Een schaars groepje metallaars komt samen met ondergetekende afscheid nemen van het begrip 'Agresión'. Een Amserdamse band met roots in Zuid-Amerika. Maar eerst... Zoals iedere recensent betaamt kom ook ik veel te laat, waardoor ik de eerste band van de zeer vroege avond gemist heb. Net als Deliberate Jeopardization het podium betreedt kom ik binnen en verbaas ik me voornamelijk niet over het feit dat er nog een twee dozijn mensen zo fit waren om voor 17:00u op een zondag in Venlo te zijn. Een show met weinig publiek voelt toch altijd anders dan een arena vol gillende fans. Toch wist het Rotterdamse Deliberate Jeopardization goed te overtuigen; De riffs zijn vet, groovend en strak. De zang is afwisselend en vol passie. Ik geniet er van als een zanger een schreeuw lekker lang door kan trekken. En dat zonder delay. Want tja, het was toch wel te merken dat de band hun eigen geluidsman had thuisgelaten; Het gekletter van de bas werkte op den duur nogal storend en als je een knallend hoogtepunt verwacht in het nummer, kwam dit toch net niet bruut genoeg uit de speakers. De band paste qua support act erg goed bij Agresión en de vier heren leken het ook naar hun zin te hebben op het podium. Alhoewel ik van een echte metal-drummer toch iets meer verwacht dan het incidentele bewegen van het hoofd. Tijden de change-over was het pas duidelijk te merken dat de heren van Agresión al vele jaren in de scene ronddwalen; Regelneef Alejandro stelde de mengtafel in en deed een beknopte soundcheck. In korte tijd stond dan ook een muur van een bandgeluid op ons te wachten. Meteen vanaf het begin werd je in de set gezogen, die geen minuut ging vervelen. De teksten van Agresión zijn voornamelijk politiek en maatschappelijk geëngageerd. Gezien de herkomst van de twee broers, is dit ook absoluut niet verwonderlijk. Terwijl dit juist de reden was van het uiteen vallen van Rage Against The Machine, maakt het Agresión alleen maar gedrevener. En de Zuid-Amerikaanse muzikanten weten waar ze over praten. Uit de introducties van de nummers blijkt niet alleen het respect voor het publiek, maar de band wil de luisteraar ook iets meegeven om over na te denken. Na een knallende set van hoge kwaliteit is het einde van de heilige oorlog van Agresión weer iets dichterbij gekomen. Maar... We zullen de heren snel terug zien als Cutura Tres. Tekst & foto's: Twan Bakker