Wie een beetje thuis is in de Limburgse popscene, weet dat zowel Ferry Duijsens als Jowan van Barneveld in het verleden heel actief bezig zijn geweest met diverse bands. Ooit zaten ze samen in de band Swan Vesta en, na al die jaren in andere bands gezeten te hebben, besloten ze enige tijd geleden om toch maar weer gezamenlijk aan muzikale projecten te gaan werken. Dat resulteerde in de oprichting van het label Schq Recs. Het debuutalbum van Viberider, één van die gezamenlijke projecten, is de tweede release op dat label. Wie gaat rond speuren op internet komt er al gauw achter dat Viberider ook de naam is van een bepaald type zadel voor op motorfietsen. Vibrerende zadels wel te staan. Speciaal voor de dames die achterop zitten, aldus de omschrijving. Ingenieus bedacht, maar wij laten ons liever opzadelen met de muziek van de band Viberider. Want (ook) het debuutalbum 'Evolve The Long Lead' brengt prettige vibraties voort. Het eerste nummer, 'The Device', is een heerlijke rocksong met scheurende vocalen en dito gitaren. Één van de beste tracks op het album. En met vierenhalve minuut ook de langste. Dat is iets dat vrijwel meteen opvalt; De vrij korte lengte van de nummers. Sommige nummers hadden best nog een minuut langer mogen doorrazen, zoals het dampende 'This City Is Dead'. De band probeert het einde van dit nummer dan ook nog enigszins uit te stellen, maar verzetten blijkt zinloos. Vuig gitaarwerk en in een vocoder verpakte zang is er op 'On And On', weer zo'n lekker liedje, dat ietwat doet terug denken aan de nummer 1-hit 'Spaceman' van Babylon Zoo uit 1995. Vooral qua productie. Datzelfde kan gezegd worden van het titelnummer, 'Evolve The Long Road', dat met veel energie uit de speakers knalt. Nog meer geluidjes en effectjes horen we in 'M M Manic', met diens aparte opbouw. Het nummer ''95' is dan weer meer een song, met een duidelijke kop en staart. Zo ook 'All That Shine', een fantastisch nummer met een intro dat enigszins gelijkt op dat van 'Stop The Rock' van Apollo Four Forty. Een (live-)klassieker in wording. En nu al met hoge rotatie in de cd-speler. Na 'Take Another Way', met vocalen die klinken alsof iemands getergde ziel door je hoofd resoneert, volgen twee collageachtige instrumentale nummers, 'Wedding Song' en 'Sonic Goodnite'. Beide nummers zouden wellicht meer aansluiting vinden bij een ander project van de heren Duijsens en Van Barneveld, maar je krijgt ze er zomaar bij. De productie, die geheel in handen was van Ferry (beter bekend als Punto) en Jowan, laat een heel consistent en ervaren geluid horen. Niet heel verwonderlijk, als je weet dat Ferry veel tijd heeft doorgebracht in zijn ex-studio Cell3, waar een deel van dit album ook is opgenomen. De nummers, variërend van een rondzwevend lappendeken tot vlammende rocksongs, zijn heel puur en hebben - plat gezegd - kloten. En dat zonder te verzanden in overdreven 'arty farty' muzikantengeneuzel. We hebben nog even te gaan, maar het lijkt er heel sterk op dat 'Evolve The Long Lead' het beste album van Limburgse makelij is van 2006.