Een top 5 aller tijden samen stellen is natuurlijk vragen om problemen. Na een nacht niet slapen heb ik als maatstaf genomen dat het albums moeten zijn die ik na ze al een langere tijd in bezit te hebben nog steeds regelmatig opzet. Recentere releases met eeuwigheidpotentie zoals Mars Volta en zZz staan er dus niet bij. #1 Sonic Youth - Sister Voor mij een absolute klassieker. 'Sister' was het eerste album dat ik van Sonic Youth kocht en ik was helemaal verkocht. Die dissonnante gitaren, het fabuleuze drumwerk en de pompende bas. Tel daarbij op de croonende stem van Kim Gordon en Thurston Moore en ik hoor muziek die dicht bij me ligt, zelfs na al die jaren. #2 The Pixies - Surfer Rosa & Come On Pilgrim Nog een klassieker. Regelmatig is deze cd in mijn cd-speler te vinden en tegenwoordig heb ik ze ook nog op vinyl. Meesterlijke rauwe gitaarpartijen, een perfecte symbiose van toegankelijkheid en ongepolijstheid. Een van de weinige albums die mij nooit vervelen. #3 Jacques Brel - Greatest Hits Mijn eeuwige held. Ik had ook een 'top 5 aller tijden' van louter Jacques Brel-albums kunnen maken. De passie van die man, ik voel het tot in mijn botten. Deze man maakte muziek met een hoofdletter M. Teder, zacht, hulpeloos, zoals in 'Ne me quitte pas' en dan weer flink uithalend naar de medemens, smalend, zoals in 'Les Flamandes'. Jacques Brel is de Johnny Cash van de chanson. #4 Ween - Chocolate and Cheese Ween is naar mijn mening een van de beste live-bands ter wereld. Shows die drie uur duren vormen geen uitzondering en de afwisseling die ze in hun set aanbrengen is ongeëvenaard. Van Blues naar Punk, van Disco naar Pop, van Americana naar Hardrock. 'Chocolate and cheese' is hun meesterwerk met als hoogtepunt 'Buenos tardes amigo' dat qua opbouw echt geweldig is. #5 dEUS - Worst case scenario Dit album is er verantwoordelijk voor dat ik de Belgenpop ontdekte en nog steeds volg. Toen het album uitkwam stond het mijlenhoog boven andere releases van dat moment, althans in mijn herinnering. Stuk voor stuk zijn het geweldige nummers, met als hoogtepunt 'For the roses' (dat overigens op het tweede album van dEUS staat: 'In A BAr, Under The Sea', red.). Op een zomerse dag ligt deze cd nog steeds regelmatig in mijn CD-speler.