Na een flinke zoektocht van bijna een half uur arriveer ik met mijn Bob bij de Grenslandhallen in Hasselt. Eenmaal binnen moeten we eerst door een lange gang over een rood tapijt lopen om in een ruimte te komen waar de bar staat. De prijzen liegen er niet om, alsof het entreekaartje nog niet duur genoeg is, namelijk 34 euro. Een bekertje biertje kost 2 euro en voor een platte hamburger leg je 4 euro neer. Om in de zaal te komen, moeten we weer door een lange redelijk donkere gang lopen. Hier staat Woodface net haar laatste nummer te spelen wat ook nog eens een cover is; Helter Skelter, wie kent hem niet? ABSYNTHE MINDED Na een korte ombouw begint Absynthe Minded haar set. Een typisch Belgisch groepje met instrumenten die Belgische bands veel gebruiken; viool, contrabas, orgel, gitaar, trompet, mondharmonica en drums uiteraard. In de muziek zitten allerlei stijlen verborgen zoals Rock, Pop en Jazz. Invloeden van Zita Swoon, dEus en dergelijken zijn duidelijk hoorbaar. De eerste paar songs worden met akoestische gitaar gespeeld en komen een beetje saai en eentonig over. Maar als de elektrische gitaar ter hand wordt genomen, komt de band los en klinkt het een stuk strakker en harder. Wat me opvalt is dat de samenzang, driestemmig vaak, heel erg zuiver klinkt. Alleen de solozang klinkt nog weleens eentonig en dat maakt dat het na een drie kwartier toch echt genoeg geweest is. SIOEN Dan volgt de hese stem van Sioen die momenteel zijn haar flink geknipt heeft. Deze jonge gast die zijn piano zeer goed onder de knie heeft, heeft heel wat flessen whiskey achterover geslagen, althans zo lijkt het. Zijn stem is zijn kenmerk. Met een solide rockband op leeftijd achter zich worden de songs met een strakke discipline gespeeld. Enig minpunt is dat vrijwel in iedere song de piano wordt gebruikt, wat wel weer een overkill is op een gegeven moment. GORKI Kijken we naar een cabaretier of naar een rockband? Gorki betreedt het podium. Zanger en gitarist Luc de Vos is een halve legende ondertussen in Belgie en wie weet ook daarbuiten. Met zijn typische Belgische droge humor en Nederlandstalige songteksten legt hij het publiek plat. Aangezien Gorki's nieuwste plaat Homo Erectus heet, gaat het de hele tijd over sexualiteit, homosexuelen en heteros. Tussen de songs door krijgt Luc de aanwezigen weer flink aan het lachen wanneer hij zegt dat hij vandaag geen zin heeft in sex vanwege hoofdpijn. Vervolgens geeft hij aan in volle getale aanwezige dames, plectrums om vervolgens te zeggen dat ze niet gratis zijn maar na het optreden backstage moeten komen om sex te hebben met hem. Schijnbaar is de hoofdpijn opeens over. Oh ja, de muziek die wordt gespeeld is natuurlijk waar het uiteindelijk omdraait. De songs zijn stuk voor stuk verhaaltjes over vrouwen, het leven en onzin. Nummers als 'Mia', 'Monstertje', 'Anja', 'De Olifant is Grijs' en ga zo maar door, gaan erin als zoete koek. Met andere woorden een waanzinnig optreden van een zeer leuke band. Ik zou nog een pagina kunnen vullen over dit optreden maar dat lijkt me niet zo gepast. ZORNIK Na dit gezien te hebben, ging de gedachte door mijn hoofd dat dit weleens moeilijk te overtreffen zou worden voor afsluiter Zornik. Aangezien deze band de laatste tijd alleen maar akoestische shows heeft gespeeld, leek het me een ongepaste afsluiter na het gitaargeweld van Gorki. Maar schijn bedriegt; het optreden van Zornik was zoniet nog fantastischer. Wat een energie en een sound die helder is als het water in het zuiden van Italie. De band is uitermate strak en de rock spat er met druppels van een pingpongbal vanaf. Het was duidelijk te merken dat ze de laatste zes maanden niet meer hebben gerockt want wat hebben ze er zin in. Er wordt vooral veel oud materiaal gespeeld van "The Place Where You Will Find Us" en "One Armed Bandit". Door toevoeging van een extra gitarist is ieder spacegeluidje, iedere sample en gitaarriff aanwezig die ook op de albums staan. Als songs als "Hey Girl", Its So Unreal" en "Believe In Me" voorbij razen, gaat het publiek totaal uit zijn dak. Als als tweede toegift en tevens laatste nummer "Goodbye" wordt gespeeld is men niet meer te houden. Een oorverdovend applaus is het resultaat. Misschien nu al het beste optreden van het jaar 2006. Let op mijn woorden! Tekst: Jerome Crutsen Gezien: Play Festival Dag 4 met Absynthe Minded, Sioen, Gorki, Zornik