Trasudar: Rock met balluh, gassuh!

Nieuwe EP van Pecker is lomp, maar met groove

Jerome Crutsen, ,

Pecker? Wie? Ja, Pecker. Ze bestaan nog of moeten we zeggen, nog steeds? Ja, ze bestaan nog steeds! Jeweetwel, die (stoner)rockgroep uit Maastricht die in 2001 net niet Nu of Nooit wonnen en in het voorprogramma stonden van Utrechtse rockers Spoiler. En ze hebben een nieuwe EP uit, genaamd 'Trasudar'.

Nieuwe EP van Pecker is lomp, maar met groove

Met nog maar twee leden over van de vaste vijfmansbezetting van een aantal jaar geleden, gaat Pecker nu verder als een viermansformatie. Een nieuwe zanger (de ouwe drummer), een nieuwe bassist en een nieuwe drummer. Na lange tijd hebben ze weer een cd'tje uitgebracht, getiteld 'Trasudar EP'. Na even te hebben gegoogle'd kwam ik erachter dat 'Trasudar' staat voor transpireren, oftewel "lekker zwetuh". En dat kunnen die jongens wel. Van de vuige lompe rockpartijen die worden gespeeld op deze mini-cd, stroomt het zweet uit je poriën. De cd is opgenomen in de 3sun Recordings-studio van Rob Driessen, die overigens ook de nieuwe drummer is van Pecker. De geluidskwaliteit klinkt beter dan op de eerste demo en ook het artwork ziet er professioneler uit. De muziek daarentegen rockt iets minder dan voorheen. Destijds klonk het geheel nog net iets lomper en vuiger. Maar goed, de boost zit er nog wel in en er wordt meer geëxperimenteerd. Het eerste nummer 'Decissions' doet me dus nog wel denken aan een paar jaar geleden, toen ze nog met zijn vijven waren. Het rockt gewoon, punt uit. Ook 'Carracer' knalt door de speakers en met pianoriedeltje en tamboerijn zou dit nummer zo op een cd van Queens Of The Stone Age kunnen. Stel je voor, je zit in een Chevy te rijden door de woestijn met een mooie vrouw naast je en achterin een krat bier. En dan 'Carracer' opzetten. Je voelt je de rijkste en gelukkigste man ter wereld. "It's a strange situation", wordt er gezongen in 'Family Tree', wat een aparte song is. Voor de muziek die Pecker maakt klinkt deze song inderdaad een beetje vreemd. Met de ruige gitaarkoorden is het herkenbaar, maar de zangpartij en het rustige gedeelte maken het net iets aparter dan we gewend zijn. Het voorlaatste nummer 'Overnight' doet denken aan bands als Nebula en Celestial Season. Voortstuwend, rollend en walsend komt deze song over je heen. Vet groovend worden de gitaarpartijen gespeeld en de zang is erg laag. Pecker besluit om af te sluiten met een ballad, 'Lost Goodbye'. Maar dan wel 'op zijn Peckers'. Laag gestemde gitaar en de zang blijft ook lekker laag zeurderig klinken. Traag en sloom zoals dat hoort in de stonerrockstijl. Althans, de song begint traag maar ook hier worden de speed en de groove erin gegooid. Het is een voortkabbelende song met op het einde een gitaarsolo die de song de hoogte intilt. Groove, lomp en de boost; dat zijn de steekwoorden van Pecker!!!