Vanavond mag geopend worden door de band Findel. Findel is uitgevonden door zanger Bart van Dalen, voorheen zanger/gitarist van punkrockband NIRC. Bart begon twee jaar geleden met het schrijven van electropopsongs. Bart ging op zoek naar bandleden die zijn ideeën live verder konden vormgeven. Die vond hij en nu bestaat Findel in livebezetting uit vijf leden. Hij raakte in contact met de band Relax, waar hij met zijn band het voorprogramma voor mocht verzorgen. Vanavond zal Findel echter een uitzonderlijke act presenteren. De pixelpunk - zoals ze het zelf noemen - wordt vanavond punk zonder pixels. Hoewel, er staat als wel een tv met Atari-spelcomputerachtige beelden als decorstuk op het podium. Bart en bassist Cedric (voorheen zanger/gitarist bij punkrockband Go Ape!) zijn vandaag maar met zijn tweeën en zullen alleen twee akoestische gitaren en hun stem gebruiken om de set af te werken. Om kwart voor tien vangen de twee heren aan. Het gitaarspel loopt heel synchroon en het lijkt alsof Bart en Cedric elkaar feilloos aanvoelen. Het samenspel is zeer melodieus en de nummers zijn, zeker in combinatie met de zang van Bart, heel dromerig. Zo zitten de heren er overigens ook vaak bij; ogen dicht en totaal opgaand in de muziek. Dit is wel heel anders dan dat Findel zijn muziek oorspronkelijk heeft vormgegeven, maar daarom is het dan ook een uitzondering vandaag. Toch lijkt het het publiek te plezieren, het grootste deel mag dan wel zijn gekomen voor The Sheer, Findel krijgt oprecht applaus. Findel zal nog een aantal keer in het voorprogramma staan van The Sheer gezien zij met de band mee toeren. De rest van de shows zal Findel spelen met de complete bezetting en dit zal zeker een aanrader zijn voor degenen die dit eigenzinnige project nog niet hebben kunnen aanschouwen. (NB) Maar de band waar iedereen voor gekomen is, is uiteraard The Sheer. Doordat hun track 'Understand' nu in de soundtrack van de nieuwe FIFA-game zit, is de link met games en het voorprogramma snel gelegd. Wat opvalt is dat The Sheer vooral liedjes van de nieuwe plaat 'Feel The Need' speelt. Dat is niet erg, want hoewel het makkelijk is om te zeggen dat deze nummers volwassener zijn dan de poppy britpop van het debuut, is het wél zo. De nieuwe liedjes rocken veel meer en de bandleden blinken uit in hun spel. 'Morning/Evening' lijkt misschien veel op de one-hit-wonder 'My Sharona' van The Knack, maar het blijft, vooral door dat basloopje, een erg vet nummer. En natuurlijk zijn de hits 'Something To Say' en 'Right Now' en het nieuwe 'The Girl That Lost Her Mind' leuk om te horen en mee te zingen. Maar het beste blijkt absoluut opener 'Citylights'. Daar komt alles van de nieuwe Sheer samen met een te gekke opbouw aan het eind. De sfeer is meteen gezet, The Sheer is begonnen. Een speciale vermelding geldt voor de te gekke casiobeat in 'Don't Let 'em Get You', absoluut een volgende single, als je het mij vraagt. In de toegift wordt de nieuwe John Lennon-cover 'Instant Karma' gespeeld (net als op Rigter Live, afgelopen maandag) en dan blijkt weer dat er oog voor detail is binnen The Sheer. Zanger Bart speelt akoestische gitaar en mondharmonica en zelfs het geluid is anders; er klinkt net iets meer galm. De mooie lichtshow maakt de show af. Het publiek in Fenix staat niet uitbundig te dansen, maar luistert aandachtig en applaudiseert hard en dat zegt ook genoeg. Gelukkig doet alleen de confetti die wat fans vooraan hebben meegebracht denken aan het carnavalsfeest dat inmiddels buiten gestart moet zijn. In de Fenix geniet men nog even na. (CM)