Appelpop is een gratis tweedaags festival en vindt plaats op de Tielse Waalkade. Het viert dit jaar het vijftien jarig jubileum en elk jaar wordt het festival weer grootser opgezet. Het is ooit begonnen als een feestje op een podiumwagen met een paar regionale bandjes en nu, 15 jaar later, is het uitgegroeid tot een waar popfestival. Naast de vele nationale topbands die er elk jaar willen spelen, is er ook nog steeds ruimte voor de regionale bands. Ook dit jaar staan weer veel grote nationale bands op het podium zoals Within Temptation, After Forever, Krezip, de Dijk en Racoon. Ook de Limburgse bands zijn dit jaar zeer goed vertegenwoordigd. behalve After Forever, spelen Treble en Rowwen Hèze beide op het hoofdpodium op de zaterdag en The Feromones spelen op het Gelders podium eveneens op de zaterdag. Zaterdag 14:30u op het hoofdpodium: Het is tijd voor Treble, Limburgs' lievelingetjes. Ik kan eindelijk een keer het podium zien zonder mijn tenen te verrekken. Ik zie een heleboel mama's met kinderwagens en jeugdige fans. Gezien Treble's deelname aan het songfestival, valt de opkomst me een beetje tegen: alleen het voorste gedeelte van de grote tent is -met nog genoeg bewegingsruimte- gevuld. De meiden worden hartelijk ontvangen en bij het tweede nummer 'Ramagana' dat Treble eind 2003 nationale naamsbekendheid heeft bezorgd, komt de stemming er goed in. Treble speelt met een band, onder andere met de ex-bassist van Volumia! en the Crox. Wat een beetje jammer is, is dat het geluid van de djembe's en conga's door de drums wat overstemd wordt. Niet dat het echt storend is, maar wat ik jammer vind is dat het toch wat minder authentiek klinkt. Ik heb Treble ooit een keer gezien zonder band in een klein theatertje en dan komt de muziekstijl vind ik toch wat beter tot zijn recht. Desalniettemin vind het publiek het prachtig en raakt men vertederd door de ogenschijnlijke onschuldigheid van de drie meiden, die wel degelijk lef hebben op het podium. Maar goed, Treble bestaat inmiddels al 11 jaar en de meiden zijn gewend om voor publiek te spelen. De groep is ooit ontstaan uit de muzieklessen die Caroline gaf aan de zusjes Djem en Nina. Die laatste twee mogen dan nog jong zijn, ze weten goed hoe ze de harten van het publiek kunnen veroveren; sexy dansjes, bootyshakes en een hoog schattigheidsgehalte. Ik krijg het idee dat ze alle drie heel goed weten wat ze doen, maar tegelijkertijd toch verrast worden door het publiek en dingen die er om hen heen gebeuren. Wat ook voor deze groep werkt is de interactie met het publiek; Treble probeert het publiek te verleiden tot het meedoen van dansjes en meezingen en/of klappen met de nummers. Wie kan kan dat nou weigeren..? De meerderheid van de nummers worden gezongen in 'Treble-taal', een zelfverzonnen taal die de verbeelding richting Afrika leidt. Andere nummers worden gezongen in het Engels. Het weer van vandaag sluit aan bij de stijl; luchtig en zonnig. Dan komt er een 'cover'; Nothing Else Matters van Metallica. Bij de herkenning van het intro ben ik nog een beetje sceptisch over wat deze groep van dit nummer kan maken, maar de twijfel wordt weggenomen; het is een leuke uitvoering die ondersteund wordt door soms net iets teveel theater. Dit nummer valt bij het publiek erg goed; ik hoor om me heen een heleboel meisjesstemmen meezingen en de band krijgt een hartelijk applaus na afloop van het nummer. De band sluit af met '10 years ago' , eigenlijk het sterkste nummer wat mij betreft vandaag. 16:00u Hoofdpodium: After Forever. Helaas ben ik maar in staat geweest de eerste paar nummers mee te maken. Erg jammer aangezien After Forever er vanaf seconde 1 weer goed in knalt. Het publiek gaat uit zn dak en de tent staat goed gevuld. Deze melodische darkmetal formatie uit Midden-Limburg weet het publiek erg enthousiast te maken met zijn metal met stevige rock stukken en veel gothic, opera en symfo. After Forever heeft in het voorjaar van dit jaar met de Remagine Live 2006 tour verschillende Europese landen aangedaan. Deze zomer hebben ze op veel festivals gespeeld in de benelux. En iin oktober 2006 zullen ze o.a. drie keer op het Live 'n' Louder Rock Fest in Zuid-Amerika staan, geprolongeerd wegens groot succes in 2005 waarbij After Forever tijdens een tour door Zuid-Amerika verrast werd door een enorm succes; uitverkochte zalen en een hysterische menigte. Kortom: de band zit dit jaar ook zeker weer niet stil en dat is ook niet verwonderlijk als men kijkt naar deze spetterende performance op dit Tielse festival. Zaterdag 17:30u op het hoofdpodium: Drie uur na Limburg's lievelingetjes nu Limburgs trots: Rowwen Hèze. Al lijkt het vandaag niet Limburgse trots maar Gelderse trots; bij aanvang is al meer dan de helft van de tent vol en het publiek staat hutjemutje. De band heeft net een nieuwe CD uitgebracht; Rodus & Lucius. Rowwen Hèze opent met de gouwe ouwe 'Henk is enne lollige vent'. Ze krijgen het publiek (voornamelijk bestaand uit mensen van middelbare leeftijd) snel en makkelijk mee en bij 'auto, vleegtuug..' zingt de tent massaal mee. Ik verbaas me er elke keer weer over hoe niet-Limburgs publiek de dialect teksten zo goed als foutloos kan meezingen. Gelukkig zijn ze wat minder op de hoogte van de publiekstraditie bij Rowwen Hèze in Limburg; ik zie welgeteld drie pilsjes door de lucht vliegen gedurende de gehele show. Maar dat zou ook kunnen komen doordat bier hier twee euro kost. De show is gezellig, maar ik heb op de een of andere manier het idee dat de mannen niet helemaal voluit gaan, het lijkt een beetje ingetogen en beheerst. De klompendans komt voorbij en dan 'de peel in brand', wat ik persoonlijk een prachtig lied vind. En met mij velen, zo blijkt als ook dit nummer massaal wordt meegezongen en daarna een groots applaus krijgt. Als de band 'Bestel mar' begint de spelen gaat de tent helemaal los; nu is het echt feest. Maar zelfs bij dit nummer vliegt het bier niet aan alle kanten langs mijn oren. Er wordt een kort instrumentaal intermezzo gemaakt in dit nummer waarbij vier bandleden al spelend het verlengstuk van het podium oplopen. Tren zweept het publiek op door enthousiast op de maat te klappen en het publiek gaat daar direct collectief in mee. Er worden een heleboel oude nummers gespeeld en drie nummers van het nieuwe album. Dat lijkt in goede aarde te vallen bij het publiek, maar aangezien het weer onmiskenbare Rowwen Hèze nummers zijn, is dat ook niet vreemd. Na het laatste nummer joelt het publiek uiteraard om een toegift. De band komt weer terug en Jack Poels vraagt wie er hier uit Limburg komt. Blijkbaar zijn er dat genoeg om bijna deze grote tent te vullen, want iedereen juicht. Dan is het inderdaad een kwestie van geduld.... En ook 'Limburg' wordt massaal meegezongen. Daarna heeft het publiek nog steeds niet genoeg van de aanstekelijke Limburgse Tex-Mex, maar nu is de koek echt op. Rowwen Hèze heeft zijn naam - en Limburg - weer eer aan gedaan. Zaterdag 20:25u op het Gelders podium: De een na laatste band van Appelpop op het Gelders podium; The Feromones. Deze band is afkomstig uit Weert. Ik schrik een beetje als ik net voor aanvang de tent betreed; die is nagenoeg leeg. Er staan naar schatting niet meer dan 30 mensen. Toch begint de band volgens schema om 20:25u. Ondertussen begint op het andere podium Kraak & Smaak. De band knalt er meteen in met zijn synthesizer-rock en het publiek is vanaf het begin geboeid. Dat is te zien aan mensen die beginnen binnen te stromen en meeknikken met hun hoofd, voet, hand of ander lichaamsdeel. Binnen luttele minuten staat de tent eigenlijk zo goed als vol. Dat kan ik me voorstellen want hun muziek is op zijn zachts gezegd aanstekelijk. Ik krijg direct flashbacks naar Duran Duran...alleen dan met meer pit. De zang is helder en solide, en zelfs de stem van Dolf (zanger/synthesizer) doet me denken aan Simon le Bon (zanger Duran Duran), zonder dat het geïmiteerd overkomt. Ik hoor en zie ook om me heen verraste reacties. Het rockt van alle kanten en het publiek rockt mee; er staan mensen van allerlei kaliber in de tent. Wat ik toch opmerkelijk vind is dat er ook veel jongeren tussen staan. De muziek refereert toch duidelijk aan de 80er jaren, maar geeft er een wat eigentijdser tintje aan. Dat zal het zijn. Soms moet ik zelf denken aan Kaiser Chiefs...ik weet niet precies waardoor. Misschien is het de intonatie die wordt gebruikt bij de zang. Overigens wordt er met een enigszins Brits accent gezongen, wat ik persoonlijk wel iets extra's vind toevoegen aan de stijl. De heren hebben er zichtbaar plezier in en zodoende maken ze ook een erg sympathieke indruk. Het is ook amusant om naar te kijken; de synthesizer geeft een extra visueel pluspunt. Dolf speelt erop alsof hij Kurt Cobain is, hij smasht het ding nog net niet kapot. De podiumpresentatie van deze band is absoluut in orde, al is nog wel een beetje te zien dat het nog een relatief jonge band is. De bassist speelt in bepaalde nummers niet alleen bas, maar ook keyboards. De heren hebben al een platencontract bij matchbox recordings, een Brits label dat de single 'all night long' gaat promoten. Een nummer dat ze overigens vandaag niet spelen. De set bestaat uit zeven nummers. De show is te snel voorbij en na het laatste nummer -heel toepasselijk- 'the End', eist het publiek massaal een toegift. Helaas is dat op dit podium niet de regel en dus blijft het bij zeven nummers. Dit is zeker een blijver en wat mij betreft een van de leukste bands op Appelpop. Tekst: Niena Bocken