buitenaardse Marc Bolan, maar zijn vocalen worden in de mix verdrongen door een enorme muur aan gitaren. Het is zonde dat die balans een beetje scheef is, want verder zijn dit prima tracks. De raceauto's en bijbehorende voice-overs op 'Candybar' zijn glamrock ten top. Helaas is 'Allemaal Winaars Vol. V' enkel bedoeld ter promotie van de bands uit de Nu Of Nooit-finale, dus de cd is niet officieel te koop. Bovendien betreft het een oplage van slechts duizend stuks. Een collectors item dus!