Op zaterdag 14 en zondag 15 juli was het in Lottum weer zover: Het jaarlijkse festijn Weistock doet de rozenplak weer op zijn grondvesten schudden. Twee dagen vol gepland met bands, bier en een hoop lol bij het sportpark. De Weistock-zondag begint alweer vroeg. De deuren openen om 14.00u, het is warm, benauwd en stoffig op het terrein en eigenlijk zijn er alleen de Weistock-vrijwilligers, de leden van de eerste twee bands en, vooruit, een paar diehards. I Am A Doctor betreedt als eerste het Weistock-podium. Een coverband die nummers brengt met pop-, rock-, punk- en new waveinvloeden. Het zijn nummers die eigenlijk iedereen wel kent, of hoort te kennen, maar die nog niet door al die andere talloze coverbands zijn gedaan. En dat maakt de band een stuk origineler en interessanter om naar te kijken, hoewel origineel natuurlijk een relatief begrip is bij coverbands. De band heeft nog niet veel op het podium gestaan en dat is er wel vanaf te zien. Maar enthousiasme maakt veel goed en de heren hebben zich een nonchalante houding aangemeten die bijdraagt aan de sfeer van de liedjes. Na het rustige I Am A Doctor zijn het de Belgen van Gino’s Eyeball die aan de beurt zijn. Snelle punkrock met een hoop comedy. Misschien komt het door het Belgisch accent, maar vrijwel alles wat de heren zeggen lijkt hilarisch te zijn. En dat is ook wel een beetje het uitgangspunt. De nummers zitten goed in elkaar en ze tonen erg veel energie daar op het podium, terwijl het publiek toch nog mat reageert. Is het te heet? Slaat de humor niet aan? Aan het enthousiasme van deze heren ligt het in ieder geval niet. Na een klein halfuur is Gino’s Eyeball al uitgeraasd en is de Johnny Cash-tributeband aan de beurt: Three Amigo’s. Deze lokale band stond al menigmaal op het podium in de regio en nu dus ook op het Weistock-terrein. De muziek van Johnny Cash is weer hip en het Weistock publiek kan deze band goed waarderen. Er wordt volop meegezongen met de Cash-klassiekers in de volle tent. Als Three Amigo’s het podium verlaten is het de beurt aan Present Danger, een Metallica-tributeband. Vooral voor de liefhebber is dit een muzikale traktatie: Een lange set vol met Metallica-nummers. Van oud tot nieuw, maar vooral oud komt aan de beurt. En het blijkt dat het Weistock-publiek Metallica-minnend is: Er wordt heel enthousiast gereageerd op de band. Wederom een partyafsluiter op de zondag: Nuh mag het publiek tot een hoogtepunt tillen en hiermee het festival afsluiten. Nuh, een partyband tot en met. Foute outfits, foute liedjes en swingen maar. Het mag dan muzikaal niet al te strak zijn, het werkt wel. De tent staat op zijn kop. En dat is toch het uitgangspunt van Weistock.