De weergoden zijn Knorpop 2007 goed gezind. Na een week vol regen wordt het op de eerste festivalavond opeens droog. Ook de zaterdag begint met goed weer. Het festivalterrein van Knorpop belooft heel wat: Een livepodium, een dancetent en een ‘freaky’ cultuurterrein. Het Limburgse The Feromones opent het podium op zaterdag voor een publiek dat op vier handen te tellen is. Misschien dat deze band toch nog te weinig fans in het noorden van Limburg heeft, want er wordt ook niet erg enthousiast gereageerd op het toch lekkere geluid van de jongens. Een beetje new wave, een beetje indie; de paar mensen die staan te kijken doet het niet heel veel. Gelukkig voor Bastards, de tweede band van de zaterdag, is het ten tijde van diens openingsnummer al een stuk drukker. Zanger Pepijn Houwen gaat volledig uit zijn dak als de uitvinder van de rock, van het bier, van de dinosaurussen en ja, wat niet eigenlijk? Als een ware glamourartiest weet hij het publiek mee te krijgen. “Scream for me, Knorpop,” en al kan je het nou niet echt ‘scream’ noemen, er komt zeker reactie uit het publiek. De band zet een set neer vol stevige rock met de nodige dosis humor, wat zeker aanspreekt op deze toch nog vroege Knorpop-middag. Een kijkje op het overige festivalterrein brengt ons naar het cultuurstukje. Een groepje bankstellen (voor de uitgebluste festivalganger?), een flinke portie kunst ter decoratie uit handen van Oet De Verf, een schildersatelier waaraan mensen met een verstandelijke beperking deelnemen, freaky films en niet te missen; de freaky kok. Tegen beter weten in gaan we een kijkje nemen bij deze freaky kok. Jawel, voor de liefhebber zijn hier allerlei gebakken insecten te verkrijgen, in een snackbakje. “Oh dear,” denk ik bij me zelf, maar haal opgelucht adem als ik een jongedame voorbij zie passeren met een old school frietje. Fijn, als je opties hebt. Tegen de avond beginnen ook de Dansvoer-dj’s Flop en Grootmeester Flits dit freaky hoekje van het festival op te sieren met hun swingende tunes. Terug naar het hoofdpodium. Inmiddels heeft Reflexy zijn eerste tonen al ingezet. Twee rappers uit het noorden des lands brengen hiphop voor een publiek dat niet heel hiphop-minded is. Op een paar fans voor aan het podium na, dan. Er wordt toch enthousiast gereageerd en lekker meebewogen op de beats van Reflexy. Na deze dosis hiphop is het tijd voor gitaren op het podium. Zangeres Aniek zegt het al: Eindelijk wat metal op deze mooie dag. Delphian zet een degelijke set neer. Aniek overtuigt het steeds groter wordende publiek en weet te imponeren met haar zuivere stemgeluid. Intussen is in de dancetent van Knorpop Don Diablo begonnen. De tent staat bomvol en het geluid staat loeihard. Het publiek gaat volledig los terwijl Don Diablo schijnbaar moeiteloos allerlei hitjes aan elkaar mixt. Na Don Diablo is het de beurt aan de gabberpunker Aux Raus. Niet geheel onverwacht beukt deze jongeheer er lustig op los en hij weet al dit geluidsgeweld nog eens te ondersteunen door zijn rauwe vocalen erop los te laten. Precies wat het publiek in de tent wil, zo blijkt. C-Mon & Kypski is inmiddels ook al van start gegaan en het publiek swingt lekker mee, tot het weer dan toch zijn tol eist: De regen valt uiteindelijk toch nog. Wat die-hardfans dansen vrolijk verder, steeds meer parapluis gaan omhoog en ik trotseer de regen met de ouderwetse capuchon. Na de hoosbui is het afsluiter Demolution die een tribute aan Nirvana komt brengen. Het blijkt dat er toch een hele hoop Nirvana-liefhebbers rondlopen op het terrein, want zodra de eerste tonen klinken, verzamelt het publiek zich voor het podium. Er wordt meegezongen en er ontstaat zelfs een moshpit. De jongens van Demolution brengen het Nirvana geluid ‘levensecht’. Even lijken we iets van de sfeer van het grungegeluid uit de jaren ’90 te proeven, maar dan is het helaas alweer voorbij. Uiteraard wordt het drumstel nog omgegooid, maar de magie is over. Het einde van een geslaagd Knorpop 2007 is gekomen.