Op vrijdag 15 juni is het in het cafégedeelte van de Splinter drukker dan in het onderliggende concertzaaltje. Als je daarbij nog eens weet dat het meerendeel van dat publiek collega’s zijn van de gitarist van het eerste bandje, weet je dat De Splinter wel klaar kan zijn voor iedere week livemuziek in de kroeg, maar het Venlose cafépubliek dat blijkbaar nog niet is. De respons na de nummers van The Zees is dan ook lauw, terwijl de muziek eigenlijk best heet is. Deurnese swampblues, compleet met zanger met bandana en puntige laarzen, slidegitaar en bluesharp. Op de titelloze demo en de MySpace-pagina is ook te horen dat The Zees klinkt als een stevig huis in een zompig moeras. Helaas klinken de eerste nummers van vanavond een beetje als een gammel schuurtje in los drijfzand en komen de heren pas na een tijdje goed los. Pas dan beuken de drums, rolt de bas en jankt de bluesharp pas echt en klinkt de muziek, zoals nummers met titels als ‘Voodoo Dog’, ‘Bad Ass Joe’, ‘Lowrider’ en ‘Bone Yard Tango’, echt moeten klinken: Smerig, hard, ruig en lekker. Als tweede vanavond speelt Super 88, een driemanband die muziek maakt die reeds omschreven is als “jaren-60 gruizelrock”, “groezelpop” en “Russ Meyer-rock maar dan zonder de tieten”. Alledrie de termen zijn wederom van toepassing op de muziek die vanaf noot één het podium af knalt als ware het een rode raceauto die een Jack Russeltje probeert te pletten. “Het enige minpunt aan het eerste nummer is dat de zang een beetje vals klinkt,” werd ooit gerecenseerd, terwijl de geoefende Super 88-luisteraar weet dat deze “zang” een sample van Isaac Hayes betreft. Deze instrumental wordt vanavond maar even gebruikt om te vieren dat het niet alleen “weeekeeeeeend!” is, maar ook het begin van de zomervakantie voor iemand uit het publiek. Super 88 werkt zich geroutineerd en energiek door deze set en speelt naast werk van de albums ‘Sunburned And Brandnew’ en ‘Meteoor’ ook een aantal nieuwe liedjes. Deze nummers laten het drietal weer van hun sterkste kant zien: Improvisatie, samenspel, spannende breaks en vooral harde energie. Na ‘Fußball’ toont zanger Sjoerd als toegift zijn falsetstem in combinatie met pokerface in de MC5-cover ‘Rambling Rose’ en wordt geëindigd met het dynamische ‘Razor’. Hiermee komt aan deze Venlose peelrockavond een einde. Hopelijk blijkt het podium van Kafee De Splinter geen moeras, maar vaste grond onder de voeten voor nog vele muzikanten en welwillend concertpubliek.