In maart en april organiseerden de Stichting Mama's Pride en jongerencentrum De Boerderij Podiumvrees, een bandconcours dat Sittard-Geleens talent uit het repetitiehok moest trekken. Veel aanmeldingen van jonge bands kwamen er niet. Toch haalde ééntje de finale én een optreden op Mama's Pride. En voorafgaand aan zo'n eerste festivaloptreden komt er een heleboel op je af. 3VOOR12/Limburg vroeg Michiel (zanger/gitarist, 16), Loek (zanger/gitarist, 15), Peter (drummer, 13) en Simon (bas, 15) dan ook om een dagboek van hun belevenissen bij te houden. In deel twee vertellen de vier over de tweede band coaching, hun eerste radio-interview en de grote dag: spelen op Mama's Pride voor een volle tent door de ogen van drie van de vier bandleden. VOORBEREIDINGEN (Peter) Ik was in 2005 voor het eerst op Mama's Pride en ik had echt nooit gedacht dat ik het volgende jaar zelf op een van de podia zou staan. Maar Podiumvrees heeft het allemaal mogelijk gemaakt voor ons. Ik had niet verwacht dat er nog iets van een tweede plaats was voor ons, maar kennelijk was dat er wel en wonnen wij dit ook nog eens. De prijs was: een plaats op de pre-party van Mama's Pride. Ik was dolblij. We kregen het aanbod om gecoacht te worden door Jax Kraal en Wladimir Geels. Natuurlijk sloegen wij dit niet af. Wij hebben met Jax en Wladimir twee keer gerepeteerd in de Boerderij ter voorbereiding op Mama's Pride. Bij deze repetities hebben we nog veel bruikbare tips gekregen. Zij waren erg enthousiast en het was echt heel fijn dat twee mensen die zelf erg veel met muziek bezig zijn zich zo voor je inzetten. Onze voorbereiding op Mama's Pride was dus wel goed. TWEEDE REPETITIE MET JAX KRAAL EN WLADIMIR GEELS (5 mei, Michiel) De tweede repetitie was niet in de Boerderij, maar in een repetitieruimte van Bandz in Sittard. Hier was geen podium, maar de apparatuur (JCM900! en Hughes&Kettner) maakte dat allemaal goed. We hadden net een nieuw nummer klaar, 'Pretty Boy'. Een nummer dat we op Mama's Pride zeker wilden spelen, dus dit lieten we eerst aan Jax en Wladimir horen. Ze vonden het zeker vet en behalve een kleine verandering in de bridge is dit nummer hetzelfde gebleven. Daarna gingen we door met de rest van de set voor Mama's Pride: '#1', 'I'll Be Your God', 'Ain't Taking Nothing No More' en 'Your Story'. Nadat we ze allemaal hadden gespeeld werd er besloten het laatste te schrappen. Dit omdat de hele set gewoon hard was en dat nummer er een beetje uitviel. En ook omdat we anders over ons tijdlimiet heen zouden gaan. We hebben de nummers allemaal een stuk of drie keer gespeeld met een paar open ruimtes om wat tegen het denkbeeldige publiek te kunnen zeggen. En toen waren we klaar. We vonden het zelf echt goed klinken, ook al waren we allemaal wat moe na een drukke week. Mama's Pride zou zeker supervet worden! DE MOSTERDPOT (9 mei, Michiel) We kwamen in de studio aan, die tegen een kleine basisschool aan lag. Daar gingen we zitten om te wachten tot we de studio in konden gaan. Ik had een pak fris mee, dus hebben we dat maar opgedronken en een playlist gemaakt van de liedjes die we wilden laten draaien die avond. De mensen van De Mosterdpot kwamen binnen en we hebben ook nog even met hun gepraat en onze optredens aan de agenda toegevoegd zodat ze deze ook even konden noemen op de radio. Daarna konden we de studio in en zouden we daar van 22:00 uur tot 23:00 uur worden geïnterviewd en tussendoor werd nog muziek gedraaid. Het was onze eerste keer in een radiostudio, dus dat was wel raar. We hadden maar twee microfoons voor vier mensen en we moesten er best dicht op gaan zitten. Eerst kwamen een beetje de "standaard vragen". Hoe we waren begonnen, wat voor muziek we maken, etc. Daarna gingen ze ook wat dieper in op het coachen van Wladimir en Jax, waarbij Jax ook aan het woord kwam. Ik was Loek een beetje aan het pesten, en hij mij ook, waardoor het voor ons allemaal wat grappiger werd. Na afloop hebben we nog even wat gedronken en een beetje nagepraat en zijn we weer in de auto gestapt om bij Loek thuis nog een pilsje te gaan drinken. En toen zijn we allemaal maar weer naar huis gegaan. Volgende ochtend was namelijk gewoon weer school.... MAMA'S PRIDE (13 mei, Peter) Op de zaterdag van Mama's Pride gingen we nog even repeteren bij mij thuis. De rest van de band bleef erna bij mij eten. Toen we alles hadden ingeladen gingen we met de fiets naar Mama's Pirde en onze ouders brachten de spullen met de auto. Het was niet echt lekker weer en het werd steeds slechter. We hadden alles opgebouwd en INFA begon te spelen. Onderhand was het weer weer een beetje beter. Toen INFA klaar was konden wij spelen. Ik was niet zo zenuwachtig, want ik had er wel vertrouwen in dat het goed zou gaan. En inderdaad, het was een groot succes! Wij hadden onze drie of vier eerste moshpits en we mochten ook nog een toegift spelen. Als toegift speelden we Holly. In dit nummer zit een drumsolo en we hadden hem al heel lang niet meer gespeeld. Hiervoor was ik wel zenuwachtig, want wat als de drumsolo nou verkeerd gaat. Maar mijn drumsolo ging heel goed, toen ik de paar laatste slagen speelde kwam de rest er weer in en iedereen juichte zo hard dat het me echt een kick gaf. Jax en Wladimir waren heel erg blij (en trots) dat het zo goed ging, wij waren ook erg blij. Zij hebben ook aangeboden om na Mama´s Pride nog door te gaan met ons. Wij gaan dit waarschijnlijk ook doen. Maar ik ben heel erg blij over hoe het allemaal is verlopen en dit kon natuurlijk ook niet zonder de hulp van Stichting Mama´s Pride en Kees van den Berg! MAMA'S PRIDE (13 mei, Michiel) Hell Yeah! We kwamen daar met de band aan en dan voelt het zo goed om backstage door te lopen en daar mensen tegen te komen die "Hey Headline!" roepen. De eerste keer dat we echt herkend werden volgens mij. We waren ruim op tijd om INFA ook nog te zien spelen, waarbij het jammer was dat het zo vroeg was, want het publiek zat niet erg mee door de tijd en het weer. Onder het optreden van INFA kreeg ik plotseling te horen dat er toch geen versterking voor mij klaar stond, wat wel vantevoren was afgesproken. Er was schijnbaar een mailtje verstuurd waarin dat stond, maar dat had ikzelf natuurlijk niet gekregen. Toen maar pa bellen die vlak voor het optreden met mijn eigen trouwe Kitty Hawk kwam aanzeulen. Ook zouden we een fatsoenlijk soundcheck krijgen omdat we als eerste in de tent speelden. Dit kwam er ook niet van en we moesten het met een snelle linecheck doen. Daardoor was ik eigenlijk best geïrriteerd vlak voor het optreden, maar dat kwam allemaal goed toen het publiek de tent binnenstroomde. We waren even het volume uit aan het testen enzo, en blijkbaar hebben we daar de speech van Odile Wolfs mee verstoord, want iedereen kwam ineens de tent binnen. Toen de tent echt helemaal vol stond werden we aangekondigd en konden we beginnen. Eerst 'Pretty Boy', ons nieuwe nummer. Wij gingen los, en het publiek ook. De beroemde wisselwerking? Dat was echt supervet, en daardoor kregen we er allemaal nog veel meer zin in en een flinke stoot energie. Bij het derde nummer brak onze eerste moshpit los, die nog gevolgd werd door een paar anderen. Het vierde nummer, 'I'll Be Your God' ging geweldig, alle overgangen waar we al vaker foutjes in maakten liepen gesmeerd en het publiek was geweldig. Dus besloot ik lekker mee te doen toen mijn zang in dat nummer gedaan was. Ik sprong het publiek in en er vormde zich een open plek waar ik rond kon rennen en dik uit mijn dak kon gaan. Na dat nummer weer het podium op om applaus in ontvangst te nemen en af te breken.. Dacht ik. De presentator kwam ineens naar me toe om te vragen wat ons volgende nummer was. Ik zei:"Dat was ons laatste nummer". Hij reageerde: "Nee, dat was het niet". Een toegift! Als toegift kozen we Holly op aanraden van Lea. Ook dit nummer ging heel goed, en Peter's drumsolo sloeg hard in. Na het optreden kregen we toch wel de nodige rugklopjes en co'Mama's Pride'limentjes, wat het allemaal nog stoerder maakte. We zijn nog bij The Spikes (Live Karaoke) gaan kijken en bij Stevie Ann, die daarna in de tent speelde. Toen was het wel genoeg, want de volgende dag was er nog veel meer Mama's Pride, dus gingen we maar eens op huis aan. MAMA’S PRIDE (13 mei - Simon) Ik vond het een zeer geslaagd optreden. Het enige jammeren was dat we geen soundcheck hadden want juist daarvoor waren we extra vroeg gekomen. Het optreden ging goed en we daarvan kregen we een korte linecheck maar die was juist toen iedereen al in de tent was maar voor de rest heb ik geen kritiek en we speelden voor de eerste keer ons nieuwe nummer “Pretty Boy”. We hadden hem wel eens eerder gespeeld maar toen ging die niet volledig zoals hij hoort omdat Michiel’s versterker uitviel. Volgens mij gingen alle nummers wel naar behoren. Toen we eigenlijk klaar waren en de mensen nog een nummer wilden (en wij eigenlijk ook) duurde het lang voordat Loeks versterker het weer deed. Maar het nummer zelf ging zeer goed en was een mooie afsluiting van het optreden. Al met al vond ik het dus een geslaagd optreden. MAMA'S PRIDE (13 mei - Loek) Het was dus op zaterdag 13 mei, ik had echt zoiets van: "Ah shit, het is de dertiende. Dat zal wel lekker gaan..." We kwamen 's middags aan bij Peter om een 'generale repetitie' te houden, en ergens halverwege begon het te regenen en te onweren dus ik denk: ''Jeej!" (voel mijn sarcasme). We wisten al dat we in de tent moesten spelen, dus toen we daar aan kwamen en het nog steeds aan het regen was had ik echt zoiets van: ''Yeah, er komen dadelijk veel mensen naar ons kijken want wij spelen IN de tent waar je droog bent.''. Het is normaal een soort traditie van mezelf en voor mezelf, om mezelf twee pilsjes te gaan bestellen en opdrinken voor een optreden, dus waarom niet anders dan met Mama's Pride (that way I don't get nervous) MAAR! aangezien we nog nooit voor zo'n groot publiek hadden gespeeld hielpen die twee niet echt, dus toen ben ik maar teruggegaan. Het optreden zelf begon goed, ging goed en eindigde ook wel goed, vond ik. We hadden best veel vrienden van ons uitgenodigd om te komen kijken naar ons optreden en die hadden zich er bijna allemaal aan gehouden. Nu het allerleukste gedeelte: co'Mama's Pride'limentjes ontvangen na een optreden, en dat waren er wel een paar.. Nog een paar mensen in het publiek hadden bloedneus en/of blauwe plek, maar ze vonden het toch 'vette shit'! Tekst: Headline / 3VOOR12/Limburg Foto's: Bart Notermans